English love

Hoofdstuk 37

POV Riley

Het is zondag. James bleef gisteren weer slapen. 'Riley, je moest me nog vertellen waarom ik niet bij je mocht zijn,' herinnert James me. Ik zucht zacht en knik.

'Euhm, ik mag van mijn vader niet bij je zijn,' zeg ik zacht. 'En Aiden heeft liever ook van niet.' 'En je gaat toch niet naar ze luisteren?' vraagt hij geschrokken. Ik schud mijn hoofd en pak zijn handen vast.

'Nee, ik wil bij jou blijven. Ze moeten er maar mee leven,' zeg ik. 'Maar ik vertel het ze nog niet.' Hij zucht zacht. 'Je moet het ze vertellen, lieverd,' hij klinkt serieus. 'Ik weet het, maar ik wil het risico dat ze het me echt verbieden en me in de gaten gaat houden niet lopen,' zeg ik zacht.

Hij laat me op zijn schoot zitten. 'Als dat gebeurt, vraag ik je ten huwelijk,' grijnst hij. Ik lach. 'Ik meen het,' zegt hij serieus. Ik glimlach breed en geef hem een lange kus.

'Dat zou ze niet stoppen,' zeg ik zacht. Hij wrijft over mijn buik. Onder mijn shirt. Ik zucht zacht. 'Over een half uurtje zijn ze er. Ik denk dat het beter is als je nu gaat, ze kunnen ook eerder komen,' zucht ik. Hij knikt en staat op. We lopen naar de gang.

Hij geeft me een kus. Als hij terug trekt, ga ik iets met hem mee. Hij glimlacht en drukt zijn lippen weer op de mijne. Hij houdt me vast om mijn middel. Zoals hij altijd doet. Hij trekt terug en pakt zijn jas.

Ik glimlach en doe de deur open om vervolgens daar mijn familie te zien. Mijn vader en broer kijken stomverbaasd naar James. Mijn moeder glimlacht. 'Ik zei toch dat Aiden er zo weer is,' lach ik ongemakkelijk. Ze kijken me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Waarom kan iedereen dat, behalve ik?

'James is hier voor mij?' vraagt Aiden. Ik knik hevig. 'Ja, hij wou chillen of hoe jullie dat ook noemen,' zeg ik en geef iedereen een knuffel.

'Jo bro,' zegt Aiden tegen James en ze geven elkaar een bro hug. 'Ik kan eigenlijk niet, man,' zegt Aiden spijtig. 'Geeft niet. Ik zie je morgen wel weer. Was dit gedoe even vergeten,' zegt James. Mijn ouders lopen verder. Aiden doet de deur dicht en kijkt ons streng aan.

Ik kijk naar beneden. 'Riley, wat is er gebeurt?' vraagt Aiden. 'Niks, hij kwam net aan,' zeg ik zacht. 'En jullie zijn over? Neem ik aan,' zegt Aiden.

Ik bedenk me wat James zei. Ik moet het ze toch vertellen. James wilt al "ja" zeggen, maar ik ben hem voor. 'Nee, en James was hier het hele weekend,' zucht ik. Aiden kijkt James woest aan.

'Maar ik wou het zo graag, Aiden. Ik hou van James oké? Het is niet zomaar een spel tussen een paar verloren gevoelens?' zeg ik. Ik kijk James aan. Hij glimlacht naar me. 'Riley, kom op zeg. Ik dacht dat je voor safe ging,' zegt Aiden. 'Dat je jongens koos waar je veilig bij was.' 'Ik voel me ook veilig bij James. Veiliger dan in mijn eigen huis,' zeg ik en kijk Aiden aan.

'Alsjeblieft, zeg niks tegen mam en pap,' zeg ik zacht. Hij zucht diep. 'Prima, maar enkel omdat jij mijn kleine zusje bent en jij een van m'n bro's, oké?' zegt hij. We knikken.

'Oké, maar ik ga,' zegt James en we knikken. Hij drukt een vlugge kus op mijn lippen en gaat dan weg.

We lopen richting de deur en Aiden stopt ineens. 'Wat is er?' vraag ik. Hij kijkt me met grote ogen aan. 'Jullie hebben vrijdag avond-' verder laat ik hem niet gaan, want ik spring op hem en sla mijn handen voor zijn mond.

'O mijn fucking god, Riley. Dit moeten mam en pap echt weten hoor,' zegt hij. 'Wat is er?' roept mijn moeder geschrokken en komt binnen. Ik kijk Aiden smekend aan en met tranen in mijn ogen.

'Riley, die liet een scheet,' zegt Aiden casual. Ik zucht opgelucht.