DÜNYA (AŞKIN PEŞİNDE SERİSİ I) TAMAMLANDI

3- Acı Hatıralar

NOT: Selam güzeller🧡 Satır aralarına bol yorum bekliyorum. Bu olaylar nereye gidiyor? Yıldıza basmayı unutmayın.

Instagram: quen.oflove takip etmeyi unutmayalım.

Duman: Her Şeyi Yak

İyi Okumalar Q.

DÜNYA 3. BÖLÜM: Acı Hatıralar

Ayaz, kolları arasında ki kızından kopmak istemiyordu özlem bu devirler de onun can yoldaşı olmuş durumdaydı. Zorlukla kızını yatağına yatırdığında alnından öptü. Hayal'i, annesine verdikten sonra daha çok sürüklenmeye başlamıştı. Uyuyan kızını bir süre izledi. İnci misali parlayan beyaz teni vardı. Her zaman annesine benzemesini istediği mavi gözleri ise babasına verilmiş bir hediyeydi.

Hayal, biraz daha büyümüştü. Her geçen gün daha çok büyüyecekti ve babası olarak bunları kaçırmak istemiyordu. Dünya, hamileyken dahi onu yalnız bırakmayı reddetmişti. Ayaz, ailenin yokluğunu en derinlerinde biliyordu ve bu berbat duyguyu da kızına yaşatmak istemiyordu. Geceleri işe giderken sürekli Perihan'ı tembihliyordu. Dünya, yalnızken olası gelecek bir sancıdan hayli çekiniyordu. Oldukça gürültülü olan barda bile telefonunu duymaya çalışıyordu. Çok zor günlerdi ama çokta güzeldi.

Dünya'nın, hamileliği boyunca çalışmasını istememişti. Tek koldan canla başla çalışmıştı. Dünya ise öylesi alçak gönüllü bir kadındı ki, babasının evinde alıştığı her şeyin üstüne sünger çekmişti. Ayaz, kiralarını ödeyip evini geçindirmişti. Gerçekten sorumluluk sahibi bir adamdı. Gereken her şeyi yapmıştı. Dünya ise şimdiler de epey başı dik duruyordu. Ayaz'ın, Perihan'a devamlı bıraktığı parayı bile almıyordu.

Dünya, salonda ayaklarını uzatmış oturuyordu. Bugün hayli yorucu geçmişti. Şirkette her şeyin yolunda olmasının tek sebebi kesinlikle kendini parçalar gibi çalışmasından kaynaklıydı. Yanına gelip oturan adamla yerinde kıpırdandı. Ayaz aralarında az sayılan bir mesafe bırakarak oturmuştu. Çocuk gibi yerinden kalkıp yana kayacak hali de olmadığı için kollarını birbirine bağlayarak oturmayı sürdürdü. ''Hayal'i yatırdığına göre gidebilirsin.'' Ayaz, Hayal'i yatırmak istediğini söyleyince itiraz etmemişti. Zira Ayaz'ın onu vurduğu yollarla ona gitmeyecekti. ''Beni, kovuyor musun?''

''Yarın erken kalacağım Ayaz seninle uğraşamam.'' Duyduğu umursamaz sözlerle çenesini ovaladı. ''İyi beraber kalkarız bende yarın erken kalkacağım.'' Ayaz, kadının resmen sabrını ölçüyordu lakin Dünya hiç sabırlı bir insan değildi. Ayaz sadece biraz daha onunla zaman geçirmek peşindeydi.

''Hiçbir şey olmamış gibi gelip burada evcilik oynayamazsın. Ben, senin oyuncak bebeğin değilim. İçeri de yatan çocukta senin oyuncağın değil. Bu kapıdan çıktığın zaman bende ki her duygunu tükettin. Kafana göre gelip, istediğin zaman gidemezsin şimdi hemen evimden gidiyorsun.'' Kısık çıkan sesi bile öfkesinin büyüklüğünü belli ediyordu. Her sözüne uygun davranan kadın gelgitli tavırlara maruz kalmak ve aklının karışmasını istemiyordu. Karşısında ki aşık olduğu adam olsa bile kararlarından ödün vermiyordu. Ayaz'a, karşı sükunetle söylediği sözler bile sanki onu hayatından sildiğini gösteriyordu. Dünya açıkça her şeyin tükendiğini söylüyordu. Kalbi aksini söylese de dinlemeyi reddediyordu.

''Hiçbir yere gitmedim buradayım. Sadece biraz ara verdim hepsi bu kadar.'' Gitmediği doğruydu. Gitmemiş ve cesaretle savaşını sürdürüyordu. ''Ne arasından bahsediyorsun? Sahiden oyun sanıyorsun. Biz evliydik.''