POV Riley
Nog steeds een beetje geïrriteerd loop ik naar mijn eerste les. Ik ben best handig met plattegronden en coördinaten, dus dit lukt nog wel.
Bij het lokaal is er nog niemand, behalve 1 meisje. Ze heeft blonde haren en ziet er erg aardig uit.
Ze ziet me en glimlacht vriendelijk. 'Hey,' zeg ik. 'Hey. Jij bent zeker de nieuwe,' stelt ze vast. Ik knik. 'Riley Walker,' zeg ik. 'Alissa Moore,' zegt ze. 'Ken je al iemand op deze school?' vraagt ze. 'Alleen mijn broer,' antwoord ik. 'Wil je naast mij zitten? Ik zit altijd alleen, omdat mijn vriendin is verhuisd,' zegt ze. Ik knik. 'Ja lijkt me leuk.'
We zitten heel wat te praten als ik die knappe, maar zeer irritante jongen zie lopen met zijn vrienden. 'Ugh, wie zijn dat?' vraag ik geïrriteerd. 'De linker is William, de rechte is Daniel en die in het midden is James, hij is een beetje de leider. Niet alleen van hun groepje, maar van zowat de hele school,' zwijmelt ze weg.
'Ik mag hem niet,' zeg ik geïrriteerd. Ze kijkt me met grote ogen aan. 'Hoe dan?' vraag ik. 'Net zat hij zomaar aan me en vroeg hij of ik vanavond wou komen, ik wist zijn naam niet eens!' zeg ik.
'Ja?' vraagt ze met een niet begrijpende blik. 'Hoorde je niet wat ik zojuist op noemde? Dat joch denkt dat hij alles kan doe bij een meid,' zeg ik. 'Ja,' zegt ze nog steeds niet begrijpend.
'Hoezo boeit jou dat niet?' vraag ik nu niet begrijpend. 'Zo is het nou eenmaal, we moeten maar luisteren naar wat de jongens zeggen. Zo worden we ook opgevoed en ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het is om iemand te weigeren,' zegt ze.
Mijn mond valt zowat open. 'Maak je een grapje?' vraag ik half lachend. Ze kijkt gewoon serieus. 'Je meent deze?' Ze knikt.
O mijn God. Waar ben ik in hemelsnaam in beland? En ze verwachten van mij dat ik mee ga doen in deze sh*t? Dacht het dus even niet. Ik ben nog maagd en al. Mijn laatste vriendje was twee jaar geleden en die duurde maar twee maanden.
Ik zie die James me aankijken. Ik kijk gauw weg en zie hem in mijn ooghoek grijnzen. Ik zucht en begin weer een gesprek met Alissa.
'Maar James deed dat?' fluistert ze zodat hij het niet hoort. Ik knik. 'Dan heb je wel geluk, hij kiest alleen de besten uit en hij blijkt goed te zijn,' zegt ze grijnzend.
'Alissa, ik ga niet met hem mee,' maak ik haar duidelijk. Ze fronst. 'Waarom niet?' vraagt ze. 'Omdat ik niks te maken wil hebben met jongens die zo denken over meisjes,' zeg ik.
'Hoe was het bij jullie dan?' vraagt ze. 'Je werd verliefd, dan vraag je die persoon uit, je kreeg iets met elkaar en dan pas gebeurde er ook maar iets,' leg ik simpel uit. 'Echt? En daarna was het weer klaar?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Meestal bleef je voor zo lang als je het kon volhouden met elkaar en krijg je echte gevoelens voor elkaar. Dan begin je van elkaar te houden,' zeg ik.
Ze is even stil. 'Dat klinkt zo mooi,' zegt ze. Ik knik. 'Dat is het ook. Als je eenmaal de perfecte jongen vindt, moet je hem nooit meer laten gaan,' zeg ik en dan wordt het drukker.
Ik kijk nog is richting James en ik zie een groepje meisjes rond hun vormen. Twee lopen echt met hun te flirten.
'Dat meisje met de lichtblond geverfde haren is Candy. Dat meisje met de bruine haren is Megan. De twee populairste meisjes van school. Candy geeft James altijd al haar aandacht, James doet er soms wat mee en soms negeert hij haar,' zegt Alissa als ze mij ziet kijken. Ik knik.
De eerste paar hoofdstukken zijn wat saaier, omdat daar veel over Engeland in dit boek vertelt wordt... sorry daarvoor, maar het wordt nog leuker!
JE LEEST
English love
RomantikVERVOLG OP TRUE LOVE Je kan dit boek lezen zonder true love, maar je zou sommige dingen niet snappen... Wanneer Riley verhuisd met haar familie naar Engeland, had ze geen flauw idee dat het daar zo anders zou zijn. Het 17-jarige meisje valt erg op m...