Kural 1 : Pantolon yasak, ailenin geleneksel kıyafetleri giyilecek
Kural 2 : kız kısmı oturaklı olur kocasının, erkeğin işine karışmaz
Kurak 3 : Kocadan izinsiz dışarıya adım atılmayacak
Kural 4 : Kadın çalışamaz evde temizlik yapar
Kural 5 : Kuma g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nefes ne oldu?" dedi Asiye endişeyle.
"Abla ben çok kötü bir şey yaptım"
"Ne yaptın?"
"Ben...ben Tahir'in kalbini kırdım hem de çok kötü bir şekilde. O bana bütün fırsatları sunarken, beni hep desteklerken onu sırtından bıçakladım.
"Ne, ne yaptın" dedi Asiye ve etrafa bakınıp kızı kolundan tutup boş bir odaya sürükledi. Kapının kapısını kapattıktan sonra birlikte yatakta karşılıklı oturdular.
"Ben...ben ona katil dedim" dedi Nefes. Asiye'nin eli şaşkınlıkla ağzına giderken Nefes konuşmasına devam etti.
"Hem de hiçbir suçu yokken. "
"Nefes sen ne ettin, niye ettin" dedi Asiye.
"Eyşan bana dedi ki, ailemin katiliyle nasıl mutlu olabiliyormuşum. Ailem aklıma gelince gözüm döndü abla ben çok büyük bir hata yaptım" dedi Nefes, zorla tuttuğu yaş gözünden firar etmişti.
"Tamam sakin ol, Tahir ne dedi?"
"Koca bir hiç. Bağırsın istedim döksün, kırsın ama susmasın"
"Seni kırmaktan korkmuş belli ki, ama sen onu çok kırmışsın Nefes. Sonuçta senin baban onun kardeşinin katiliydi, o da sana katil diyebilirdi."
"Babam katil değil" dedi Nefes.
"Ama Tahir de katil değil" dedi Asiye ise. Daha sonra odadan çıkıp Nefes'i vicdanıyla baş başa bıraktı.
Yatağa oturdu Nefes. Yapmamalıydı. Ne olursa olsun ona hayatını geri veren bir adamı bu denli kırmamalıydı. Ailesini kaybetmişti çok yakın bir zamanda. Ve her şey bu denli tazeyken o kadının söyledikleri bir deprem etkisi yaratmıştı. Ve bu depremde yıkılan Tahir olmuştu. Katil demişti. Bu yenilir yutulur cinsten bir şey değildi. Nefes de farkındaydı. Hata yapmıştı. Yaralamıştı Tahir'i. Ama Tahir ona yara açmamak için konuşmamıştı bile.
Vicdansızlıkla suçlamıştı Tahir'i. Oysa o adamın merhametine sığınmıştı.
Vicdan mahkemesi ne ağır bir şeydi. Onu şuan anlamıştı ve Tahir'e kendini affettirip bu mahkemeyi bitirmeliydi.
Tahir her şeye rağmen affeder miydi o ayrıydı.
Tahir üstüne ceketini giyip odanın kapısını açtı. Kapının önünde duvara yaslanmış Nefes'i görmesiyle bir an duraksadıktan sonra kapıyı kapattı. Nefes Tahir'i gördüğünde duvarın yanından çekildi ve Tahir'in karşısına geçti.
"Bir şey mi istiyorsun" dedi Tahir kol saatini takarken.
"Şey ben" Tahir bir an kızın yüzüne baktıktan sonra tekrar saatine indirdi bakışlarını.
"Akşam geç gelirim" dedi Tahir ve kızın yanından geçip merdivenlere yöneldi. Nefes bir an dönüp içinden gelen cesaretle Tahir'e seslendi.
