Güven ve sevgi (51)

1.9K 207 112
                                    

Final bölümü neredeyse hazır

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Final bölümü neredeyse hazır. Ne kadar çok yorum o kadar erken bölüm...

🦋🦋🦋

"Nefes" duyduğu ses ile elindeki kağıdı aceleyle katlarken bakışları Tahir'i buldu Nefes'in.

"Ne saklıyorsun sen?" dedi Tahir yatağa doğru yürürken.

"Hiçbir şey" dedi Nefes ise.

"Nefes" dedi Tahir gözlerini kısarak.

"Zamanı gelince öğreneceksin Tahir nolur üsteleme" dedi Nefes ise. Tahir kısılan gözlerini normale döndürüp cevap verdi.

"İyi öyle olsun madem" dedi ve kulağına dolan ince ses ile gülümseyerek yatağın yanındaki beşiğe uzattı kafasını.

"Kızım neden ağlıyorsun söyle hadi. Ne oldu?" dedi bebeği kucağına alırken.

"Nefes niye ağlıyor bu?" dedi daha sonra ise Nefes'e bakarak.

"Tahir ben daha önce hiç anne olmadım ki." dedi Nefes ise.

"Altını değiştirdin mi?"

"Evet"

"Başka ne kaldı ki? Benim bildiğim bebekler bezleri dolduğu için ağlarlar" dedi Tahir ise kızıyla beraber yatağa otururken.

"Galiba emzirmem gerekiyor, bana ver" dedi Nefes ise. Tahir bebeği karısının kucağına yavaşça bırakırken Nefes iki eliyle de sımsıkı kavradı kızını.

"Hadi çık" dedi Nefes üstündeki tişörtü kaldırırken.

"Nereye? Neden?"

"Emzireceğim Tahir Allah Allah"

"Aman Nefes sanki görmediğim şey" dedi Tahir kızının açılan yeşillerine gülümseyerek bakarken.

"Ya Tahir çıkar mısın" Tahir'in gözleri bir an Nefes'in kararlı gözlerini bulduktan sonra pes etmişçesine yataktan kalkıp kapıya doğru yürüdü, ardından son kez Nefes'e baktıktan sonra odadan çıkıp kapıyı kapattı.

Konak bu sefer tamamen ölüm sessizliğine bürünmemişti. Ara ara kızının çıkardığı tiz ağlama sesleri evin sessizliğini bozmaya yetiyordu. Gece lambalarıyla aydınlanan zifiri karanlık da artık eskisi gibi korkutmuyordu. Hiçbir şey eskisi gibi değildi, içindeki duygular gibi konakta da her şey değişmişti. Havada umut kokusu vardı, belki de son kez diye geçirdi içinden. Belki de son kez onunla konuşursam düzeliverir her şey...

Merdivenin son basamağını da indikten sonra adımları aydınlık olan salonu bulurken adımlarını hızlandırıp salona girdi ve babasının karşısındaki koltuğa bıraktı kendini.

"Neden uyumadın, herkes uyuyor" dedi Tahir Mehmet ağanın uyku akan gözlerine bakarken.

"Kızın uyutmadı, sabahtan beri ağlayıp duruyor. Neyi var bu bebeğin bu kadar anlamıyorum" dedi Mehmet ağa ise huzursuz bir tavırla.

KÜLHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin