KÜL

Namus meselesi (3)

Nefes şuan baygındı. Neredeydi? Nereye gidiyordu? Ondan ne istiyorlardı? Hiçbir şey bilmiyordu. Sadece içinde bitmek bilmeyen bir korku vardı. Artık onu merak edecek, onu arayacak, ulaşamayınca polise gidecek bir ailesi de yoktu. Başının çaresine bakmak zorundaydı. Çırpınmak dışında hiçbir şey gelmiyordu elinden.

"Kimsiniz siz!?"

"Konuşsanıza!"

"Bırakın beni yalvarırım!"

Sarf ettiği sözlerin, cümlelerin her biri anlamsızdı, kimse ona cevap vermiyordu. Araba durunca içindeki korku iki katına çıkmıştı.

Önlerinde büyük bir kapı vardı, kapının etrafında ise onlarca siyah giyinmiş adam. Arabanın kapısı açılınca korkudan titreyip onu çekiştiren adama baktı. Adam kolayca kızı çekip kucağına almıştı. Nefes'in gözleri açık ama bedeni zayıftı, hiçbir şey yapamıyordu.

Kocaman kapı büyük bir gürültüyle açıldıktan sonra adam kucağında Nefes ile içeri girdi. Daha sonra da başka bir kapıdan bir eve girdi. Nefes daha fazla dayanamayıp yumdu gözlerini.

Korkudan titriyordu. En son bir adamın bayıltıp odaya götürün dediğini hatırlıyordu. Sonra yine karanlık olmuştu. Gözlerini açtığında eşyasız bir odada sandalyeye bağlanmıştı.

"Kimse yok mu?!"

"Yardım edin?!"

"İMDAT!!"

Kapının açılıp ağa görünümlü bir adamın odaya girmesi ile sustu Nefes. Adam şuanda acımasız,duygusuz bir şekilde karşısındaki kıza bakıyordu. Birazdan ağzından çıkacak her kelime bu kızın hayatının tamamını etkileyecekti.

"Demek o kız sensin" dedi adam.

"Hangi kız?" dedi Nefes korkuyla.

"Ailende tek ölmeyen kişi" dedi adam. Nefes ne dediğini anlamamış adama merakla bakarken adam tekrar konuştu.

"Ailen öldürüldü. Sadece sen evde yokmuşsun çok şanslısın" dedi adam.

"Ne diyorsun sen" dedi Nefes.

"Aileni ben öldürttüm ve şimdi sıra sana geldi."dedi adam.

"Kimsin sen" dedi Nefes.

"10 yıl önce babanın öldürdüğü çocuğun babasıyım" dedi adam. Nefes ne demeye çalıştığını anlamaya çalışırken birden aklı geçmişe gitti. 10 yıl önce babası ve arkadaşı arabayla bir çocuğa çarpmışlardı. Ama direksiyonda ve sarhoş olduğu için suçlu olan babasının arkadaşıydı. Bu yüzden babasını serbest bırakmışlardı.

"K-katilsin sen!"

"Aferin zeki kız sıra sende o şerefsiz babanın tek bir izi kalmayacak bu dünyada! Hasan!"

Odaya giren takım elbiseli adamla Nefes'in bakışları onu buldu.

"Yap!"

"Emredersin ağam!"

Silahını Nefes'e doğrultması ile Nefes büyük bir çığlık atmıştı. Ama hâlâ karşısındaki adam ona acımazsızca bakıyordu.

"İMDAT!"

Adam tetiği çekince kadın artık yolun sonu olduğuna inanmışcasına gözlerini kapatmış ağlıyordu. Bir kurşun sesi duymasını beklerken o kapı tekrar açılmıştı.
Duyduğu ses ile şoka uğramış bir şekilde gözlerini açıp karşısındaki adama baktı.

"Ta-Tahir" Tahir Nefes'i gördüğü an gelen sesin Nefes'e ait olduğuna emin olup yanında kıza silah doğrultmuş olan adama baktı.

"Lan!" dedi sinirle adamın elinden silahı alırken.