Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I loosen my tie as i was heading to the elevator. It was a very tiring day at ang dami kong ginawa na trabaho sa opisina.
As much as i wanted to stay with my son all the time ay hindi pwede. I need to work hard lalo na ngayon na mayroon na akong anak. I want to give him everything in life like how my parents gave everything to me before. Kung pwedeng higitan ko pa yun ay gagawin ko.
Pero kahit ibigay ko lahat ng luho at lahat ng nais nya alam kong di iyon sapat. It wasn't enough. For years i can't still give him something that he really want.
I am very disappointed with myself. I think I failed being a father dahil di ko yun mabigay sa kanya. I don't know how he felt like because i was born with my loving parents around me.
Kahit ibigay ko lahat ng pagmamahal ko sa kanya alam kong di yun sapat.
Pagkarating ko sa floor ng penthouse ko ay nakasalubong ko si Candice. She was crying at ang puting uniporme niya ay napuno na ng tinta. Puti rin ang buong mukha nya pati ulo dahil sa pulbo o arina na tila nabuhos dito.
"S—sir" gulat na sambit nito ng magsalubong ang tingin namin.
"Sir im so sorry but i quit." She sobbed and run towards the elevator.
Napahawak ako sa sentido.
Akala ko magtatagal na sya. Isa panaman sya sa pinagkakatiwalaan ko. Kilala ko ang magulang ni Candice dahil naging trabahador ito ng ranch namin sa California. Sltanging sya lang ang magaan ang loob ko na mag alaga at mag tutor sa anak ko.
When i opened the door ay mas lalong sumakit ang ulo ko sa nakita. Nagkalat ang sa tingin koy arina sa carpeted floor namin. Tissues was also scattered around na pati Sa chandelier ay may naka sabit. The whole unit looked like someone had a teenage house party in it.
"Aya!" I called out my son, pero walang sumagot.
While i was walking tumutunog ang mga naapakan ko Cheetos at Doritos na nagkalat din sa sahig. Kaya mas lalong pumitik ang ulo ko sa sakit.
I wonder what happened kaya nagkakaganito na naman si Aya.
And there he was, sitting in the front of the piano while staring at it, katabi nito ang milk bottle nya. I wonder if he got the right scoops.
I felt something crushing inside my chest. He looked so sad and lonely. He ran his little fingers on the keys then he suddenly stop na para bang may malalim itong iniisip.
At the age of three i cant imagine that my son will have this kind of emotions in his eyes. Emotion that was too deep that i can't breathe. Sa murang edad nya ay ramdam ko ang malaking kulang sa buhay niya. Kaya naiinis ako sa sarili ko dahil di ko yun mabigay sa kanya. Habang lumalaki sya ay parami ng parami ang mga katanungan nya na nahihirapan akong sagutin.
