English love

Hoofdstuk 20

POV Riley

Vandaag is het vrijdag. Ik zit al wat uren op school en als de bel gaat loop ik naar mijn laatste uur. Dit uur heb ik met James, Daniel en William als het goed is. Ik heb er echt geen zin in... niet met hun.

Als ik aankom bij het lokaal, maag ik gelijk naar binnen. 'Er ligt een plattegrond op het bureau, ga zo zitten,' zegt de docent. Ik knik. Ik loop ernaar toe en zie dat ik voor James en William zit... Ik zit naast een meisje genaamd Sarah.

Ik kijk die kant op en zie een meisje met lange zwarte haren. Ze zit te praten met het meisje voor haar. Die heeft bruine haren en veel sproetjes in haar gezicht. Op de plattegrond kan ik zien dat zij Violet heet.

Ik zucht en loop hun kant op. Als ze mij zien, stoppen ze met praten. 'Hoi,' glimlach ik en ga zitten. Ik pak mijn spullen en leg mijn tas weg. De meiden kijken me de hele tijd aan. 'Riley toch?' vraagt Violet uiteindelijk. Ik knik. 'Hoe weten jullie mijn naam?' vraag ik. 'Iedereen kent jou. Je bent het eerste meisje na Greta die iemand heeft afgewezen,' zegt Sarah. 'Greta?' vraag ik. Ze knikken. 'Die is toen verkracht, James was ook nooit zo aardig tegen jou,' zegt Violet en Sarah knikt.

'Ik ben trouwens Sarah, dit is mijn vriendin Violet,' zegt Sarah glimlachend. Ik glimlach terug. 'Mag ik weten door wie die Greta is verkracht?' vraag ik. Ze kijken elkaar even aan. 'Het is een gesloten onderwerp eigenlijk, maar...' Violet stopt even. 'Ze is verkracht door de broer van James,' zegt Sarah zacht. Mijn ogen vergroten een beetje. 'Die zat toen nog op deze school. En James begint aardig op hem te lijken...'

Ik frons even. Dit moet ik even verwerken. James' broer heeft iemand verkracht, James begint op hem te lijken en ik heb met James gezoend? Waarom heeft hij niks gezegd?

'Jij en James gingen de laatste tijd best veel met elkaar om, waarom heeft hij jou dat niet gezegd?' vraagt Violet nadenkend. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet,' zeg ik zacht.

De deur gaat open en de drie jongens lopen lachend binnen. De hele dag had ik James nog niet gezien. Vandaag staat er een emotieloze masker op zijn gezicht. Zijn ogen kijken het lokaal ijzig langs en bij mij stopt hij even. Mijn hart begint even iets harder te kloppen. Dit keer niet om de reden van eerder. Wel een klein beetje, maar ook omdat ik hem nu is bekijk op een andere manier. Een verkrachter...

Zou hij mij dat ook aandoen? Zou hij mij kunnen verkrachten? Of iets anders aandoen? Natuurlijk kan hij dat. Ik ben niks voor hem, ik ben maar een speeltje. Net zoals de rest.

Ik wil eigenlijk verder vragen over die Greta. Wat er gebeurt is na de tijd met haar. Wat James ermee te maken heeft. Maar James en William komen achter ons zitten. Oh ja, dat had ik nog gelezen.

Ik voel zijn koude blik op mij. Ik krijg er een koude rilling van over mijn rug. Zou hij boos zijn van gisteren? Dat ik hem officieel heb afgewezen?

Ik weet het niet... Maar ik weet wel dat ik het niet fijn vind. James die zo doet...