RUYI

၆၀။ နန္းေတာ္

This is the translation of RUYI.
Translator- Vipvkook

ေတာင္ထိပ္တြင္ ခန္႔ညားထည္ဝါစြာ တည္ေဆာက္ထားေသာ နန္းေတာ္၏ ေတာ္ဝင္ပလႅင္ေပၚတြင္ Huizhong အ႐ွင္ ဧကရာဇ္မင္းသည္ သားသမီး၊ ေျမးျမစ္မ်ားႏွင့္တကြ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္စားရင္း နန္းေတာ္ဝသို႔သာ တေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ တေခၚေခၚ ျဖစ္ေနၾကသည္။

"သူ ဘာလို႔ မေရာက္ေသးတာလဲ? ဦးရီးေတာ္…Jian ge ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေရာက္ၿပီဆိုတာ ဟုတ္ရဲ႕လား။"

၁၇ ႏွစ္အရြယ္ လွပေသာ မိန္းကေလးသည္ တံခါးဝသို႔ ေမ်ွာ္ၾကည့္ရင္း ဘယ္ေလ်ွာက္လိုက္၊ ညာေလ်ွာက္လိုက္ႏွင့္ အိေျႏၵမရ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ၏ ဦးရီးေတာ္၊ အိမ္ေ႐ွ႕စံ မင္းသားမွာ သူမကို ၾကည့္ရင္း ခပ္တိုးတိုး ရယ္ေလသည္။

"မင္းသား Jian ၿမိဳ႕ေတာ္ဂိတ္ကို မနက္က ျဖတ္သန္းသြားေၾကာင္းေတာ့ အေစာင့္ေတြက သတင္းပို႔ထားတာပဲ"

"ဒါဆို ဘာလို႔ အခုထိ မေရာက္ေသးတာလဲ?"

သူမ စိတ္မ႐ွည္စြာ ျပန္ေမးလိုက္သည္။

"Ting Ting…"

မိန္းကေလး၏ အေမက အျပံဳးတစ္ခုႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္သည္။

"ခရီးေဝးေၾကာင့္ မင္းသား Jian ပင္ပန္းေနတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီကိုမလာခင္ ခဏ အနားယူေနတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။"

"ဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။ Jian ge က အဲ့လို ကိစၥေတြကို ဂ႐ုစိုက္သူ မဟုတ္ဘူး"

"ဒါဆို နင္ မင္းသားရဲ႕ ဝမ္ေဖးကို ေမ့ေနၿပီလား?"

အိမ္ေ႐ွ႕စံ၏ ေနာက္ေက်ာမွ ေကာင္ေလးက ခပ္ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ စေလသည္။

"သူမ ပင္ပန္းေနလို႔ နန္းေတာ္ကို ခ်က္ခ်င္း အခစားမဝင္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္"

"ပိုလို႔ေတာင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး! Jian ge က အဲ့မိန္းမကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ အဲ့ျပည့္တန္ဆာက Jian ge အတြက္ အေရးမပါဘူး"

ေကာင္ကေလးမွာ သူ႔ညီမ၏ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အသံထြက္၍ပင္ ရယ္လိုက္သည္။

"နင္ အရမ္းေတြ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲေနတာ မဟုတ္လား။ Jian ge က ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဝမ္ေဖး ထားဖို႔ သေဘာတူခဲ့ၿပီး အခုလည္း အိမ္ကိုေတာင္ ျပန္ေခၚလာတယ္။ သူမကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္ ဆိုတာ အမွန္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။"