English love

Hoofdstuk 18

POV James

Voor een paar secondes kijken we elkaar aan. De secondes lijken minuten te duren. Riley kijkt als eerste weg. Mijn ogen glijden nog gauw over haar lichaam die bedekt is met een mooi, net jurkje.

'James! Kijk dit is Kyra en haar man Justin, ze hebben ook een do- oh hallo Riley,' glimlacht Elizabeth. 'Goedenavond, Elizabeth,' glimlacht Riley. 'Wat is de wereld toch klein,' zegt ze vrolijk. 'Nogal.' Riley en ik kijken elkaar aan. We zeiden het namelijk tegelijk.

'Je kent James al?' vraagt Riley's moeder aan haar. Ik glimlach naar haar en knik. 'We zitten bij elkaar in de klas en moeten samen een bio project doen,' vertelt ze haar.

'Maar laten we deze vergadering naar binnen brengen en iets gaan eten,' zegt mijn vader. We knikken. Onze moeders lopen samen, onze vaders ook. Dus ik en Riley blijven alleen over.

Ik ga naast haar lopen en voor het eerst in mijn leven voel ik me ongemakkelijk. Waarom weet ik niet. Ik bedoel, het is Riley maar... Oké, misschien is het dat juist. Het is Riley. Niet zomaar een meisje, maar een meisje die me al een week lang raar laat voelen.

'Duss,' begin ik ongemakkelijk. 'We hoeven niet te praten,' zegt ze emotieloos. 'Zit je er nog steeds mee van wat er gisteren gebeurde?' vraag ik. Ze zucht en kijkt me aan. We staan nu namelijk stil tot er iemand van het personeel is om ons naar een tafel te leiden.

'Daar zit ik niet mee,' zegt ze zacht. Ik kan een grijns niet onderdrukken. Stiekem zit er een glimlach achter verstopt, maar dat hoeft zij niet te weten. 'Maar hierom,' zegt ze geïrriteerd en wenkt naar mijn gezicht. We mogen verder lopen en ze gunt me nu geen blik meer.

Bij de tafels ga ik gauw naast haar zitten. 'Kom op, Riley. Wat is er zo erg aan wat ik doe?' vraag ik. 'Je denkt gewoon op een verkeerde manier over mij,' fluistert ze zodat onze ouders het niet mee krijgen. 'Hoe wil je dan dat ik over je denk?' vraag ik. 'En hoe weet je überhaupt hoe ik over je denk?' 'Hoe er nou maar over op, James,' zegt ze en kijkt weer naar voren.

'Zeg tenminste of je het fijn vond,' fluister ik. 'Wat?' vraagt zo dom. 'De kus,' fluister ik in haar oor. Ik zie dat ze kippenvel krijgt en grijns weer. Ik leg één hand op haar been en voel haar even aanspannen. Ze zegt er echter niks van.

POV Riley

Dit is zo fout! Hij mag me niet aanraken of wat dan ook, maar ik laat het bijna automatisch toe. Alsof mijn lichaam zich verzet tegen mijn gedachten. Zijn hand voelt goed op mijn benen. Alsof het er hoort te liggen.

Ik zucht en schuif met mijn hand zijn hand weg, zodat die kan rusten op de plek waar zijn hand leg. Hij legt zijn hand dan op mijn hand. Ik ben even verbaasd door zijn actie.

Ik kijk zijn kant op en zie hem een schuine glimlach lachen. Hij kijkt me recht in zijn ogen en nergens anders na. Dit wordt me even teveel.

'Ik moet even naar de toilet,' deel ik me en laat mijn hand onder die van James weg glijden. Ik ga naar de toiletten en zucht. Dit is zenuwslopend. Aan de ene kant wil ik het. Ik wil het zo graag. Maar die kant denkt niet na over de gevolgen. Stel ik ga met hem naar bed, wat me meteen ontmaagd, dan zou hij me breken na de tijd. Lachend met een ander meisje weg gaan en wanneer hij weer is zin heeft in mij... dan komt hij terug.

Ik ga het halletje weer in en bots tegen iemand op. 'Oeps sorry,' zeg ik en kijk op. Recht in de oen van James. 'Ik ook,' zucht hij en drukt dan zijn lippen op de mijne.