Like a Boss

12 : Bossy

One week had passed.

At sa isang linggong 'yon, umalis agad si Kuya. Buti nga, nang wala nang peste. I miss him, though.

And by the way, hindi ko na rin nakikita si Damon after office. I'm pretty sure na busy din siya sa panglalandi.

Wonder why I'm in a good mood? Kasi, namatay na ang mga bobitang daga. Joke. Kasi, napromote ako as president. At FYI, 'yon ang place ni dad kaya I'm the new, fresh, and young boss! No offense sa Dad ko.

Naghu-hum ako papuntang office nang nakabangga ko ang bago kong emplayado. The boy. Tatlo kasi sila. Girl, Boy, Bakla, Tomboy, Butiki, at Baboy. Joke lang. Actually, dalawang lalake at tatlong babae. Pagin-add, 3! Galing ko, bravo!

"The hell?" tinignan niya ako. Aba, aba! Walang galang!

"You're fired!" napasimangot ako.

"You playing with me, girl?!" galit na tanong niya.

Napatigil ang lahat ng tao at agad na nagbubulung-bulungan. Bakas sa kanilang mga pagmumukha ang takot at pagtataka.

"Obvious ba na hindi?" tinaasan ko siya ng kilay.

"Who the hell are you?" nihead to foot niya ako.

"I'm your boss." simple kong sagot.

"You're playing." he smirked. Kapal! I-fire kaya kita at ipasunog 'yang gwapo mukha mo?

"I'm Avery Katerina Valderama. Your boss!" I crossed my arms.

"Damn it, girl. Pag naabutan ka ng boss natin, sus maria!" Tumawa siya. Tawa pa! Hala, sige! Sana maubusan ka na ng hininga!

'Di ko na natiis ang kawalan ng galang ng taong 'to kaya nilabas ko na ang ID ko. Tinaasan niya ako ng kilay. Let's see. Bababa rin 'yang kilay mo.

Binasa niya 'yong nasa ID ko at alam mo... ngumisi lang siya habang nakataas ang kilay!

"Tss. You're the boss? As if I care." at umihip na siya palabas ng building.

Ako, laglag panga lang. Napansin kong nakatinign silang lahat sa akin kaya sumigaw ako.

"Wanna be fired? Then go!" at isang salita, lumayas na sila sa paningin ko.

Tinanong ko 'yong guard kung anong pangalan ng lalaking 'yon. Nanginginig pa siya dahil sa takot sa akin.

"G-Garret Garcia po 'yon m-ma'am." Pautal-utal niyang sagot.

"Thanks." ngumiti ako at pumunta na sa office ko.

Pagdating ko, tinignan ko ang mga documents na may infos tungkol sa mga new employees. Or, bagong empleyado. 'Yon nga. At sa wakas, nakita ko na ang sa walang hiyang iyon.

Binasa ko 'yon, "Garret T. Garcia. December 21, 1990. 23 years old. 5'11," at binasa ko pa lahat. I admit, gwapo din ang Garret na 'to. Pero, wala nga lang hiya. I won't fire this boy. Gwapo kasi- este - I'll try where his works will go.

Pinatawag ko sa assistant ko si Garret. Ilang minuto, dumating na rin siya. Pagkapasok niya, tinitigan niya agad ako bago umiling at ngumisi.

"Hindi ka ba uupo?" iritado kong tanong sa kanya.

"Of course, I'll sit." tinignan niya ako diretso sa mata habang umuupo. Ba't ba siya laging nage-english?

Syempre, tinitigan ko rin siya. Kala mo ikaw lang marunong. You're dumb, dude! Nag-iwas na siya ng tingin at ngumisi.

"Magtititigan na lang ba tayo dito?" tinaasan niya ako ng kilay. Ang cool niyang magtagalog!

I rolled my eyes before saying, "You should be the first one who speaks. Empleyado ka, pero wala kang modo."

"Yeah, whatever." he rolled his eyes.

"Tss. 'Wag ka nang mag-english. Girls find it gay." sinuklay ko ang buhok ko gamit ang mga daliri ko.

"Ikaw," tinuro niya ako. "Maganda ka na sana, bossy nga lang at strikta pa."

Hinawi ko ang kamay niya. Turu-turuin ba naman daw ako!

"By the way, I'm Garret Garcia." naglahad siya ng kamay.

"Yeah, no one's asking." sabi ko bago makipag-shake hands sa kanya.

"Soft hands, huh?" tumigil siya sa pakikipag-shake hands at hinaplos ang kamay ko gamit yung thumb niya.

Parang may 'something' akong naramdaman kaya nanlaki ang mga mata ko at hinablot ang kamay ko.

"Napaka sensitive mo." umiling-iling siya.

"Napaka walang hiya mo." umiling-iling din ako.

Kinagat niya 'yong lower lip niya. Ang cute!!!!!!!!! No, stay calm. Stay calm.

"So, let's get straight to the point. Bakit wala kang modo?" Agaran kong tanong.

"Bakit ba? Who are you to be respected when you don't even know how to respect anyone?" Agaran niya ring sagot.

Nalaglag ang panga ko. What the heck did he just say? Nag-init ang dugo ko kaya agad akong tumayo at umikot para lapitan siya. Hinila ko 'yong kwelyo niya pataas. He grinned! What the f?

"Don't you dare mess with me. You're just my employee." sabi ko habang nanggigigil na sabunutan siya.

"Don't you dare mess with me, too. You're just my boss." nakangisi niya paring sinabi.

Binitawan ko ang kwelyo niya. "Get out," sabi ko.

"Okay, BOSS. Hahahaha," tumawa siya hanggang sa lumabas na siya.

Walang hiya! Walang modo! Tinawag pa akong bossy at strikta. Oh, sanay na naman ako. Pero.... GRRRRRR!

Nakakainis ka, Garret Garcia!