Noual en dunya.

Deel 44

Dunya:

Noual keek teleurgesteld weg. Ik zuchtte ik wou dat ik het me herinnerde. Iedereen keek me medelijdend aan. Mijn moeder legde haar hand op mijn linker been. 'Komt goed we hebben morgen een afspraak bij de dokter' moedigde ze me aan.

Ik glimlachte. Noual ging naast ismael zitten en tja ze deden best wel klef. Opeens gaat de bel. Mijn moeder staat op en doet open. 'Hicham!!'

Meteen sta ik op en kijk achter me. En daar staat hij dan. Hij had een zwarte broek aan en een witte shirt. 'Hey dunya!' Zei hij blij. Ik rende naar hem toe. En omhelsde hem bij zijn nek. 'Ik heb je gemist' fluister ik in zijn oor. 'Haha ik jou ook kleintje'

We lieten elkaar los en de rest keek ons aan met een opgetrokken wenkbrauw. 'Dit is Hicham hij had me enorm geholpen' zei ik. Ismael staat op en geeft hem een hand. 'Dankjewel broer' zei hij en gaf hem nog een bro knuffel. Ik moest glimlachen.

'En wat doe jij hier' vroeg Jaouad dapper en stond op. 'Ik kwam kijken hoe het met dunya gaat, gaat dat jou wat aan' zei Hicham en ging dicht bij hem staan. Mounir stond op en ging tussen hun staan. 'Laten we het gezellig houden dames!' Lachte hij hun oud. (Hij zei expres dames)

Ik stond perplex. Jaouad had helemaal niks gezegd tegen mij sinds ik kwam. Dit was de eerste keer dat ik zijn stem hoorde.

Noual stond op en trok me mee. 'Er is effe een meisjes probleem dus we gaan nu privé praten toch dunya' legde ze uit aan de rest. En sleurde me mee naar boven.

'Oké ik moet je wat vertellen!' Zei ze direct.

Ik ging zitten en keek der aan. 'Wat?' 'Jij en Jaouad hadden een relatie!' Schreeuwt/fluisterde ze. Met groten ogen keek ik der aan. 'Terwijl hij trouwde met Samya' ik denk dat mijn mond nu open viel.

'We hadden ruzie dus ik bemoeide niet met jou, jij en Jaouad gingen stiekem dingen doen. Na dat hij je had gebruikt dumpte hij je. Niet lang daarna was je dood verklaard. Ik denk dat Samya iets mee te maken had. Ik wou niks tegen mensen zeggen over jou en Jaouad omdat ik je in jou eer wou laten' zei ze in een adem.

Dit is te veel informatie. Hij gebruikte me. Ik sloot mijn ogen om dit te verwerken.

'Maar geen zorgen' zei ze niet snel daarna.

Ik opende me ogen en keek der aan. Ze pakte me bij mijn schouders. 'We gaan dit samen tot de bodem uit zoeken samen!!'

'En ik ook'

We keken beide op en Hicham stond bij de opening. Hij liep op me af en keek me aan in mijn ogen. 'Ze zullen spijt krijgen' fluisterde hij in mijn oor. Ik kreeg er kippenvel van.

Ik kijk ze alle twee aan. 'Ja dat zullen ze' zei ik moedig.

Stem&reageer 😘

Is het waar om te leven als je hele leven al bent vergeten ?