Noual en dunya.

Deel 61

Noual:

Ik kom thuis en zag dat niemand thuis is. Dunya is zeker weer naar huis gegaan. Ismael is op werk. Ik begon maar aan het avond eten.

Ik maakte pasta. Terwijl ik aan het koken was appte ik snel dunya. Het was al bijna 6 uur. En ik wou effe weten wat ze had gedaan vandaag.

Die Jaouad ik zweer het op alles als ik hem niet vermoord dan weet ik het ook niet meer.

Weetje???

Ik ga hem bellen en zeggen dat hij uit haar buurt moet blijven ik hem hem nooit gemogen en heb zelfs nooit echt met hem gesproken.

Ik pak mijn telefoon te voorschijn en bel hem op.

'Allo' hoor ik hem zeggen. 'Jaouad!! Met Noual?!'

'Oh hoi Noual ik ben nu druk dus bel me zo terug.... Oké' 'nee' zei ik droog.

'Luister jij rat!! Laat dunya met rust oké!' Schreeuw ik tegen hem aan de telefoon. Ik hoorde hem diep zuchten. 'Noual ik spreek je wel maar ik moet nu snel iets doen safffeee'

'Nee!! We spreken niet! Jij laat dunya met rust en daarmee klaar!!' gil ik nog en hang op.

Niet lang daarna werd ik gebeld. Ik keek op mijn telefoon en zag mijn schoonmoeder. De moeder van ismael en dunya.

Ik had effe geen zin in haar en negeerde der. Toen ik klaar was met het eten hoorde ik ismael binnen komen.

Eindelijk..

'Salam ik ben thuis!' Hoor ik hem roepen. 'Hayy in de keuken!' Schreeuw ik terug en leg twee borden van pasta op tafel. 'Wjwwww het ruikt heerlijk' zei hij en drukte een kus op mijn wang.

We gingen zitten en begonnen met eten. Ik hoorde mijn telefoon weer afgaan. Toen ik erop keek zag in 50 gemiste oproepen van mijn schoonmoeder.

Ik bel der snel terug. 'Hay khalti ik hoorde te telefoon niet' lieg ik snel en leg de telefoon aan mijn oor. Ismael kijkt me lachend aan.

'Is dunya daar' vroeg ze meteen. 'Dunya?? Nee ik heb der niet gezien' zei ik.

'Maar ze was toch bij jullie?!' Riep ze toen verontwaardig uit. Meteen sta ik op. 'Is ze niet thuis gekomen dan?' Vroeg ik bang. 'Nee!! Ik heb der 2 dagen niet gezien niet gesproken. ALLAH MIJN DOCHTER!!' gilt ze ineens uit van de schrik.

Meteen kijk ik ismael aan. 'Dunya is niet thuis gekomen' zei ik. Meteen staat hij op en loopt naar de logeer kamer. 'Ze is er niet'

Wajooow dunya waar ben je ?

Dunya:

Ik loop door de bosjes richting het huis. Op mijn telefoon had ik Google maps open staan. Wanneer ik eraan kom zucht ik opgelucht.

Het was echt ver weg man. Ik moest hele reis maken om hier te komen. Het duurde bijna een uur lang ofso.

Ik ga naar de opening en net wanneer ik wou aan kloppen op de deur pakt iemand me stevig vast en legt hij zijn hand op mijn mond.

Ik trappelde met mijn benen en probeerde uit zijn greep te komen maar hij was echt groot en sterk. 'Laat me los' piep ik wanneer hij me een schuur in duwt.

De schuur zat vol met mannen. Wat is dit??

'Wie ben jij?' Vroeg hij meteen en haalde zijn hand van mijn mond. 'Gaat je niks aan idioot!' Schreeuw ik uit. Hij keek me aan en hield effe zijn hoofd schuin.

'Dunya?'

Meteen keek ik verbaast op. Shit ik zou deze man van ergens moeten kennen geloof ik. 'Ken ik jou?' Vroeg ik en deed een stap naar achter.

'Broer van Hicham' antwoorden hij. 'Broer?'

'Hicham is ontvoerd en ze wouden jij gebruiken om hem te martelen' zei hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

'Ik.. wil nu naar huis' zei ik en wou de schuur uit lopen. Ik heb al teveel mee gemaakt en heb zeker geen zin in nog een avontuurtje!!

Er gingen mannen voor de deur staan. 'Je mag niet weg gaan' meteen keek ik de broer van Hicham boos aan. Hij kwam voor me staan en fluisterde:

'Je kan nu niet gaan we hebben je nodig.. Hicham heeft je nodig'

Stem en reageer ⭐️

Druk effe op dat sterretje !