English love

Hoofdstuk 33

POV Riley

Hij staat op en ik volg zijn voorbeeld. Hij wilt weglopen, maar ik houd hem tegen. 'Dus je loopt nu maar gewoon weg?' vraag ik boos. Hij draait zich om en komt boos naar me toe lopen.  Ik stap iets bang naar achteren en voel de boom in mijn rug.

'Wie heeft het je verteld, Riley,' vraagt hij intimiderend. Ik slik en voel tranen in mijn ogen vormen. Hij schrikt ervan. 'Sorry,' zucht hij en trekt me in zijn armen. Ik sla mijn armen om hem heen. 'Ik moet even bellen, ik spreek je later en dan leg ik alles uit oké?' vraagt hij. Ik knik. Even zegt hij niks. Hij komt ietsjes dichterbij en drukt een kus op mijn wang waarna hij wegloopt.

Ik ga is met mijn hand over mijn wang. In de verte zie ik Alissa aankomen lopen. Ik loop haar tegemoet. 'En?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Komt wel goed,' zegt Alissa. Ik knik enkel en we lopen naar onze les. We hebben nu biologie.

Als we binnen komen zie ik iedereen al zitten, behalve James. Ik ga naar mijn plek en plof zuchtend neer. Daniel zit voor me en draait zich om. 'Weet jij waar James is? Hij ging jou zoeken en is niet terug gekomen,' zegt hij. Ik haal mijn schouder op.

'We hadden even gepraat over... iets. Hij werd toen boos en moest bellen,' zeg ik. Hij kijkt me doordringend aan. 'Iets?' vraagt hij. 'Ja, iets. Ik mocht het niet weten en ik weet niet of jij het weet, dus zeg ik niks.' 'Over zijn vader?' vraagt hij fluisterend. Ik kijk hem aan en knik. 'Oh god,' zegt hij. 'Wat nou weer?' vraag ik. 'Niks, hij verteld het je vast zelf wel,' zegt Daniel. Ik zucht en sla mijn armen over elkaar heen.
'Sure,' zeg ik.

De deur vliegt na een tijdje open en James loopt binnen. 'Waar was jij?' vraagt de docent. 'Niet hier,' antwoord James emotieloos. Hij loopt rustig mijn kant op en gaat zitten.

'Vertel waar je was, anders mag je je gaan melden bij de directeur,' zegt de man streng. Ik zie James' spieren aanspannen. Snel leg ik mijn hand op de zijne, onder de tafel. Hij ontspant weer ietsjes. 'Daar kom ik net vandaan,' zegt hij toonloos. 'Waarom?' vraagt de docent. James zucht erg geïrriteerd.

'Voor mij,' zeg ik. 'Wat?' vraagt de man. 'Ja, we hadden een probleem met het inloggen. Wij beide. Dus James ging gauw en ik zou het dan uitleggen. Natuurlijk ben ik dat weer is vergeten,' lach ik ongemakkelijk.

James verstrengelt onze vingers. 'Euhm, oké. James, is het gelukt?' vraagt de docent. James knikt. 'Ja,' zegt hij. 'Oké, prima. Ik kom alle verslagen ophalen,' gaat de man verder.

Ik ben nog wel boos op James, maar ik wil zijn hand niet los laten. Ik zucht en haal mijn hand uit zijn greep. Ik kijk hem niet aan en pak het verslag. Als de docent er is geef ik het aan hem.

'Dank je wel,' zegt hij en loopt door. 'Ben je nog boos?' vraagt James. Ik kijk hem aan. 'Ja, James. Ik ben nog boos. Waarom had je het me niet gewoon gezegd? Dit is gevaarlijk,' zeg ik. Hij knikt en blijft me aan kijken. 'Ik snap het, maar ik kon het niet vertellen,' zegt hij. 'Sommige dingen kan je niet vertellen.'

Ik haal een schouder op. 'Laat het me na school uitleggen,' zegt hij. 'Kan niet, na school ga ik tijd doorbrengen met mijn familie. Net voor het avondeten gaan ze een weekend weg voor Aiden's universiteit gedoe,' zeg ik. 'Iedereen stil, nog even tien minuten doorwerken en dan mogen jullie eerder naar huis,' zegt de man.

Gelukkig heb ik om de week die extra les.