DÜNYA (AŞKIN PEŞİNDE SERİSİ I) TAMAMLANDI

•Dünya Altmış Beşinci Bölüm•

Aşağıda ki açıklamayı lütfen okuyun

***

DÜNYA 65. Bölüm

Ayaz, gece yarısı hastaneden ayrılmıştı. Dünya, hali hazırda uyanmamıştı. Uyanmadığı her bir gün artık kendisi de ömründen veriyordu. Kör kuyuların içindeydi. Sesini duyacak tek bir kişi vardı, oda güzel gözlerini günlerdir kendisinden esirgiyordu.

Sena'nın evinin önünde durduğunda, arabadan inmeden etrafı kolaçan etti. Dışarıda kendisini sakınmadan açık eden bir sürü adam vardı. Birinci katta oturan Sena'nın evine baktığında ışıkların açık olduğunu gördü. Yan koltuğa fırlattığı silahı aldı eline. Belki de Dünya, uyandığında artık kendisi katil olmuş olacaktı. Lakin böyle ihtimaller umrunda değildi.

Ayaz'dan bu adaletsiz dünya da bir can alınmıştı. Hiç suçu olmayan bebeği gitmişti. Karısının durumu olağan seyrediyordu. Bu onun, en büyük şükür sebebiydi.

Arabasından indiğinde ağaçların yanında duran Ali'yle göz göze geldi. Aynı anda yürümeye başlamışlardı. Henüz onların farkına varan kimse olmamıştı. Gecenin karanlığında simsiyah giyinmiş iki adam, karanlıkta intikam uğruna yola çıkmıştı. Ayaz, aniden iç cebinde titreyen telefonuyla duraksadı. Ekrana baktığında Ares'in aradığını gördü. İki adam ekrana baktıktan sonra göz göze geldi.  Telefonu açtığında duyacaklarından korkar bir hali vardı. Sesini çıkarmadan bekledi. "Ayaz, yanıma gel."

Duyduğu sesle kalbi çığrından çıkmıştı. Kara gözleri Ali'nin mavileriyle kesişti.

Telefonun ucunda ki Dünya'ydı!

Uyanmıştı.

"Güzelim sen uyandın." Sesi günlerdir olmadığı kadar yumuşak ve umut dolu çıkmıştı. "Yanıma gel. Bebeğimizi kaybettiğimizi söylüyorlar. Seni istiyorum."

Sesi çok güçsüz geliyordu. Dipten en dipten geliyordu. Ayaz kendini o kuyuda yalnız sanıyordu. Değildi. Aynı kuyuda karısı da onunla birlikteydi. Halini gözlerinin önüne getirebiliyordu. Mavi harelerinde şimdi bir sürü gözyaşı birikmişti. "Geliyorum güzelim geliyorum."

Çaresizlikte kapattığı telefondan sonra arabasına yürüdü. Ayağının altında bastığı her yerden duman çıkıyordu. Gözleri geceden daha karaydı artık. Dünya, uyanmıştı. Mutlu olması lazımdı değil mi ama o sesinin tonu kalbini binlerce parçaya bölmesine yetmişti. Arabanın önüne sayısız yumruk attı. "Dünya bunu hak etmedi! Biz bunu hak etmedik!" İndirdiği yumrukların arasında söyleniyordu. Günlerini tepki vermeden geçiren adam, karısının sesini duymasıyla haykırmaya başlamıştı. Gözünden akan yaşların farkında değildi. Hayatı boyunca çok az ağlamıştı. Bu akan yaşlar farklıydı. Öncekiler gibi değildi. Kızarmaya başlayan elinin bir önemi yoktu.

Burun kemerini sıktı. Sonrasında ise gülmeye başlamıştı. Hemen arkasında duran Ali'ye döndü. "Uyandı Ali sonunda uyandı!" Güle ağlaya sarıldı arkadaşına. Ali, sırtına vuruyordu. "Ne bekliyordun ki? Uyanacaktı tabii."

"Gidelim hemen hastaneye." Hızlıca arabaya bindi. Kısa süreli bir duygu değişimi yaşamıştı. Görüşüne engel olan yaşlarını sildi. Hasret kaldığı sesini duymuştu. Her şeyi aşacaklarına inanıyordu. Gözünü açtıktan sonrasını daha kolay görüyordu.

"Dünya daha kötü biliyorsun ama onu düzelteceğim derken kendini es geçme. Az önce ki patlaman çokta normal sayılmazdı." Ali camdan dışarıya sigarasının dumanını üflüyordu. Sakinlikle takip etmişti arkadaşını. Ayaz'ın, kontrolden çıktığına nadiren şahit olmuştu. "Önemli olan ben değilim ki. Dünya, bebeği kaybettiğimizi öğrenmiş." Kısa bir an bakıştılar. Ayaz, aklında ona söyleyeceği anları defalarca düşünmüştü. Bulduğu hiçbir yolda iyilikle sonuçlanmıyordu.