RUYI

၄၇။ ဆံုးမစကား

This is the translation of RUYI.
Translator-Vipvkook

…

လံုျခံဳေရး တင္းက်ပ္ၿပီး အေဆာင္အထပ္ထပ္ႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ Jian ၏ အိမ္ေတာ္ႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္ အမတ္ခ်ဳပ္လီ၏ အိမ္ေတာ္သည္ တည္ေဆာက္ပံု ႐ိုး႐ွင္းသည္။ အမတ္ခ်ဳပ္လီ၏ အိမ္ေတာ္သို႔ ဤတစ္ႀကိမ္သည္ Jian ၏ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ ဘယ္သြားရမည္ကို သူသိသည္။ မည္သူမ်ွ လမ္းၫႊန္စရာ၊ လမ္းျပစရာ မလိုေပ။ အရည္အခ်င္း ျပည့္ဝေသာ နည္းဗ်ဴဟာခင္းသူ တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို Jian သိသည္။

ပင္မေဆာင္၏ စားပြဲထိပ္တြင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ေလ်ာ့ကာ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနေသာ အမတ္ခ်ဳပ္လီကို ျမင္ေသာအခါ Jian ႏႈတ္ခမ္းမဲ့လိုက္သည္။ အမတ္ခ်ဳပ္လီ၏ မိခင္ဟု ယူဆေသာ အသက္ႀကီးႀကီး အမ်ိဳးသမီးသည္ အမတ္ခ်ဳပ္လီ၏ ေဘးတြင္ ထိုင္ေနသည္။ ထို႔အတူ အမတ္ခ်ဳပ္လီ၏ သားမ်ားသည္ ပ်င္းရိေလ်ာ့ရဲကာ ထိုင္ေနၾကသည္။

"ႀကိဳဆိုပံုက ဆန္းသားပဲ…"

တံခါးဝတြင္ ရပ္ေနေသာ ၿမိဳ႕စား Haijin ကို ျမင္ေသာအခါ အမတ္ခ်ဳပ္လီ လက္ဖက္ရည္ သီးလုနီးပါး ျဖစ္သြားသည္။ မည္သူကမွ ၿမိဳ႕စား ေရာက္႐ွိေၾကာင္းကို မေလ်ွာက္တင္ခဲ့ေပ…အသက္ႀကီးႀကီး အမ်ိဳးသမီး၏ ေမွးစင္းေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ တံခါးေပါက္နားက ခန္႔ညားေသာ လူငယ္ကို ျမင္သည့္အခါ ျပဴးက်ယ္သြားသည္။ သူ႔ေျမးမေတြ ဒီလူငယ္ကို သည္းသည္းလႈပ္ေနတာလည္း မဆန္းပါေပ…အမတ္ခ်ဳပ္လီ၏ သားမ်ားသည္ ထိုင္မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သူတို႔သည္ ၿမိဳ႕စား Haijin ႏွင့္ ရြယ္တူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကြာျခားခ်က္က ႀကီးမားသည္။ ၿမိဳ႕စား Haijin ၏ တည္႐ွိမႈကပင္ သူတို႔ကို သိမ္ငယ္ေစသည္။

"အေစခံေတြ ဘယ္မွာလဲ!?"

အမတ္ခ်ဳပ္လီ၏ ေမးခြန္းဆံုးေသာအခါ အေစခံတစ္အုပ္သည္ အခန္းတြင္းသို႔ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ေျပးဝင္လာၾကသည္။ Jian သူ႔လက္ထဲက ဝမ္ေဖး၏ လက္ခံုကို လက္မႏွင့္ ပြတ္သပ္ေနရင္း ခပ္တိုးတိုး ရယ္လိုက္သည္။

"အမတ္ခ်ဳပ္လီရဲ႕ လူေတြက ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ…အေပါက္ဝႀကီးမွာ ပါးစပ္ေတြ ဖြင့္ၿပီး မတ္တပ္ေမ့ေနၾကတယ္။ ဘာမွလည္း မေျပာၾကဘူး။"