Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Its graduation day, at dahil ako ang valedictorian ay magbibigay ako ng speech mamaya. Pero paano nato? Sobrang kinakabahan ako, feeling ko tuloy constipated ako. Para akong matatae na ewan samantalang nung mga nakaraang araw easy lang naman sa akin tong speech na to.
Don't get me wrong huh, di naman sa pag mamayabang pero di naman ako magiging valedictorian sa wala lang. Sanay naman ako sa ganito, actually favorite ko ang recital at reporting sa class kaya sanay akong humarap sa maraming tao. In my case I need to be very good at everything lalo na at scholar lang ako. I need to be worthy of my mothers hard work at sa tulong na binigay at pag titiwala ng mga Sarmiento sakin. I always wanted to be on top, so I need to work hard for it.
But now? Parang umuurong pati kalamnan at bitula ko, maybe you know the reason why. For after so many years makikita ko na ulit si Thunder and I kinda didn't know how to act in front of him. Lalo na sa naging nakaraan namin na di ko makali kalimotan. Its disgusting and too embarrassing.
He's the very snob and intimidating kid i met when i was younger. Ewan ko basta bigla nalang ako sinugod ng kaba sa dibdib. Maybe because i was scared that he didn't forget what happened years ago.
Halos kapusin na ako ng hangin ng makita ko sya na lumabas galing back stage. Napalunok ako, i was lost of words when i saw him. I can't find the right words to describe how lovely he was. Nakakalula syang tingnan yung tipong kinabahan ako bigla na parang galing ako sa pakikipag habulan kung makatibok ang puso ko.
I was mesmerized, who don't? Halos lahat ata kami sa school napatunganga at napanganga dahil sa kagandang lalake ba naman. Not that it's my firstime to see a gorgeous man pero iba eh, iba yung impact nya. Not just me but the whole crowd i guess or im just being exaggerated again. No im not exaggerated kasi nung tumingin ako sa crowd parang ganun na nga ang nangyari. They're literally drooling and gawking.
Pati nga ang prinsipal naming kinapos sa buhok, di lang panga ang nalaglag. Sumama pati ang pustiso nya, kinapos rin pala sa ngipin. Kala nya di ko napansin yun, na huli cam ko sya, kita gilagid ang peg sa konting awang ng bibig nya.
Alam ko namang gwapo na si Thunder noon pa man, hello?! He's a Sarmiento at madalas ko syang nakikita dati, masungit nga lang. Pero sheyyt pansit di ko inaasahang ganito sya ka gwapo ngayon. Tingnan nyo naman . Kayo na ang humusga.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
