DÜNYA (AŞKIN PEŞİNDE SERİSİ I) TAMAMLANDI

•Dünya Elli Beşinci Bölüm Part I•

Herkesee merhabaaa
Bölüm 2 parttan oluşacak. Ve müjdemi isterim diğer yarısı yarın gelecek. Bu da benim sizlere yeni yıl sürprizim olsun dedimm
Ancak bir isteğim var bol yorum gelmezse yarına ikinci yarı gelmeyecek. Kesinlikle bol yorum bekliyorum

Sevgilerle
Quenoflove
❤️

ELLİ BEŞİNCİ BÖLÜM PART I

Dünya, duyduğu sesle yerinde kas katı kesilirken duyduğu silah sesleri aniden çoğalmıştı. Bir anda nereden bilmediği bir güçle koşarak mutfak kapısından bahçeye çıktı. Bahçenin içerisine bir sürü koruma girmişti. "Dünya hanım, içeri içeri geçin hemen." Yanına gelen korumaya bakarken adam onu bedeninin gerisine almış ileride ki ağaçlık alana ateş ediyordu. Başını olumsuzsa sallarken gözleriyle etrafı tarafı. Kızını, bulmalıydı.
Masa ters çevrilmişti. Arkasına duran Elif ve Hayal'i gördü. "Kızım."

Aniden koşmaya başladı. Küçük kızı, çok korkmuş olmalıydı. Annesine, ihtiyacı vardı. Aklında birçok soru vardı. Kızına bir şey olmuş muydu? Saniyelik yol ona ömürlük gibi geldi. Hemen masanın arkasına geçip onlara baktı. Hayal, Elif'in kucağındaydı. Korkmuş bir şekilde ağlıyordu. "Elif, iyi misiniz? Size bir şey oldu mu?" Elif'in yüzünü elleri arasına almış akan yaşlarını siliyordu. Kız, korkarak başını iki yana salladı. "Ben çok korktum. Bir anda Hayali alıp buraya sığındım." Dünya, onu kolları arasına alırken sıkıca sarıldı. Küçücük kız kızını korumuştu. Buradan kaçabilme ihtimali olmasına rağmen kızını bırakmamış ve korumuştu. Lakin bulundukları yerde güvenli değildi. İçeri girmeleri gerekiyordu. "Elif, bana bak. Yüzüme bak. Hızlıca içeri git tamam mı? Sakın durma ve koş."

"Olmaz sizi bırakamam." Hem ağlıyor hem de olumsuzca başını sallıyordu. Silah sesleri ara vermeden devam ediyordu. Bahçenin içinde ki adamların sayısı giderek artıyordu. O adamlardan biri hemen az sonra evin bahçesine dalabilirdi. Evden gitmeleri gerekiyordu. Bir an önce buradan çıkmaları gerekiyordu. Masaya doğru koşarak gelen adama baktı. Hemen Elif ve Hayal'i arkasına aldı. Kahretsin ki bugün Ne Mete'yi Ne Acar'ı ne de Oğuz'u görmemişti. Diğer adamları tanımıyordu bile.

"Sen kimsin?" Adam eğilerek yanına çöktü. Dünya, yan gözle arkasına duran kızları kontrol etti. "Efendim korkmayın ben Ayaz bey'in adamıyım. Hemen buradan çakmanız gerekiyor."

"Git yanımdan. Hemen git. Sana güvenmiyorum. Hemen git."

Dünya, bir şeyler yapmak zorunda olduğunu biliyordu ancak güvenemezdi. Hiç bilmediği bir adamı dinleyemezdi. Gerçekten bir an önce bu evden çıkmalıydı.

Derince bir nefes aldı. Dizleri üstünde doğrularak Elif'e döndü. Kızın, solmuş yüzünü elleri arasına aldı. "Buradan çıkmamız lazım. Ama sana açık olacağım. Ben burada kim Ayaz'ın adamı kim değil bilmiyorum. Sakın korkma çünkü ben ikinizi de buradan sapa sağlam çıkartacağım. Annenleri de alıp bu evden gideceğiz tamam mı?" Elif, burnunu çekerek başını salladı. "Şimdi Hayal'i bana ver. Sakın elimi bırakma. Hiç durmadan içeri koşacağız. Tamam mı?" Elif, donmuş gibi kendisini izlerken sıkıca tuttuğu Hayal'i kolları arasından aldı. Hayal, minik tombul kollarını hemen annesinin boynuna dolayıp başını göğsüne saklamıştı. Dünya, etrafa baktı. Silahlar hiç durmuyordu. Bahçede ki sayı gittikçe çoğalıyordu.

Zaman geçtikçe buradan çıkışları daha da zor olacaktı.

Evden çıkamama ihtimalleri yüzüne vururken başını hızlıca salladı. Çıkacaklardı. Çocuklarını, Elif'i, annesini kurtaracaktı. Şans eseri Elif'in anne ve babası evde değildi.