VERVOLG OP TRUE LOVE
Je kan dit boek lezen zonder true love, maar je zou sommige dingen niet snappen...
Wanneer Riley verhuisd met haar familie naar Engeland, had ze geen flauw idee dat het daar zo anders zou zijn. Het 17-jarige meisje valt erg op m...
Ik heb me nog nooit zo geïrriteerd gevoeld... Zou dat door gisteren komen? Door het feit dat ik met James heb gezoend en dat ik stiekem meer van hem wil.
Ik wou gewoon dat hij ook bij mij wou zijn. Niet om me te gebruiken als één of andere pop. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen naar de twee meiden die me met open mond aankijken.
'Nou excuseer me even, maar ik moet naar mijn les,' zeg ik en dan gaat de bel. Ik draai me om en loop naar het muzieklokaal.
'Hey, meneer layers,' zeg ik tegen de oude man. 'Hallo Riley,' zegt hij vrolijk. 'Ik wou vragen of ik misschien ietsjes eerder weg kan, we hebben na school een belangrijke afspraak en ik heb een briefje,' zeg ik en ben al bezig met het zoeken van mijn briefje.
'Laat maar, Riley. Het is al goed. Hoe laat moet je van tevoren weg?' vraagt hij. 'Een kwartiertje ongeveer,' zeg ik. Hij knikt en ik ga aan mijn tafel zitten.
Vanavond gaan we uit eten met een ander gezin. Mijn moeder werkt met die vader namelijk en mijn vader werd een beetje geïrriteerd, omdat hij dacht dat er misschien wel meer tussen hun om ging.
Na school ga ik dus gauw naar huis toe. 'Daar ben je eindelijk, hup, ga je gauw omkleden,' zegt mijn moeder lachend en ik ga lachend de trap op. Boven ga ik naar mijn kamer en neem ik gauw een douche voor ik me omkleed.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(A/n hij is wel wat langer.)
Ik stijl mijn haren is en laat ze over mijn schouder vallen. Zuchtend kijk ik in de spiegel. Er zijn veel dingen waar ik me aan erger. Zoals mensen die hun uiterlijk afkraken.
Ik kan dingen vinden van mezelf dat ik afschuwelijk vind, maar kijk altijd naar wat ik mooi vind. Lelijke puntjes, maakt jou jezelf. Ik wil niet het perfecte meisje zijn. Ik zou ook nooit met de perfecte jongen kunnen daten. Ik wil iets hebben, wat hem speciaal maakt. En ook iets wat mij speciaal maakt.
Je kan niet perfect zijn. Perfect is voor elke paar ogen anders. De een vindt het prachtig als er geen grammetje vet aan je zit. De andere vindt het prachtig als je juist iets te veel hebt. Zo kan je door gaan met alles.
Maar de leukste en beste jongens... die vinden je het mooist zoals je bent, zoals je bent van binnen en buiten. Die kan je waarderen om wie je bent en kijkt naar je innerlijk. Je karakter.
Ik zucht. Ik vind nooit zo'n jongen. Jongens weten volgens mij ook niet dat we liever horen "je bent prachtig" dan dat ze zeggen "je bent kapot lekker"...
'Riley! Kom je nog?!' roept mijn moeder. 'Ik kom!' roep ik en ren de trap af. Beneden val ik bijna op de grond. Ik blijf even stilstaan en blaas een hap adem uit. Ik kijk om me heen en zie Aiden lachen.
'Ik dacht al, welk raar monster maakt dat paarden geluid,' zeg ik. Hij kijkt me met gespleten ogen aan. 'Zeg, weet je misschien of Alissa vrijdag naar dat feestje gaat?' vraagt Aiden. Ik knik.
'Ja, ze gaat met mij,' zeg ik. 'Oké.' Ik wil eigenlijk verder vragen over die twee, maar bedenk me dat ik meer informatie uit Alissa krijg, dan uit mijn broer.
'Kom, we gaan!' roept mijn moeder enthousiast. Mijn vader, en ik lopen rustig achter haar aan naar de auto. Aiden hoeft niet mee vanwege school... We stappen in en mijn vader begint te rijden. Eerst was het nog wel even wennen dat we aan de linkerkant van de weg moeten rijden, maar het went best snel...
Bij het restaurant aangekomen zie ik een stel staan met één persoon. Hij staat met zijn rug naar me toe.
We stappen uit en lopen hun kant op. 'Hallo Elizabeth,' glimlacht mijn moeder. Mijn hart stopt weer is met kloppen, maar wanneer de jongen zich omdraait, klopt hij weer als een gek...
