Kural 1 : Pantolon yasak, ailenin geleneksel kıyafetleri giyilecek
Kural 2 : kız kısmı oturaklı olur kocasının, erkeğin işine karışmaz
Kurak 3 : Kocadan izinsiz dışarıya adım atılmayacak
Kural 4 : Kadın çalışamaz evde temizlik yapar
Kural 5 : Kuma g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum bekliyoreee
*****
Hayat bu, her türlü her şekilde devam ediyor. Ölenle, gidenle, kalanla her türlü devam ediyor. Gidenin ardından kalanlarla, ölenin ardından toprağa gömülenlerle.. akmaya devam ediyor. Durmuyor. Belki ölüm acıydı ama yaşam da bir o kadar hızlıydı. Herkes devam etmeyi öğrenmek zorundaydı.
Tahir de öğrenmişti. Belki Nefes ölmüştü, belki Tahir de onunla toprağa gömülmüştü ama o hâlâ hayattaydı. İnzivaya çekilmek için erkendi hâlâ. Ve onun bir kızı vardı. Nefesinden emanet, hayatta kalma, ayakta durma sebebi bir kızı.. Karısı, Nefes'i çocuklarını dünyaya getirdiğinde çok küçüktü... Çok az şeye şahit olmuştu Nefes'i... Ama Tahir, Tahir her şeyi görmüştü. Kızıyla büyümüştü. Onu içindeki Nefes'in sevdası ile büyütmüştü. Zaten nefes alsa kızı, karısını görüyordu ya gözlerinde...
Ve o kız artık büyümüştü. Annesi gibi çok güzel bir kız olmuştu. İçindeki gökyüzünde fırtınalar esmiyordu. Her türlü çiçek dikiliydi içindeki bahçede. Annesi gibiydi. Bilgiliydi, kültürlüydü, ağır başlıydı en önemlisi güçlüydü.
Ve o güzel kız bir gün babasının karşısına geçti ve o soruyu sordu.
"Bu masal nasıl başladı?"
Kızının kar kadar beyaz, güneş kadar sıcak yüzünde gezdirdi ellerini adam. Gözlerini karısının gözlerinin yansıması olan o yeşillere dikti ve gözlerinin önünden geçen anılarla gülümsedi.
"Hani seni her hafta götürdüğüm park var ya" dedi yumuşacık sesiyle kızının kahve, düz saçlarını okşarken.
"Bu masal o parkta başladı"
"Gece gece sokakta ne işin var kızım?"
"Sanane"
"Evine gitsene"
"Sanane"
"Dışarıda binbir türlü tehlike var"
"Yetti ama he sanane, anam mısın babam mı" Nefes kullandığı sözcüklerle yine anne ve babasına olan özlemini hatırlamış göz yaşlarını tutamamıştı.
"Tamam demedim bir şey ağlama" dedi adam. Nefes elinin tersiyle göz yaşlarını silip konuştu.
"Sen bir şey yapmadın, her neyse unutalım gitsin" dedi kaldırımdan kalkarken. Adam da kalkıp kızın karşısına geçti. Nefes 'ne' bakışı atınca elini uzatıp konuştu.
"Ben Tahir" dedi gülümseyerek.
"Nefes" dedi Nefes de ve adamın havada kalan elini umursamayıp sokak boyu yürümeye başladı.
