DÜNYA (AŞKIN PEŞİNDE SERİSİ I) TAMAMLANDI

9- İlk Aşk

Herkesee merhabaaa

Yeni Bölümle karşınızdayımmVe sürpriz kii Ayaz ve Dünya'nın ilk tanıştığı günü okuyacaksınız bugün umarım sizde benim gibi bu tanışma hikayesini çok beğenirsiniz♥️•Instagram hesabı "quen.oflove"•Satır aralarına bol bol yorum yapmayı es geçmeyelim•Yıldıza basmayı unutmayın

KORAY AVCI: HOŞ GELDİN

Keyifli Okumalar 
Q.

DÜNYA 9. BÖLÜM: İlk Aşk

ÜÇ YIL ÖNCE

Ayaz, kafede çalışırken sürekli saati kontrol ediyordu. Hızlı ve atik hareketlerle artık özümsediği işi yaparken tavırları aceleciydi. Bu gece mezuniyet kutlaması yapılacaktı aslında çok gitmek istemiyor olsa dahi amcası hayli baskıcı olmuştu. Öte yandan arkadaşları da çok ısrarcı olmuş ve ondan bir kere söz almayı başarmışlardı. Amcası ise sanki geceyi unutmuş gibi çeşit çeşit işler çıkarıyordu. Az evvel hiç ihtiyaç olmamasına rağmen depoda saklı tuttukları sandalyeleri çıkarttırmıştı. Bahçeden geçerek mutfağa ilerledi. ''Amca, kutlamaya gideceğimi hatırlıyorsun değil mi?''

Ömer tezgahın üstüne yaptığı işi kenara bırakarak ellerini kuruladı. ''Elbette unutmadım hatta senin için bir de hediye aldım.''

Ömer, mutfak çekmelerinden birini açarken büyük mutfakta yalnızlardı. Siyah kadife bir kutu uzattı kendisine. Ayaz kutuyu açtığında amcası konuşmaya başladı. "Bunu bana üniversiteden mezun olduğumda babam almıştı. Çok gurur duymuştu benimle. Düşünsene otuz yıl önce üniversiteye gitmişim. Gönlümden sana yenisini almak elbette ki geçti. Ama bu benim aile yadigarım ve bu hatırama oğlumdan başkası sahip çıkamaz. Ayaz, sen hep benim gururumdun."

Ayaz yüzünden yana renk vermese de uzun zaman sonra duygulanmıştı ve hisleri de dilinden döküldü. ''Sen, benim bu hayatta ki şansımsın. Babam, olduğunu biliyorsun değil mi? Hediyene gözüm gibi bakacağım.''

"Şüphem yok, evlat." Amcasının boynuna sarıldığında duygu değişimleri kucaklamıştı onu. Amcası olmasaydı belki de şuan bir aileye evlatlık verilmişti ya da sokakta köprü altında yaşıyor olacaktı. Bütün bu minnettarlık bir yana amcası ona insan olmayı öğretmişti. Erkek olmayı ondan öğrenmişti. Bu yüzden amcası onun tek hayatıydı. "Hadi bakalım delikanlı, git de kızları bekletme." Ömer, gözünü kırparken bekleyen çayları doldurmaya başlamıştı.
"Amca, ne alakası var?"

"Şimdi yaşlıyım diye hiç genç olmadım değil ya. Ezgi, seni seviyor işte.'' Ayaz, şakacı olsa dahi yaklaşımıyla gözlerini devirdi. ''Amca, Ezgi benim sadece arkadaşım.'' Uzanıp doldurulan çayları tepsiye yerleştirdi. ''Sadece arkadaşmış.. Sen, şuna o bana meyilli ama ben onu sevmiyorum desene.'' Amcası, ısrarını sürdürürken dudakları kıvrıldı. İstediklerini duyana kadar pes etmeyecekti "Yani oda var."

"Oğlum, sen kimi seviyorsun? Bana bak başıma kalmayacaksın değil mi?" Ayaz, çapkınca amcasına sırıtırken "Kalmam merak etme. Ama istemediğim hiçbir şey yapmam amca."

Ayaz, sevgiye karşı biri değildi ama çok sevmesi ve çok istemesi lazımdı. "Yapma oğlum. Babana, benzeme." Sona doğru fısıldadığı şeyleri Ayaz duymuştu. Sinirle amcasına bakmıştı. Tepsiye koyduğu çayları alıp mutfağın kapısından sinirle çıktığı an içeriden amcasının "Ayaz, oğlum." Dediğini duyduğunda ona bakmak için kafasını döndürmüştü.