"-Söylediğim gibi yaşı ilerlemiş bir çift buldum, çocukları büyüdüğü ve artık onlarla yaşamadıkları için evlatlık edinmek istiyorlarmış. Düşündüm ki Baekhyun bir çocuk olmasa da onlar kadar sevimli ve ne demek istediğimi anladın işte."
"-Anladım, ama Baekhyun'u kimseye vermek istemiyorum."
Sehun oturduğu koltukta geriye yaslandı ve kollarını göğsüne bağladı. "-Bencillik ediyorsun Chanyeol. En fazla bir aya kadar yeni ailesine de alışacaktır ve bir geleceği olmuş olacak. Seninleyken ne olacağı belli değil, ona kötülük ediyorsun dostum."
Chanyeol cevap verecekken merdivenleri hızlı hızlı inen küçük beden dikkatini dağıtmıştı. Baekhyun Chanyeol'ün yanına ulaştığında kucağına oturdu ve gülerken kısılan gözleriyle sevimlice diğerinin yakışıklı yüzüne baktı.
"-Chanyeol bak! Baekhyun'un kuyruğu birsürü sevimli oldu Mrrhh~" Kuyruğunun yumuşak tüylerine tutuşturduğu süslü tokaları gösterirken fazlasıyla mutluydu.
"-Evet ya çok güzel olmuş." Baekhyun'un uzamış pembe saçlarını geriye yatırdı ve çizilmiş alnını öptü. Chanyeol tokaları dün markete yiyecek alışverişine çıktığında almıştı. Ufak olan pembe süslü şeyleri görür görmez saçlarına takmaya çalışırken alnını çizdirmiş ve saatlerce sızlanmıştı.
"-Sehun çok kaldı gitsin artık Mrrhh!" Çatık kaşlarıyla Sehun'a bakarken söylendi, çünkü artık onun saçları siyahtı.
Chanyeol'ün yapılı göğsüne hafif tombul yanağını sürterken konuşmaya devam etti. "-Çirkin Sehun evimize gelmesin, bozuk Sehun Mrrhh!"
Chanyeol hafif bedeni yanındaki boşluğa bıraktı ve kulaklarını severken konuştu, böyle daha uysal oluyordu. "-Ama Sehun ile konuşmam gerekiyor, biraz izin versen olmaz mı?"
Baekhyun'dan herhangi bir cevap alamadığında Sehun'a döndü. "-Biz seninle sonra konuşuruz."
Sehun Chanyeol'e göz devirip ayağa kalktı. Kapıya yürümeden önce Baekhyun'un yanağını sıktığında küçük olan kuyruğunu sertçe yüzüne vurdu. "-Çirkin Sehun, Baekhyun'u elleme bozuk Mrrhh!"
Kafasını Chanyeol'ün kolunun altına sokup mırlarken Sehun çenesini ovmakla meşguldü. "-Şımarık Baekhyun, böyle yaparsan kimse seni sevmez."
Baekhyun cevap vermek yerine Chanyeol'e daha fazla sokuldu. "-Miyaav~"
~~~~~~~~~
Chanyeol akşam yemeğini hazırlarken aklında sadece Sehun'un söylediği şeyler vardı. Gerçekten Baekhyun o aile ile birlikte olsa daha mutlu olur muydu? Chanyeol Baekhyun'u kimseye vermek istemezdi fakat Sehun'un dediği gibi kendisi ile kalırsa bir geleceği olmayacak ve mutlu da olmayacaktı. Baekhyun Chanyeol'ün neyi oluyordu ki, hangi vasıfla yanında kalıyordu? Daha ne kadar ona bakabilcekti.
Chanyeol düşüncelere dalmışken beline sarılan sıska kollarda irkildi. Başını çevirip küçük bedeni görmek istesede çok aşağıda kaldığı için göremeyince kolunu kaldırıp ufak yüzü görebildi.
"-Baekhyun acıktı Mrrhh~" Ufak gözlerini yukarı Chanyeol'e çevirdiğinde söyledi.
"-Ah bak masaya salam koymuştum, birkaç dilim yiyebilirsin. Yemek hazır olmak üzere." Baekhyun hala arkasından ayrılmadığında başını çevirip masaya baktı. Tahmin ettiği gibi tabak zaten boştu. Chanyeol Baekhyun'u tüm tabağı bitirene kadar nasıl fark etmemişti?
"-Hayır, yemek hazır olana kadar bekle haylaz küçük."
"-Miyaav~" Chanyeol'ün belindeki kollarını sıkılaştırıp küçük ayaklarını yerden kaldırdı. Ağırlığını verip diğerinı rahatsız etmeye çalışıyordu.
"-Hayır dedim Baekhyun."
Chanyeol arkasındaki küçük bedenin yaptıklarını umursamayıp işine devam etti. 2 dakika kadar sonra ocağın altını kapatıp Baekhyun'a döndü.
Baekhyun uslu olmadığını bildiği için tek ayağının ucuyla yerde şekiller çizerken Chanyeol'e sevimlice gülümsüyordu. Chanyeol biran için bile onu hayatından çıkarıp bir başkasına vermeyi aklından geçirdiği için kendini kötü hissetti.
Baekhyun artık Chanyeol'ündü ve sorumluk almaya hazırdı. Ufak bedeni kucağına alıp düşmemesi için yumuşak kalçalarından destek oldu. Baekhyun Chanyeol'ün odasına gittiklerini fark ettiğinde sızlandı.
"-Bırak! Baekhyun uyumak istemiyor, yemek yiyelim Mrrhhh~"
"-Uyumaya gitmiyoruz"
"-Miyav?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
