RUYI

၃၇။ ၿမိဳ႕စား Haijin ရဲ႕ ဝမ္ေဖး

Ruyi 37

Ruyi ဆင္းဖို႔မကူညီခင္မွာ မင္းသားက ရထားလံုးေပၚက အရင္ဆင္းတယ္။ လွည္းက အရမ္းျမင့္လြန္းျပီး… Ruyi က အရမ္းပုလြန္းတဲ့အတြက္…မင္းသားက…Ruyi ကို မျပီး ေအာက္ခ်ေပးတယ္ေလ…။

မင္းသားက Ruyi ကိုေျမေပၚခ်လိုက္ခ်င္းခ်င္း… နံေဘးက မ်ားစြာေသာတီးတိုးေျပာသံေတြကို ႀကားလိုက္ရတယ္။ ႀကည့္လိုက္ေတာ့…လူေတြအမ်ားႀကီးက Ruyi ကိုႀကည့္ေနႀကတာပဲ…။

Ruyi ကႀကည့္ရတာ ထူးဆန္းေနလို႔လား?

" ေအးေနတာလား… "

မင္းသားရဲ႕ေမးခြန္းက Ruyi သူ႔ကိုႀကည့္မိလိုက္ေစတယ္။ သူ Ruyi ရဲ႕လည္ပင္းကိုထိလိုက္ခ်ိန္မွာ…Ruyi ရဲ႕အပူခ်ိန္ကို သူစစ္ေဆးေနတာမွန္းသိလိုက္ရတယ္။

" Ruyi အဆင္ေျပပါတယ္ "

Ruyi ရဲ႕ ျငင္သာတဲ့အေျဖကိုႀကားတာနဲ႔… မင္းသားက Ruyi လက္ကုိဆြဲျပီး… နန္းေတာ္တံခါးဝကိုဦးေဆာင္လမ္းျပတယ္… လူေတြအမ်ားႀကီးေတြရဲ႕ အႀကည့္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈရင္းေလ…။

မင္းသားက လူေတြေငးႀကည့္ခံရတာန႔ဲ ပတ္သက္ျပီး က်င့္သားရေလာက္မယ္လို႔ Ruyi ထင္တယ္။ သူ႕အဆင့္အတန္း…သူ႔ရဲ႕ ေခ်ာေမာတဲ့ရုပ္ရည္နဲ႔… လူေတြကို ရပ္တန္႔ေငးေမာေစတယ္ဆိုတာ ပံုမွန္ပါပဲ…။

Ruyi အတြက္ကေတာ့… သူ႔တို႔ႀကည့္မႀကည့္ဆိုတာ အနည္းငယ္ပဲဂရုစိုက္မယ္။

ေႀကာက္လန္႔ျပီး အံ့ႀသေနတဲ့အရိပ္အေရာင္ေတြပါဝင္သည့္ အႀကည့္ေတြက Ruyi နဲ႔အတူႀကီးျပင္းလာႀကတာပဲေလ။

" သူက ဘယ္သူပါလိမ့္… "

ျမိဳ႕စား Haijin သြားသမ်ွေနရာတိုင္းမွာ…လူတိုင္းရဲ႕ အာရုံစိုက္မႈကို ရရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္…လူတိုင္းအာရုံစိုက္ေနတာက အဲ့ဒီေခ်ာေမာခန္႔ညားတဲ့ ေယာက်ာ္းပ်ိဳမဟုတ္ပဲ.…သူ႔ေဘးက မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာပဲ…။ ျမိဳ႕စားHaijin ရဲ႕ ဝမ္ေဖးေပါ့…။

သူမရဲ႕ ပုခံုးသားေလးေတြေပၚမွာ…တြဲခိုေနတဲ့… ႏူးညံ့သည့္ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ဝတ္စံုေလးကိုဝတ္ဆင္ထားသည္။ အက်ီ ၤလက္ေတြက ရွည္လြန္းေနျပီး သူမရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြကို ဖံုးလႊမ္းေနတယ္။

အဲ့ဒီဝတ္စံုရဲ႕ အစြန္းေလးက ႀကမ္းျပင္ကို ထိလုဆဲဆဲျဖစ္ေနျပီး… ေရႊေရာင္ပန္းပြင့္ငယ္တို႔ထိုးခ်ဳပ္ထားသည့္ ဖိနပ္ေလးေတြကို ျဖတ္ကနဲျမင္ရေစႏိုင္တယ္။

သူမရဲ႕ ႏူးညံ့သည့္ ဆံႏြယ္အရွည္ႀကီးကိုေတာ့… ဆံထိုးေလးတစ္ခုလို ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲခ်ည္ေႏွာင္ထားျပီး သူမရဲ႕ လည္ပင္းသားေလးကို ေဖာ္က်ဴးထားလ်က္ေပါ့…။ သူမဝတ္ဆင္ထားတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအသံုးအေဆာင္က…လွစ္ဟထားသည့္ သူမပုခံုးသားအေပၚစြန္းစြန္းမွာ တြဲလြဲက်ေနသည့္ နားကပ္ေတြပဲ…။

သူမ နဖူးျပင္ေလးရဲ႕ အလည္မွာေတာ့… ေရႊေရာင္ပန္းပြင့္ငယ္ေလးကိုေရးဆြဲထားျပီး… ပယင္းေရာင္ေတာက္ေတာက္မ်က္ဝန္းေလးတို႔ရဲ႕ အေရာင္ကို မီးေမာင္းထိုးျပေနသလိုပဲ…။

ျမိဳ႕စားHaijin က သူ႔ဝမ္ေဖးရဲ႕ လက္ေသးေသးေလးကို ကိုင္ထားလ်က္နဲ႔ပဲ…ဧကရီနဲ႔ ဧကရာဇ္တို႔ထိုင္ေနႀကသည့္ေနရာဆီသို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ လူတိုင္းရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြက ျမိဳ႕စားဝမ္ေဖးေလးအေပၚမွာ အဆက္မျပတ္ေသာ့ခတ္ထားသလိုက်ေရာက္ေနျပီး…သူမရဲ႕ ေအးေဆးတဲ့အမူအရာေလးေတြကိုလိုက္လံႀကည့္ရႈေနတယ္။

အဲ့တာက ထူးဆန္းစြာပင္ အိပ္ေမြ႔ခ်ခံလိုက္ရသလိုပဲ…။ ျမိဳ႕စားဝမ္ေဖးရဲ႕ ေျခလွမ္းတို႔က ေပါ့ပါးျပီး ႏူးညံ့ေနခ်ိန္မွာ  မင္းသားရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက…ယံုႀကည္မႈအျပည့္နဲ႔ သန္မာေနတယ္ေလ…။

ျခားနားခ်က္ကို သတိမျပဳမိဘူးဆိုရင္ေတာ့… သူတို႔ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက…သင့္ျမတ္လွျပီး…လိုက္ဖက္ညီႀကပါတယ္။

Translator-PhuThetKhin9402

…………………………………………………