English love

Hoofdstuk 45

POV Riley

Ik en Alissa zitten rustig aan de tafel in de kantine, als er stoelen worden weggeschoven. Ik kijk op van Alissa en zie James met zijn vrienden.

'Hey,' glimlach ik en James drukt grijnzend een kus op mijn lippen. 'Ik zat dus te denken,' zegt William. 'Oh oh,' zegt Daniel en we schieten in de lach. William kijkt Daniel echter droog aan en lacht nep.

'Wat is er?' vraag ik nog half lachend. 'We gaan naar Mexico onder Halloween. Wat als we kijken of daar ergens een feest is,' grijnst hij en ik vrolijk gelijk helemaal op. 'Ja, oh mijn god!' roep ik blij. James grinnikt om mij en gaat ook akkoord. 'Maar dan moeten we ons wel verkleden,' grijnst Daniel en ik en Alissa kijken elkaar grijnzend aan.

'Weten jullie al hoe jullie gaan?' vraagt Alissa. William knikt grijnzend net zoals Daniel. 'Jij niet?' vraag ik James lachend. Hij schud zijn hoofd. 'Nee, ik kijk wel,' lacht hij.

'Ik heb er zin in,' zeg ik na een tijdje. De anderen glimlachen en knikken instemmend. 'Ik ook,' grijnst James. Ik bloos licht, omdat ik weet waarom hij grijnst. 'Wij zitten naast jullie,' zegt Daniel tegen ons. 'Ik zit volgens mij ver jullie,' zegt Alissa. 'Toch niet zo heel erg ver,' lach ik. Ze grinnikt. De bel gaat weer en we gaan naar onze laatste les. Wiskunde.

'Iedereen mag vooraan de nieuwe plaatsen bekijken. De oude plaatsen werkten echt niet,' zegt de man gelijk als we binnen komen. Ik zit helemaal achterin naast... James! Ik kijk James aan en hij grijnst breed. We gaan er zitten en ik ga met mijn rug tegen de muur liggen. Ik leg mijn benen over James schoot. Hij lacht en legt zijn hand op mijn boven been.

Hij gaat langzaam heen en weer over mijn been en dat doet hij de hele les. Als de docent het hem wilt uitleggen, hoeft dat niet, omdat James het al snapt. De man is verbaasd en vraagt hoe het komt.

'Riley heeft me geholpen,' zegt James enkel. Ik glimlach is en ga verder met mijn werk.

Na de les zijn we uit. Ik sta nog beneden bij mijn kluisje en heb mijn spullen gepakt. Als ik me omdraai zie ik James naar me toe lopen.

Ik wacht hem op en als hij bij me is glimlacht hij klein naar me. 'Ik wou eigenlijk vragen of je kon komen,' lacht hij zacht en triest. 'Ik wou hetzelfde vragen,' zeg ik. 'Ik vind het zo jammer dat we elkaar niet meer mogen zien,' zegt James en ik knik zacht. Ik stap dichterbij en sla mijn armen om hem heen. Hij legt zijn gezicht in mijn schouder.

'We bedenken wel iets,' zeg ik. Ik voel dat hij knikt. 'En met werkweek zit je de hele week bij mij op de kamer,' grijnst hij als hij even terug trekt. Ik grinnik. 'Ja dat klopt,' zegt ik. 'Je moet weten dat ik me niet ga inhouden hoor,' zegt hij met een bredere grijns. Ik bloos diep en trek hem dichterbij.

'Ik hou van je,' zegt James na een tijdje zo gestaan te hebben en elkaar gewoon aangekeken te hebben. 'Ik ook van jou,' zucht ik zacht. Hij glimlacht en drukt wat kusjes op mijn lippen. Ik giechel erom.

'Ik moet naar huis toe,' zucht ik. 'Oké, tot morgen,' glimlacht hij en ik knik lachend naar hem. Onderweg naar huis voel ik een sad mood mijn lichaam instromen. Ik kan wel huilen...

Als ik thuis ben zie ik mijn ouders aan tafel zitten. Als ze mij zien staan ze op en willen ze tegen me praten. Ik stop ze met een harde schreeuw.

'Stop met praten tegen mij. Ik hoef jullie even niet te horen. Weetje pap? James is zo lief voor me, is er altijd voor me en hij houdt van me... Waarom?' vraag ik verdrietig. Tranen lopen weer langs mijn wangen. 'Het spijt me, lieverd. Maar wij willen het risico nou eenmaal niet lopen dat jou wat gebeurt,' zegt mijn vader. Ik knik enkel. 'Is toch al,' zeg ik en loop naar boven.