Noual en dunya.

Deel 39

Dunya:

We komen aan bij de zaal en het was volgens mij al snachts. 'Hoelaat is het?' Vroeg ik aan Hicham die de motor parkeerde.

'12 uur en op de uitnodiging stond dat het tot 3 uur snachts door ging' zei hij en keek steeds om zich heen.

Het harde muziek hoorde je van ver af. 'Ik durf niet' fluister ik. Hij keek me aan in mijn ogen. 'Ik ben bij je oké?'

Ik knik en glimlach zacht. Hij drukt een kus op mijn wang en hand in hand liepen we de zaal in. 'Bismillah' zeiden we tegelijk.

Noual:

Ik ga van de 3amarija af. En kijk naar ismael die ik net heb bekogeld met snoepjes. (Dat is traditie🇲🇦)

Hij komt mijn kant op en tilt me op. Ik lach hard op. Hij loopt met me naar de stoel en we maken allemaal foto's

Hij legde me neer en het was al tijd voor mijn witte jurk. De mensen hadden gegeten en iedereen was al van plan om weg te gaan.

Ik loop naar boven en hou mijn make-up en kapsel gwn het zelfde en verwissel alleen de jurk. Ik blijf effe zitten en kijk naar dunya. 'Ismael wacht op je' komt de moeder van ismael binnen.

Ze komt naar binnen en kijkt naar de foto. Ze zucht en een traan verlaat haar ogen. 'Mijn dochter'

Ik wou ook huilen omdat ik er niet tegen kan als iemand huilt. Maar ik hou ze in en sta op. Ik druk een kus op der voorhoofd. 'Ze is altijd bij ons'

We liepen hand in hand naar buiten. Maar als snel liet ze me los en kwam mijn vader. Ik keek hem lachend aan. 'Awhh mijn dochter word zo snel al groot' hij pinkte snel een traan weg.

We liepen de trap af en er werden allemaal foto's gemaakt en mensen die die ene hand bewegingen maakte. Ik lachte en liep naar beneden.

Ismael stond daar met een big smile. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en we maakte allemaal foto's. Ik wist nog op de bruiloft van Samya dat ik de fotograaf was. Ik zat op geen enkele foto. De bruiloft dat Dunya werd mishandeld en later overleed.

Ik kreeg kippenvel en keek ismael aan. Hij wist meteen aan mijn gezichts uitdrukking dat ik het niet aan kan. Hij stopte de foto's en we gingen effe zitten. Iedereen stond op en danste. 'Gaat het?' Vroeg hij. 'Ik wou dat dunya hier was'

Alsof ik dat tegen een vallende ster zei want meteen na dat ik dat zei kwam dunya binnen wandelen.

De muziek stopte en iedereen. LETTERLIJK iedereen keek der met grote ogen aan. Ze kwam hand in hand met een jongen binnen komen. Van waar ken ik deze jongen?

Ik stond op zoals iedereen. Ik gooide mijn hakken in de lucht en rende naar der toe.

'DUNYAAA' gilde ik. Ik was bang.

Bang dat ze niet echt was.

Bang dat mijn hoofd met mij speelde.

Bang dat ik der nooit meer zou zien.

Ik was bang dat ik der weer kwijt zou raken....

Word vervolgd......

Wahahhaha ik heb jullie wahed gekke cliffhanger gegeven🤪

Stem en reageer voor een volgende deel.