Noual en dunya.

Deel 75

Dunya:

We zetten de jongens af bij zo'n lounge.

Ik zat nu alleen met Hicham en fouad in de auto. 'Zo waar ga je der brengen?' Vroeg fouad. 'Naar huis' 'waar mama en laila zijn' vroeg fouad. 'Ja' zei Hicham gefocust. 'Oehhh ik ga popcorn pakken zo want dit word echt fantastisch' zei fouad lachend.

Meteen voel ik mijn hart effe stopen met kloppen. 'Rustig dunya mijn moeder en zus zijn de aardigste mensen die je maar kan ontmoeten' zei hicham. 'Ja zeker mijn moeder heeft de ex van mijn vader in stukjes gehakt' zei fouad. 'Ze is super aardig en niet te vergeten Laila heeft nog nachtmerries van wat er allemaal 3 jaar geleden is gebeurd het was niet niks. Soms staat ze op in de nacht en begint met een mes te spelen. Op zoek naar iemand om te vermoorden' zei fouad eng.

Ik begon uit het niets te trillen van angst. 'Hij liegt! Hij liegt rustig Dunya' zei hicham en legde zijn hand op mijn been. Ik hoop dat fouad liegt. Ik kom net uit een gekken huis heb geen zin meer in meer drama.

We komen aan en Hicham parkeerde de auto naast het huis. Het huis was gigantisch . 'Oh wauw' fluister ik. 'Dunya wat je hier allemaal ziet is allemaal van mij' zei fouad trots. 'En van mij' zei hicham daarna en keek fouad raar aan.

'Hou je mond je bent al maanden niet thuis geweest. Hij slaapt bij zijn vriend nourdine en zijn lekkere zusje Najoua' zei fouad en gaf hicham een vijandige blik.

Ik kijk hicham vraagend aan. Hij begreep me blik gelijk. 'Mijn moeder en ik hadden een soort discussie. Ik wou mijn zusje Laila het liefst niet meer naar school sturen en der thuis les geven en een mentor voor der inhuren maar mijn moeder wou dats we weer normaal door het leven ging en niet meer thuis zat en opgesloten' legde hicham uit. Ik keek hem alleen aan en kreeg flashbacks van 3 jaar geleden.

Het was verschrikkelijk.. en dat hun die kinderen waren alles moesten mee maken.

'Dunya gaat het' vroeg fouad en legde zijn hand op mijn schouder. Ik maakte mijn handen vuisten en probeerde wat uit te brengen. 'J....a gaat goe..d' kreeg ik der uit en stapte gelijk uit. Waardoor de jongens ook uitstapte.

Hicham pakte mijn hand vast. 'Het komt goed' zei hicham. Ik knikte en liep met hem mee naar de voordeur.

De voordeur ging open en er stond een dienst meisje. Ze pakte de jas van hicham aan en die van fouad.

Ik had nog een ziekenhuis jurk aan. Ze scande me en gaf me een judgementel (oordelend) blik en liep met de jassen weg.

We lopen de gang door naar de woonkamer en mijn hart klopte harder en harder bij elke stap. De vorige keer dat ik zijn moeder en zus zag was 3 jaar geleden toen ik fouad hielp hun te bevrijden.

De moeder van hicham zat op de bank. Ze had een hoge knot in der haar en een leesbril op der benen lagen op elkaar gevouwen en ze had een strakke lange kok rok tot der knieën. Ze had een bruine blouse aan en zat te lezen uit een magazine. Ze keek niet op.

'Fouad eindelijk je bent thuis dacht dat je nooit zou komen' zei ze streng zonder op te kijken. Fouad antwoorden niet in de hoop dat ze zal opkijken. 'Je oom hakim heeft gebeld.. hij verwacht je zaterdag in France. Probeer in leven te blijven want Noor de vertegenwoordigen huis vrouw van de familie zaidi zoekt een man voor der oudste dochter. Jij kan kans maken om een connectie te leggen met die familie en succesvoller te worden' gaat ze in 1 stuk door. Zonder op te kijken bladert ze veder.

Probeer in leven te blijven? Is ze niet bang om haar zoon te verliezen..

'Mama ik wil niet trouwen met 1 of ander zaidi' zei fouad. Zijn moeder keek woest op en ik zag een verbaasde glans rond der ogen die ze gelijk weg stopte.

'Oh Hicham lag de bank van nourdine lekker zijn zusje heeft je zeker goed verwend' zei zijn moeder negerend dat ik er ook sta. 'Mama ken je dunya nog' zei hicham en negeerde de woorden van zijn moeder.

'Hoe kan ik vergeten.. dit meisje redden onze levens ik ben haar alles dankbaar' zei ze en gunde me een glimlach en keek walgend naar der zonen.

'Fouad! Met jouw moet ik nog praten over de Zaidi's en jij hicham mag je excuses aanbieden aan Laila die dagen had zitten huilen.' Zei ze en stond op en legde der magazine op tafel neer naast de kop koffie.

'Ja moeder... maar ik moet dunya..' begon hicham. 'Nee ik verwelkom Dunya wel jij mag naar boven en Fouad mag hier zitten en wachten tot ik Dunya heb begeleid' zei ze streng en de jongens luisterde als gehoorzaamde puppy's.

'Veel succes' fluisterde Fouad en ging zitten. Hicham keek me met medelijden aan en liep de trap op.

Ik en zijn moeder liepen de andere trap op. 'Dit is de oostelijke vleugel. Ik slaap in de westelijke naast de kamer van mijn dochter.. hicham en fouad slapen hier ook maar ze zijn toch nooit thuis dus je hoeft je niet druk te maken' zei ze en liep voor me. Ik gooide mijn blik op de grond en liep bang achter der aan. Nadat ik zag hoe de jongens haar vrezen ben ik super bang voor der.

'Dunya?' Ik probeerde te praten maar het lukte niet. Ik moet er nog aan wennen om mijn stem te gebruiken na zolang stil te zijn geweest. Ze keek achterom en zag dat ik niet zou spreken. 'Je draagt een ziekenhuis jurk? Mag ik vragen waar je vandaag kwam. De laatste keer dat ik je zag viel je van een berg en de laatste keer dat ik iets over je hoorde lach je in een coma' zei ze en stopte en keek me diep in mijn ogen aan.

'Ik zie dat je hebt geleden' zei ze en legde der handen op mijn schouders. 'Wij allemaal hebben onze waardigheid en trots verloren drie jaar geleden. Ik ben meer dan de helft van mijn kinderen kwijt. Mijn dochter staat elke nacht te schreeuwen van de trauma's. Mijn zonen riskeren elke dag opnieuw hun leven voor een paar goud stukken.. ik heb mijn man verloren 2 dochters eentje van 19 die kort na dat we vrij kwamen zelfmoord pleegde omdat ze zo vaak verkracht en mishandeld werd dat ze voelde alsof ze nooit schoon was en dat haar langzaam tot waanzin dreef.. en de ander werd voor mijn ogen dood geslagen soraya een kind van 10 jaar' der stem sterft weg.

En ze veegt een klein traantje weg met der scherpe nagel waardoor der make up niet word verpest. 'Ik ben je dankbaar dunya en vanaf deze dag ben je mijn dochter ik zie dat je hebt geleden ik zie dat je op dit moment pijn lijf en als je der klaar voor bent. Zal je praten dunya. Je zal spreken zo hard spreken dat je stem zoveel macht heeft dat het mensen laat trillen van angst' Ze keek me diep aan 'je zal genezen' fluisterde ze in mijn oor en op dat moment brak ik in elkaar.

De trauma van de gekkenhuis - de coma - noual - samya - de geheugen verlies - Jaouad - Mario - toen in mishandeld werd op de bruiloft van samya.

Alles wat ik heb mee gemaakt raakt mij diep ik ben pas 22 jaar en heb genoeg trauma's opgelopen.

Ze trekt me in haar armen en houd me stevig vast. 'Sssshhhh huilen is een goed teken dat betekent dat je het nog voelt en dat het je je boeit' zei ze en trok me mee naar een mooie kamer

Der lag een kingsize bed in het midden en een mooie gouden kast en een bureau en een boekenkast en er zat een deur in de hoek waarop stond 'badkamer'

'Dit is jouw kamer. Roep me als je me nodig hebt ik heet Saida' zei ze en liep met tikkende hakken naar de deur.

'Saida?' Vroeg ik schor omdat mijn stem zeer deed. Ze draaide zich om een keek me vragend aan. 'Waarom doe je zo gemee.. ik bedoel streng tegen je zonen' vroeg ik en voelde dat ik het beter niet moest vragen.

'Als je heel veel mensen verliest.. probeer je de pijn te dempen en ik demp mijn pijn door niet van mensen te houden die zichzelf naar de dood brengen. Fouad is niet te helpen hij zal het misschien niet eens redden tot kerst.. hicham geef ik een jaar ik zal niet van ze houden zodat ik weer mijn kinderen kan begraven' zei ze kill en liep weg. Ik hoorde der tikkende hakken op de gang en bleef verbaast kijken naar de deur.

Wat een power women..

Ik moet hicham helpen zodat hij stopt met wat hij doet. En blijf leven.. eerst moet ik uit deze ziekenhuis jurk..

Stem en reageer