DÜNYA (AŞKIN PEŞİNDE SERİSİ I) TAMAMLANDI

•Dünya Altmış Dördüncü Bölüm•

Not: Herkese selam. Uzun zamandır yeni bölüm bekleyenler için yeni bölümle karşınızdayız efendim. Keyfiniz yerindedir umarım ❤️ Yazın bu kavuran sıcağında günleriniz nasıl geçiyor? Biraz sohbet edelim :)

🩸 Sizce Dünya uyanacak mı?

🩸Ayaz, Dünya uyanana kadar neler yapacak?

🩸Dünya, bebeğini kaybettiğini öğrenirse neler olur?

🩸Ayaz, ŞahinŞanlı'ya neler yapacak? Onaç ulaşabilecek mi?

🩸Bu bölümde Ayaz ve Dünya hakkında biraz geçmişe dönük anlar var. Bu sahnelerden daha fazla ister misiniz?

SATIR ARALARINA BOL YORUM BEKLİYORUM VE YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN
Instagram hesabı "quen.oflove"

200VOTE
200 YORUM
İyi Okumalar
Quenoflove

DÜNYA 64. BÖLÜM

5 sene önce

Saatlerdir kafede Ayaz'ın gelmesini bekliyordu. Salıncakta sallanırken, sardunyalara bakıyordu. Ayaz'la sevgili oldukları iki ayı geçmişti. Ayaz, iş bulmuş bir yandan da yüksek lisansın peşinde koştururken görüşmeleri biraz zor oluyordu. Ona kalsa, günün her saati Ayaz'ın kolları arasında olmayı seçecekti. Zira birlikte oldukları vakitlerin çoğu bu şekilde geçiyordu. Nitekim ona yetmiyordu bu zamanlar. Sabah erken saatlerde evden çıkıp okula gidiyordu. Dersleri biter bitmez oyalanmadan kafeye geliyordu. Çünkü Ayaz, akşamları da gelip amcasına yardımcı oluyordu. Dünya, gelince ona yardım etmek istiyordu. Çoğu zaman bunun için, bitmek tükenmek bilmeyen tartışmalara giriyorlardı. Ömer amca, bu yardımlarını kabul etmiyordu. Bugün, yine aynı şey olmuş kafenin arkasında ki bahçede salıncakta oturmuş, Ayaz'ın gelmesini bekliyordu.

Artık ailesi zorluk çıkarmaya başlıyordu. Annesinin, babasına durumu anlattığına neredeyse emindi. Soğuk olan babası artık ulaşılmaz bir hal almıştı.

Annesi, okuldan sonra buraya geldiğini biliyordu. Lakin bilmesine rağmen saat başı ya arıyor ya da mesaj atıyordu. Onun, bu tavırları karşısında strese girmeye başlamıştı artık. Halbuki nerede ve kiminle olduğunu çok iyi biliyordu. Ares, bu konuda ablasının tarafındaydı. Sanki geri durup anne ve babasına müdahale eder bir tavrı vardı. Aralarında ki bu sessiz ittifakı henüz çözebilmiş değildi. Omuzlarından sallanan saçlarını oflayarak geriye attı. Oturmaktan sıkılmış, ayağa kalkıp güzel sardunyaların yanına gelmişti. "Bazen, kendimi çok yalnız hissediyorum. Aslında galiba yirmi iki yıldır yalnızım ben." Buruk bir tebessüm peyda oldu dolgun dudaklarında. "Çiçeklerle konuşmak gerek diyorlar ama ben konuşursam siz solabilirsiniz." Titrek bir vaziyette içini çekti. "Ares'in gitmesini istemiyorum ama gidecek gibi duruyor. Ayaz'da gider mi dersiniz? Oda, belki günün birinde sıkılır ve gider." Babası, yüzünden sadece kafede görüşebiliyorlardı. Nadiren dışarıya çıkıyorlardı. Babasının, peşine birilerine taktığından o kadar emindi ki. Artık, eve kirlenmesi an meselesiydi. Ayaz'ın bütün bu zorluklardan, sıkılıp gitmesi fikri kalbinde derin sancılar yaratıyordu.

"Ayaz, günün birinde sıkılıp giderse yanında senide götürür." Çiçeklere bakarak konuşuyordu. Elleri pembe renkli sardunyaların üzerinde geziyordu. O kadar düşünceleriyle doluydu ki belki de şu an beyninden geçen düşüncelere cevap verdiğini düşünüyordu.