Kural 1 : Pantolon yasak, ailenin geleneksel kıyafetleri giyilecek
Kural 2 : kız kısmı oturaklı olur kocasının, erkeğin işine karışmaz
Kurak 3 : Kocadan izinsiz dışarıya adım atılmayacak
Kural 4 : Kadın çalışamaz evde temizlik yapar
Kural 5 : Kuma g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ayrı eve çıkıyoruz!" dedi Tahir kendinden emin bir şekilde.
"Tahir" dedi Nefes şaşkın bir ifadeyle.
"Gidiyoruz dedim bitti" dedi Tahir. Mehmet Bey sinirli gözlerini Nefes'in üzerinden çekip hiddetle odadan çıktı. Tahir de kızın yanına, yatağın boş köşesine oturdu.
"Tahir?" dedi Nefes sakince.
"Efendim Nefes" dedi Tahir de kıza bakarak.
"Ben ayrı eve çıkmak istemiyorum" dedi Nefes de kendinden emin bir tavırla. Ne Asiye'yi ne de Saniye Hanım'ı bu evde bu cahil insanlara bırakabilirdi. Tahir'i ailesinden ayıramazdı, buna hakkı yoktu. Hem kendine bir söz vermişti. Bu insanları adam edecekti, öyle ya da böyle onları bu cahillikten kurtaracaktı.
"Neden?"
"Asiye abla ne olacak? ve ben seni ailenden ayıramam" Tahir sustu, diyecek bir şey bulamamıştı. Nefes haklı değildi ama haksız da değildi. Onu bu ikilemden kurtaran yine Nefes'in sesi olmuştu.
"Lütfen" dedi kız, boğazı düğümlenmişti. Konuşmakta zorluk çekiyordu. Tahir kızın çaresiz yüzüne bakınca derin bir nefes aldı ve gözlerini 'tamam' anlamında bir kez yumup açtı.
"Ama bir şey daha yapmaya kalkarlarsa..."
"Yapamazlar merak etme, yanımda sen varsın" dedi Nefes gülümseyerek. Tahir kızın koyulaşan gözlerine dikti gözlerini. Güvenilmek ne kadar güzel bir şeydi, birine güven verme hissi ne kadar mükemmeldi. Bir o kadar da korkutucuydu, 'ya' dedi adam içinden. 'Ya güvenini boşa çıkarırsam, ya bir daha güvenmezse' bu da sevdanın bir parçası değil miydi zaten?
Birine güvenmek ne güzel bir histi. Ne kadar güçlü olursan ol arkanda sana destek olacak, düştüğünde kaldırabilecek biri olması ne güzel bir duyguydu. Bir o kadar da korkutucuydu. 'Ya' dedi kadın içinden 'ya güvenimi boşa çıkarırsa'
"Ayırsak mı artık" dedi Nefes. Gözlerini hala adamın gözlerinden alamıyordu.
"Hı?" dedi Tahir de, resmen mest olmuştu.
"Gözlerimizi"
"Ayırmak?" dedi Tahir, ne zaman kıza bu kadar yaklaşmıştı, ne zamandan beri gözlerindeki ormanda hapisti bilmiyordu ama aralarında tek nefeslik mesafe kalmıştı.
Nefes ne zaman nefes almayı bıraktığını bilmiyordu, ne zaman o gözlere o kadar dalmıştı, ne zaman yakınlaşmışlardı hiçbir fikri yoktu. Tek düşündüğü şey dalıp gittiği gözlerin ne kadar güzel olduğuydu.
"Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor" dedi Tahir. Daha sonra söylediği şeyin farkına varınca anın büyüsünden çıkıp gözlerini kırptı. Nefes de geri çekilmiş tuttuğu nefesi vermişti. Tahir gözlerini kızdan kaçırırken Nefes de yüzüne düşen saçları kulağının arkasına sıkıştırıyordu.
