DÜNYA (AŞKIN PEŞİNDE SERİSİ I) TAMAMLANDI

•Dünya Yirmi Dördüncü Bölüm•

Bölümde kıskançlık kokuları alıyorum 🎉
•Satır aralarına yorum yapmayı unutmayın
•Yıldıza basınn 🧡
İyi Okumalar

•Yirmi Dördüncü Bölün

Ezgi...

Yıllar öncesinden beri kini olan insan. Kocasına aşık olan kadın. Ayaz'a bunu o kadar çok söylemişti ki. Bir noktadan sonra pes etmişti. Çünkü Ezgi, onun arkadaşıydı ve Ayaz ona asla sırt çevirmeyecekti.

Ayaz, her zaman ona olması gerektiği gibi davranmıştı. Aşırı bir hareketi olmamıştı. Hatta mesafeliydi. Aynı arkadaş ortamına sahip olan iki insana göre fazlasıyla uzaktı ona. Çünkü aptal bir adam değildi. Ancak Ezgi hiçbir zaman yılmamıştı. Tıpkı şimdi olduğu gibi.

"Ya Ayaz, hadi sende gelsene." Dediği an elleri Ayaz'ın kolunu bulmuştu. O anda Dünya'nın gözleri kanadı ve anında hareketlendi.

Ezgi'nin sıkı sıkıya tuttuğu koluna girdi. Ve Ezgi, onu görmesiyle adeta şoka uğradı. Hayal kırıklığı. İşte tam olarak gözlerinden okunan buydu. Dudaklarına sürdüğü kırmızı rujuyla resmen gel beni öp diyordu.

Yalan yok çekici kadındı. Çok güzeldi hatta. Dünya'yı en başından beri endişelendiren bu olmuştu. Ancak düşündüğünde kendisi bile yokken Ayaz, ona bakmamıştı. Şimdiden sonra değişen bir şey olmayacağını düşünerek kendini teskin etti defalarca.

Ayaz, karısını kolları altına alırken rahat tavrına devam etti. Kapıyı açtığında karşısında Ezgi'yi görmeyi beklemiyordu. Gecenin bu saatide çalan kapıdan hayırda beklemiyordu zaten. Dünya'nın surat asacağı, tepki göstereceği vardı aklında. Şuan kolları arasında duran kadın, zaten yeteri kadar yorulmuştu.

Farklı konularla yeniden yorgun düşmesini istemiyordu. "Siz, barıştınız mı?" Sesi titreyen kadına üzüldü Ayaz. Yıllardır arkadaşıydı en nihayetinde. Ancak bu konu haddinden fazla uzamıştı. Hiçbir zaman dillenen bir şey olmamıştı ortada. Çoğu zaman beden dili, sözlerden daha etkili oluyordu.

"Hiç ayrılmadık ki. " dedi kaşları çatılan Dünya. Ayaz, şakağına bir öpücük bıraktı. Karısını sakinleştirmek ister gibi.

İnanamadı Dünya, Ezgi'nin gözleri dolmuştu!

"Peki" dedi. İnce topuklu ayakkabısının üstünde bir adım gerilerken "Ben gideyim o zaman. Size mutluluklar." Dedi. Buruk ve bir o kadar yalancı gülümsemesiyle. Üzülse mi ne yapsa bilemedi. Ama Ezgi'nin kırgınlığı o kadar barizdi ki. Kapanan kapıyla Ayaz'a döndü. Sadece baktı. Ve sinirle içeri geçti.

Salona girdiğinde duvara dayalı olan kahverengi koltuğa oturup kollarını bağladı. "Dünya'm" diyen sese kulak asmadı.

Ayaz, elleri cebinde bir vaziyette ayakta dururken başını tavana doğru kaldırıp derin bir nefes aldı. Omuzlarını silkti. "Bizim çocuklar kapıdaymış. Gece dışarı çıkacaklarmış. Benide çağırdılar."

"Seni çağırmadılar Ayaz. Seni almaya geldiler."

"Gitmedim güzelim. Çetin'le Murat'ta kapıdaydı ayrıca."

"Onları hiç anlamıyorum zaten. Yani bu kızın sana olan duygularının farkıdalar. Üstelik sen evlisin hâlâ kapına onu gönderiyorlar."

"Çocukların kötü bir niyeti yok."

"Ama Ezgi'nin var."

Ayaz, iki adımda yanına vardı. Birbirine doladığı kollarını açtı. Ellerini tuttu. İki elinin üzerinede birer tane öpücük bıraktı.