RUYI

၂၆။ မင္းတစ္ေယာက္ပဲ...က်န္တာ မလိုဘူး...

ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့… မင္းသားက Ruyi အနားကေန တစ္ခါတေလမွသာ ထြက္ခြာသြားတယ္။ တကယ္လို႔ သူသြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ တရားရုံေရာက္ေနလို႔ နာရီအနည္းငယ္ႀကာတာေလာက္ေလးဘဲ…။

မင္းသားက အျမဲတမ္း ညမေမွာင္ခင္ျပန္လာျပီး Ruyi နဲ႔လည္း ညစာစားေသးတယ္။ အဲ့တာျပီးရင္ Ruyi ကိုလည္းအျမဲလိုလိုကုတင္ေပၚကို ေပြ႔ခ်ီေခၚသြားေလ့ရွိတယ္။

ညေပါင္းမ်ားစြာ Ruyi သူ႔ေအာက္မွာ ေမ့ေမ်ာသြားတဲ့အထိ အႀကိမ္ႀကိမ္ Ruyi ကို သူယူတယ္။တခ်ိဳ႕ညေတြကေတာ့ Ruyi အိပ္ေနခ်ိန္မွာ သူက ရုိးရိုးေလးဘဲ ေပြ႔ဖက္ထားတယ္။

ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာမွာ… Ruyi နဲ႔မင္းသားတို႔ စာႀကည့္ခန္းမွာဘဲ အခ်ိန္ကုန္ႀကတာမ်ားတယ္။

မင္းသားက သူ႔စားပြဲေနာက္မွာ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ျပန္ႀကည့္ေနခ်ိန္ဆို Ruyi က သူ႔ေဘးနားနီးနီးေလးမွာထိုင္ရင္း Ruyi စာအုပ္ေတြကိုပ ဲဖတ္တယ္။

မင္းသား အလုပ္လုပ္ေနရင္ Ruyi ဘယ္ေတာ့မွ သူ႔အလုပ္ကိုဝင္ရႈပ္ဖို႔မေတြးဘူး။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလRuyi ျငိမ္ျငိမ္တိတ္တိတ္ေလးစာဖတ္ေနရင္း မင္းသားက Ruyi ေဘး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေရာက္ေရာက္လာတယ္။ Ruyi ဘာျဖစ္မွန္းနားမလည္ေသးခင္ကို  Ruyi တို႔ ကိုယ္ေတြက ခ်စ္စိတ္ျပင္းျပျပီး ေတာက္ေလာင္ေနျပီးျပီ။

အေစာကပဲ Ruyi စာထုိုင္ဖတ္ေနတဲ့ ဧည့္ခန္းထိုင္ခံုေလးက အခုေတာ့…မင္းသားရဲ႕ ဆာေလာင္ေနတဲ့ တဒုန္းဒုန္းေဆာင့္ခ်က္ေတြႀကားမွာ လႈပ္ခါေနျပီးျပီ။

သူ႔လက္ေတြက ထိုင္ခံုလက္ရန္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း သူ႔ဆႏၵအပူခ်ိန္ေတြ မေလ်ာ့ခင္အထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကို Ruyi ကိုယ္ေပၚမွာ လႈပ္ရွားေနတယ္။

" Ruyi "

Ruyi အသံေတြ မထြက္လာေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အုပ္ကိုင္ထားမိလိုက္တယ္။ မင္းသားက Ruyi လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး Ruyi ေခါင္းေပၚမွာထားထားတယ္။ သူ Ruyi ကို ယူေနခ်ိန္မွာ သူက Ruyi အသံကိုႀကားခ်င္ခဲ့တယ္။

" Ruyi! ကိုယ့္ကို မင္းရဲ႕ ခ်စ္စရာအသံေလးႀကားခြင့္ျပဳပါကြာ… "