Noual en dunya.

Deel 32

Noual:

Ik ga trouwen over een paar dagen. Ik mag van ismael gwn werken dus heb ik gesolliciteerd bij een ziekenhuis als administratie directrice.

Als ik erop neer kijk hoor ik gelukkig te zijn. Maar ik voel een leegte. Ik probeer van alles. Maar ik kan het niet los laten. Ik kan niet doen alsof dunya nooit heeft bestaan.

Ik loop naar beneden en zag iedereen eten. 'Vergeten mij te roepen' vroeg ik. 'Ja sorry was het vergeten' zegt de moeder van ismael. Ik ga zitten en schep wat pasta op. Ismael werkt altijd tot 10 uur. Hij heeft me belooft om vanavond samen een film avond te houden. We doen dat elke vrijdag. Ik deed het vroeger met dunya.

Ik at en hielp mee met het opruimen. En ging voor tv zitten. Samya kwam binnen met Jaouad. 'Hebben jullie geen huis' vroeg ik bot. Ze keken me allebei aan. Jaouad keek met schaamte weg en Samya keek me bot aan met een blik van 'ik heb gewonnen'. Ik richtte me op de tv. Ik negeerde ze en keek mijn serie op tv. Iedereen kwam op de bank zitten en begon te praten. Ik kin nauwelijks wat horen. Samya showde haar buik. Het was best dik. Ik werd jaloers. Dat moest dunya zijn.

Dunya verdiende haar leven. Zij verdiende Jaouad zij verdiende alles. Maar eindstand is ze dood. En de grootste probleem is dat het allemaal mijn schuld is.

Ik voel de schuldgevoel opkomen. Ik sta meteen op en loop weg. Ik sla mijn kamer deur hard dicht. Ik mis haar. Ik keek een half uur lang naar de schilderij in onze kamer.

Het is mijn schuld dat ze dood is.

Dunya:

Als ik dood was hoe leef ik weer. Ik ga zitten en kijk naar de dode lichaam van een vrouw die sprekend op mij lijkt. Ik sta op en doe de tv uit. Ik kijk Rio aan. 'We gaan dit samen uitzoeken tot de bodem' zei ik vastbesloten. 'Hoe' vroeg hij. 'Laten we beginnen met vraag 1' hij kijkt me vragend aan. 'Wie ben ik'

-

We komen net de ziekenhuis uit. Ik heb mijn rapport van het ziekenhuis. Ik mocht niet meteen in kijken dus neem ik hem mee. Ik heb tegen Mario gezegd dat ik met Rio naar de winkelcentrum ben gegaan.

Thuis aangekomen. Zag ik iedereen al eten. 'Salima kom erbij zitten' zegt Mario. Ik en Rio nemen samen plek. Ik schep wat voor hem en voor mij op. We eten in stilte. Ik voelde me echt bekeken. 'Dus hoe was het winkelcentrum' vroeg Mario. Ik stikte bijna in mijn eten. 'Ja...goed Euhh...ik bedoel leuk' stotter ik. Rio trapt zachtjes op mijn voet. 'Gaat het heb je koorts je bent helemaal rood' vraagt hij. 'Ja gaat goed' zeg ik en veeg mijn mond af. 'Ik ga van tafel' zeg ik en loop naar boven. Ik open de rapport.

Ik zag mezelf helemaal verminkt. En toen wat ik toen las sloeg alles.

Dunya al.... is vanavond opgenomen in het ziekenhuis van der broek. Na een ongeluk stand tot geheugenverlies. Sturen we der door naar het ziekenhuis in Spanje. Dokter Mario elspanjeoll.

Met mond open lees ik dat. Ik open mijn gegevens.

Dunya al....  geboren en getogen in Nederland. Studeert economie. *****

Ik las alle informatie met open mond. Ik heet dunya. Ik schrijf snel de adres van waar ik woonde op mijn hand en verstopte de rapport in de kast. Ik ga hier weg en nu wel. Ik heb mijn geheugen wel verloren maar ik ben geen idioot.

Ik trok een pyjama aan en ging liggen in bed. Ik moet geloofwaardig blijven. Ik voel Mario niet veel later erbij komen. Hij legde zijn armen over mijn borsten heen en ik voelde zijn buik tegen mijn rug. 'Ik ga even kijken bij de kids' zei ik en stond snel op.

Ik loop naar de kamer van Rio. 'Zo west je nu wie je bent' 'ik heet dunya' hij keek meteen verbaast. 'Dunya is een Marokkaanse naam' zei hij. Ik knikten. 'Ik kan je opzoeken en je adres vinden' zei hij. 'Die weet ik al ik ga deze avond weg' zei ik. 'Deze avond al' vroeg hij. Hij keek even weg. 'Je lijkt zoveel op mijn moeder ik had het even geloofd een beetje hoop' zei hij zuchtend. 'Ik weet honderd procent dat je moeder trots op je is' hij veegde paar tranen weg en knuffelde me.

Uit het niets komt Mario binnen. 'Niet denken dat ik je los ga laten na dat ik je teug heb' zegt hij. 'Mario je vrouw is dood' 'NEE JIJ BENT MIJN VROUW' schreeuwt hij.

' ik ben je vrouw niet' hij pakt me bij mijn nek 'pap laat der los je doet der pijn' 'je bent mijn vrouw!! Begrepen!!!'

Ik krijg geen adem en voel het bloed naar mijn hoofdstijgen. 'Pap laat der los' probeerde Rio nog. Maar ik viel neer.......

819 woorden.

Stem en reageer ❤️

Laten we de 500 halen.