Secret

Spotkanie

Katerina
- Blair - mówię pukając do drzwi pokoju mojej siostry - Blair... - powtarzam wzdychając. Drzwi delikatnie się otwierają i ze środka wychodzi moja siostra
- Hm? - pyta unosząc delikatnie brwi ku górze
- Ty się jeszcze nie przebrałaś ze szlafroka? - pytam lustrując moją siostrę wzrokiem
- Brałam przed chwilą prysznic Kat - odpowiada wzdychając - Dopiero wyszłam z łazienki
- Dobra...
- Po co mnie wołałaś?
- Jadę z Chrisem i Vit do miasta na jakieś zakupy, a Will Isabell i dzieciaki wyszli na spacer chwilę temu... to jedziesz z nami na zakupy czy zostajesz?
- Jedźcie sami, nie mam ochoty

                  Chwilę później

Blake
- Będziesz pił kawę?
- Tak - odpowiadam, po czym składam delilatny pocałunek na jej czole. Lubi to, zawsze potem na jej usta wkrada się uśmiech
- Trenowałeś przed wstąpieniem do drużyny? - pyta opierając się  o blat
- Praktycznie przez większość życia, a czemu pytasz?
- Masz dobrą kondycje - mówi delikatnie przygryzając dolną wargę. Z uśmiechem do niej podchodzę
- Specjalnie dla Ciebie

Teodor
Po bardzo długiej rozmowie jej ręka swobodnie leży na mojej klatce piersiowej. Swobodnie wtulona w krwiopijce...
- Emma wiesz może... - wzrok Blair z Emmy przenosi się na mnie, a na jej ustach pojawia się ten charakterystyczny uśmiech...- Czekam- mówi delikatnie zamykając drzwi. Ostrożnie biorę poduszkę i podkładam ją pod głowę dziewczyny. Raczej nie powinna się obudzić... delikatnie kładę dłoń dziewczyny na łóżku i powoli wstaję. Nie zauważyła różnicy, to dobrze, nie obudzi się...
- Teddy - ton głosu mojej siostry również się zmienił, na taki, który idealnie pasuje do jej uśmiechu - Nawet nie wiesz jak się cieszę - spojrzenie mojej siostry jest przepełnione szczęsciem
- Ja również - mówię z delikatnym uśmiechem - Coś się stało? Coś chciałaś od Emmy czy...
- Szukałam Ciebie - mówi unosząc brwi ku górze - W domu jesteśmy tylko my i Morganowie, więc uznałam, że może Emma wie gdzie jesteś... jak to się stało? Powiedz starszej siostrze...
- Miała koszmary w nocy - uśmiech od razu znika z twarzy mojej siostry ustępując miejsce zaskoczeniu - Bała się zasnąć, zaproponowałem, że będę obok jeśli znów będzie miała koszmar
- Biedna - mówi wzdychając - Wiesz jak się czuje?
- Wydaje mi się, że dobrze
- To dobrze - mówi wzdychając ponownie - Mówiła ci co konkretnie jej się śniło?
- Niezbyt, tylko że się boi zasnąć, że znów będzie miała koszmary...

Katerina
-Szukasz czegoś konkretnego? - Chris od razu odwraca wzrok od regału z książkami, a jego spojrzenie pada na właścicielke głosu
- Lily - błogi ton i ten radosny uśmiech, ta dziewczyna ma na niego taki wpływ. Chris odwraca się w stronę dziewczyny i przytula ją na powitanie. Marzył o tej chwili od bardzo dawna. Nigdy o niej nie zapomniał, mimo że bardzo się starał. Zapomnienie w takim wypadku jest niemożliwe, Chris ciągle  o niej myślał. Zwłaszcza ostatnio. Co zrobić, jak z nią porozmawiać, co jej powiedzieć... ludzie tak reagują gdy są kimś zauroczeni, przynajmniej tak mi się wydaje... Lily, jest jednym z najmilszych  wampirów jakie kiedykolwiek spotkałam. Naprawdę, ta dziewczyna to uosobienie dobra, czystego dobra.

Emma
- Wyspana? - mój wzrok wędruje na właściciel głosu. Teodor czeka na odpowiedź siedząc na fotelu. Nadal nie wiem dlaczego został ze mną, przecież mógł odejść gdy zaczęło świtać
- Tak - odpowiadam lustrując chłopaka wzrokiem -A ty spałeś? Czy raczej nie?
- Trochę - odpowiada z lekkim rozbawieniem - Chodź na śniadanie, na pewno jesteś głodna

                     Chwilę później

- Jak tam kochana?
- Okej - odpowiadam siadając na krześle - Gdzie jest Blake?
- Poszedł się ogarnąć, Teddy chyba też. Miałaś koszmary?
- Skąd wiesz? - pytam patrząc na Romanov z zaskoczeniem
- W skrócie mówiąc większość naszej rodzinka wybyła z domu rano i nie wiedziałam gdzie jest Teddy, pomyślałam, że może ty będziesz wiedziała -teraz na usta Blair wkrada się delikatny uśmiech - Poszłam do twojego pokoju i znalazłam mojego młodszego braciszka. Powiedział mi, że miałaś koszmar kochana - w tym momencie ton głosu Romanov się zmienił, a z jej twarzy zniknął  uśmiech. Zamiast tego pojawiła się troska w postawie dziewczyny - Co ci się śniło Emma?
- Nie chcę sobie tego przypominać, przepraszam po prostu...
- Spokojnie Emma - mówi Blair jednocześnie podchodząc do mnie - Nie zmuszę cię żebyś mi powiedziała co ci się śniło,chcę tylko żebyś pamiętała, że jestem tutaj i zawsze ci pomogę, tak? - w odpowiedzi delikatnie się uśmiecham w stronę dziewczyny, a ona odpowiada tym samym - A jak tam noc z moim braciszkiem? - na twarzy Blair w tym momencie pojawia się ten uśmiech, ten charakterystyczny uśmiech...

Katerina
- Myślisz, że będą razem?
- Daję im maksymalnie miesiąc - odpowiadam ciągle obserwując Chrisa i Lily. Naprawdę nie mam pojęcia o czym rozmawiają, ale wymiana zdań musi być interesująca... rozmawiają od dłuższego czasu - Z resztą Vit, popatrz tylko  on - mówię patrząc na naszego brata - ciągle próbuje nawiązać z nią bliższy kontakt i zapewne się  gdzieś umówić na romantyczne wyjście, z resztą znasz Chrisa. A jego spojrzenie? On wygląda jakby świata poza nią nie widział. A ona - mówię odwracając wzrok od mojego brata i przenosząc go na Lily - Jest szczęśliwa rozmawiając z nim. Zobacz, widzisz ten uśmiech i to jak nerwowo bawi się rękawem swojego swetra? Ciągnie ich do siebie więc nie rozumiem czemu jeszcze nie są ze sobą...
- Może po prostu nie są gotowi?
- Vitani - mówię zwracając wzrok na moją kochand siostrzyczkę - Litości oni się znają co najmniej sto lat, poza tym, popatrz. Widzisz? Znowu się przytulają. Myślę, że oboje są gotowi ale nie wiedzą jak się do tego zabrać...