Find Love, Find Me

♤11♤

Nie wiedział jakim cudem znajdował się właśnie w samolocie. Leciał wysoko ponad oceanem, zmierzając w kierunku wyspy Jeju.

Wszystko potoczyło się tak szybko. Kiedy Jaehyun powiedział mu, że zgodził się na wspólną wycieczkę, Taeyong zaniemówił. To było dla niego zbyt wiele. Ledwo przeżył spotkanie z czarnowłosym chłopakiem, a trwało ono nie więcej niż kilka godzin.
Nie sądził, że da radę wytrzymać wśród ludzi aż trzy dni. Sama myśl o oddalaniu się od swojego bezpiecznego schronienia i byciu wystawionym na ciągły wzrok innych sprawiała, że cały dygotał.

Znał tak naprawdę tylko blondyna. Doyoung co prawda sprawiał wrażenie najbardziej sympatycznego z ludzi, którzy podchodzili do Jaehyuna na przerwie, ale i tak prawie w ogóle nie miał z nim kontaktu. Yuta i Sorn okazali się parą, przez co Taeyong poczuł się jeszcze gorzej. Tym bardziej nie wiedział jak zachowywać się w ich towarzystwie.
Japończyka kojarzył ze szkoły, ale kompletnie nie miał pojęcia kim była dziewczyna. Blondyn również nie potrafił powiedzieć o niej niczego więcej oprócz tego, że była z Tajlandii i ma "przemiłą" osobowość. 

Całe towarzystwo musiało być ze sobą blisko, skoro wszyscy razem zaproponowali blondynowi i Taeyongowi wyjazd. O ile Jaehyun jeszcze potrafił się wpasować, a nawet był chyba najbardziej serdecznie zapraszany, o tyle brunetowi wydawało się, że był piątym kołem. Dosłownie.

Chłopak nie potrafił się z tym pogodzić. Plan przyjaciela co do tego wydarzenia go przerażał. Nie był dobry z żadnej strony.
Próbował wszystko naprawić, jednak wraz z napływem słodkich słów z ust Jaehyuna, Taeyong zmiękł. Zapewnianie, że wszystko będzie w porządku, prośby. Wpatrywanie się prosto w jego oczy. Coś w brunecie nie pozwalało mu się temu oprzeć. Nowe uczucie biło się ze starym, drzemiącym w nim strachem. Walka wydawałaby się być wyrównana. Każda z sił była równie zaciekła.

Obiecując przyjacielowi przemyślenie wszystkiego nie sądził, że poczuje się jakby już mu właściwie uległ. Szczera radość w oczach Jaehyuna, kiedy mu o tym powiedział ruszyła jego serce tak, że mózg na chwilę zaczął myśleć o pozytywach tego wyjazdu. Ograniczały się one głównie do czasu spędzonego wspólnie z blondynem. Były jednak na tyle przyjemne, że na twarzy chłopaka w drodze do domu zagościł nieśmiały uśmiech. Nie wiedział co się z nim dzieje.

Ostatnia nadzieja tkwiła w jego tacie. Decyzja o tym, czy Taeyong poleci zależała też przecież od niego. Postanowił więc, że zrobi dokładnie to co każe mu ojciec. Na miejscu czekał go jednak zawód.

- Oczywiście, że tak!- Krzyknął uradowany mężczyzna kiedy tylko usłyszał opis sytuacji od syna

- Liczyłem na to, że mi nie pozwolisz- Mruknął cicho, lekko blednący już Taeyong

Jego skóra stawała się coraz to bardziej biała, a pod powiekami można było dostrzec czystą obawę. Palce zaczynały mu lekko drżeć, przez co musiał odstawić swój kubek z herbatą. Chociaż gdyby się teraz poparzył, to może nie musiałby lecieć?

- Hej- Powiedział z troską ojciec i położył swoją dłoń na tej należącej do syna- Dasz sobie przecież radę, tak? Dobrze ci to zrobi

Taeyong westchnął, po czym łamliwym głosem zaczął mówić na głos swoje obawy.

- Nie wiem czy dam radę. Prawie nie znam tych ludzi, nie boisz się o mnie?- Mówił cicho a swoim spojrzeniem chciał wzbudzić w tacie jednocześnie współczucie i poczucie winy. Nie wyszło mu to jednak tak, jak planował

- Ale jest tam twój przyjaciel, prawda?

Mężczyzna pozostawał nieugięty. Zbyt dobrze znał swojego syna, żeby nie wiedzieć co oznacza ten płaczliwy wzrok.