English love

Hoofdstuk 15

POV Riley

Nergens kan ik me vasthouden. Bijna alles is van glas. James kijkt gefascineerd naar beneden. 'Kom, Riley,' zegt hij en wenkt me te komen. Gelukkig kijkt hij niet, want ik loop alsof ik als een magneet ben vastgeplakt aan de bodem naar hem toe.

Hij leunt tegen het glas voor een betere zicht. Ik slik een keer onhoorbaar. Helemaal boven stopt hij weer, maar nu vallen alle lampjes uit.

Angst stroomt door mijn lichaam. Er is iets aan de hand met dit ding. Stroomstoring of wat dan ook. Ik kijk naar buiten, maar voel me misselijk worden van angst. Gauw kijk ik naar de bodem, maar er komen allemaal scenario's in me op hoe dat afbreekt en we vallen.

Ik knijp mijn ogen dus maar dicht, maar zelfs dan bedenk ik automatisch van alles.

'Hey, gaat het wel?' vraagt James. Ik open voorzichtig één oog en kijk hem bang aan. Zijn blik gaat naar bezorgd. 'Wat is er?' vraagt hij. Ik glimlach ongemakkelijk. 'Niks, alleen een beetje hoogtevrees,' piep ik zowat.

James lacht. 'Niet leuk,' zeg ik bijna hijgend en verstop mijn hoofd in mijn handen. James beweegt wat heen en weer en het karretje beweegt. (A/n Kan in het echt volgens mij niet, maar nu even wel ;P)

'James!' roep ik geschrokken. Ik voel hoe tranen van angst in mijn ogen vormen. Hij stopt. 'Je bent echt bang?' vraagt hij geschrokken en stapt op me af. Ik knik en veeg ze gauw weg.

Hij stopt net een paar centimeters voor mij. Ik voel zijn lichaamswarmte tegen me aan, zo dichtbij is hij. Het leidt me erg af van mijn angstige gedachtes.

Ik kijk op, recht in zijn ogen. 'Het komt goed, dit ding gaat niet zo gauw kapot,' zegt hij en ik haal voorzichtig mijn schouders op. Ik kijk is naar buiten en net dan begint hij weer met draaien. Het karretje beweegt wat en ik val tegen James aan.

Ik kijk hem weer in zijn ogen en voel hoe ik een hap adem uit blaas door mijn neus, op een hoog tempo. De frons op zijn gezicht laat hem er ouder uit zien. Wijzer. Mannelijker. Zijn ogen zijn op die van mij gericht, maar gaan is naar mijn lippen.

De neiging om hem te zoenen, is erg hoog. Mijn gedachtes verlangen er naar. Mijn lichaam. Elke wijze gedachtes die zeggen dat ik het niet moet doen, worden weggestopt als hij iets dichterbij komt.

Zijn warme ruwe hand legt hij op mijn wang. Kippenvel verspreidt zich over mijn armen als ik zijn adem op mijn lippen voel. De tijd lijkt even heel langzaam te gaan, maar zodra hij zijn lippen op de mijne drukt, stopt hij volledig.

Ik ga er gelijk in mee en open mijn lippen iets als hij zijn tong er tegen aan drukt. Zijn ene hand ligt om mijn midel en zijn andere hand glijdt langzaam naar beneden. Mijn handen leg ik in zijn nek en op zijn schouders. Ik trek mezelf dichter tegen hem aan. Ik wil hem voelen, hem aanraken, hem vasthouden.

Hij gaat langzaam met zijn handen naar mijn billen en tilt me op. Ik sla mijn benen om zijn middel en voel hoe ik tegen iets aan word gedrukt. Het idee dat het het glas is, maakt me niet bang. Ik vertrouw James, ook al is dat niet het slimste wat ik kan doen.

We trekken even terug om op adem te komen. Ik leg mijn hoofd tegen het glas achter me en zucht. Tranen knipper ik gauw weg als ik me bedenk dat ik dit nooit had moeten doen. Ik laat mezelf snel even zakken.

Mijn ogen willen niks liever dan contact zoeken met die van James, maar ik weet beter. James gebruikt meisjes. Ik heb hem laten zien dat ik stiekem, diep van binnen, naar hem smacht. Naar hem verlang. Maar het kan niet...

We stoppen en ik loop gauw langs James het ding uit. 'Nog een keer voor hem graag,' zeg ik gauw tegen die oom van James. Hij doet het deurtje weer dicht en ik loop/ren snel weg.

Ik bel Aiden en vraag of hij me wilt ophalen. Wat een dag...