Noual en dunya.

Deel 37

Dunya:

Bang zit ik in de trein. Ik ben een meisje van weet ik niet hoe oud en onderweg zonder papieren zonder niks.

Ik ben bang dat ik dit niet aan kan. Ik weet helemaal niks heb geen geheugen.

Noual:

Terwijl ik de bruidsjurk aan heb. Kijk ik in de spiegel. 'Wauw' zeg ik zacht.

Ik ga trouwen. Nu pas besef ik dit eigenlijk. Ik loop de kamer van dunya in. Mijn make-up is ge-wel-dig

Ik kijk naar een foto van ons tweeën. Ik haal het uit de foto lijstje en stop het in mijn bh. 'Ik heb je een soort van bij me' fluister ik zachtjes.

Ik probeer niet te huilen. 'Ik ga me sterk houden voor haar , zij zou willen dat ik gelukkig was deze dag' 'en ik ook'

Ik kijk rechts van mij en ismeal kijkt me aan met een sprankje in zijn ogen.

Hij zet de eerste stap in der kamer. Met grote ogen kijk ik hem aan. Hij heeft deze kamer niet binnengetreden sinds der dood.

Hij pakt een andere foto van mij en dunya. En haalt het uit de foto lijstje en stopt het in zijn blazer zakje. Bij zijn borst. 'We hebben haar nu samen bij ons'

Ik knik. Hij komt dichterbij en zegt 'je ziet er schitterend uit.' Mijn ogen willen vullen met tranen. Maar ik hou ze tegen. 'Jij ook' zachtjes druk ik mijn lippen tegen de zijne.

'Ik hou van je'

'WAT DOEN JULLIE HIER NOG IEDEREEN WACHT BENEDEN' komt Samya ons uit onze moment halen. Mounir staat achter haar.

Hij kijkt me aan en likt dan aan zijn lippen. 'Klootzak' zeg ik in mij zelf en loop hand in hand de trap af met Ismael. Iedereen juichte behalve Samya mounir en mijn bloed eigen moeder.

De moeder van dunya komt juichend naar me toe en drukt een dikke smakkerd op mijn wang. 'Mashallah bentie je ziet er schitterend uit.'

Ik wil zo graag huilen. Maar in plaats van dat lach ik.

In de auto : ismael wou geen chaffeur hij zei 'ik heb mijn rijbewijs niet voor niks gehaald'

Lekker met zijn tweetjes wat zou ik nog meer willen. Ik bedoel iedereen wilt alleen het slechtste voor me. Mijn moeder is stik jaloers omdat ik mijn eigen leven ga opbouwen.

'Ik heb goed nieuws' zei ismael. 'Ja' 'wat dacht je ervan om onze eigen huis in te richten' vroeg hij. 'Euhh maar je hebt het geld er niet voor' 'wie zei dat' 'jij zelf' meteen kijk ik hem met grote ogen aan als hij sleutels te voorschijn haalde.

'Ik dacht leven met je ouders en schoon ouders en nog andere mensen zou hard zijn. We kunnen lekker alles doen en kinderen krijgen en geen stres of we mensen tot last zijn of niet' zei hij.

'Maar hoe heb je dat kunnen betalen'

'Ik heb geld schat, ik werk hard bij mijn vader dat betekend niet dat ik geen geld verdien omdat het bij mijn vader is'

'O wauw ik hou van jou' zei ik en drukte een kus op zijn wang.' 'Daar doe ik het voor' wat hij niet wist is dat hij lippenstift afdruk op zijn wang heeft. Maar ik ga hem dat niet vertellen 🤪

'En ik denk dat ik mijn eigen zaak ga beginnen' zei hij. 'Echt' 'ja ik zie het helemaal voor me met jou en inshallah nog kinderen. Het word echt prachtig' 'inshallah'

De toeters werden luider en iedereen juichte. Vlaggen kwamen te voorschijn. En mijn glimlach was voor vandaag niet af te slaan.

Stem en reageer 😘

Vraag voor vandaag:

Wat zou je missen als je weg van huis gaat dus gaat trouwen?