Renkli Rüyalar - Yeniden

Senden habersiz

Merhaba,sizi çok beklettiğimin farkındayım ama bunun için ne kadar üzgün olduğumu bilin lütfen.Aslında bölüm perşembe gelecekti fakat iki gün önce rahatsızlandım ve gerçekten elden ayaktan kesildim. Bölümün yarısını yazmıştım ama onu o şekilde atamazdım kaldı ki atacak gücüm de yoktu. Dün gece bölümü tamamladım ve şimdi sizlere atıyorum.

Uzatmadan,umarım bu bölümü seversiniz diyorum :) Voteleriniz benim için çok önemli. Gif'e gelirsek bölümde o sahneye cuk oturan bir gif oldu :) Şarkı ise Tuğçe'mizin şarkısı :D Hepinize keyifli okumalar :)

Bölüm için diğer alternatif şarkılar. Ajda Pekkan-Haykıracak Nefesim. ///// Kasabian-Fire.

---------------

 NİL:

 Gecenin geri kalanında ise Kaan'ın davetlileri ile fazla haşır neşir oluşu,benim ve Mert'in tutku dolu bakışları ve de Şirin'in ne kadar tatlı bir insan olduğunu anlamamla geçiyordu. Ve küçük kardeşim Tuğçe'ye gelirsek..O Ece'den kaçmak için fırsat kolluyordu. 

 "Ne zaman gidiyoruz?"

 "Birazdan,hatta şimdi?" 

 "Lütfen." 

 Tuğçe'nin yeteri kadar bunaldığını sözlerinden önce hareketleri gösterse de bunu duyurmaktan geri kalmıyordu. Sıkıntısını anlayarak yanımdaki adama döndüm. Çıplak belimdeki eli hiçbir şey yapmadan orada duruyor ve bu benim tüm dikkatimi oraya topluyordu. 

 "Mert.."

 "Efendim güzelim" 

 Gülen yüzü bana çevrildiğinde gözlerini kısarak şöyle bir süzüşü de eksik olmamıştı. Bunun ben de nasıl bir etki bıraktığının farkında mıydı? "T-Tuğçe,gitmek istiyor. Gidelim mi artık?"

 Bakışları benden Tuğçe'ye kaydığında eminim onun asık suratı ile karşılaşmıştı. Başının hafif bir hareketle kulağıma eğilmesi ve ılık nefesinin tenimi yalaması ise bana hiç yardımcı olmuyordu. "Bana gidelim." 

 Fısıldayışı ile ürperen tenim aklımın biraz zor algılamasına neden olmuştu sözlerini. "Ol-maz.Tuğçe'nin eve gitmesi gerekiyor." 

 "Bu elbise" diye mırıldandı karnımdan göğsüme doğru izleyen kumaş parçasında parmaklarını gezdirerek. "Yatağıma çok yakışacak."

 Titrek bir nefesi bıraktım dudaklarımdan. Yutkunmaya çalıştım.Bu adam..!

 "Mert..Tuğçe'yi tek gönderemem." 

 "Taksi ile gidebilecek kadar büyüdüğünü düşünüyorum. "

 "Abla!"

 Yerimde irkilirken ondan bir adım uzaklaştım. Fakat sırıtışı gözümden kaçmamıştı. Arsız! Tuğçe'nin kızgın bakışları göz alanıma girerken bana doğru bir adım attı. "Tartışmanız bittiyse eğer bana bir taksi çağırın."

 Bizi duymuş muydu? Bir de fısıltıyla konuşuyorduk güya. " Tuğçe..taksi ile gitmiyorsun."

 Küçük metal çantasını eline alarak ofladı. 

 "Evet,çünkü bizimle geliyor." 

 Duyduğumuz başka ve tanıdık bir sesle sağa döndüğümüzde Tuğçe gözlerini devirdi.