Noual en dunya.

Deel 66

Noual:

Ik zit levenloos voor me uit te staren. Al 2 dagen lang is ze spoorloos. We hebben geen idee waar ze kan zijn of of ze nog leeft. Ik heb dagen niet geslapen..

Ismael kijkt dood voor zich uit. 'Ik ben de slechtste broer  ter wereld' fluisterde hij in zich zelf. 'Sshhtt niet zeggen .. , niemand had dit kunnen verkomen' probeer ik hem gerust te stellen. 

Hij kijkt weg en vuist zijn handen. Opeens gaat zijn telefoon af. Meteen neem ik het op..

'Hallo ismael je zusje dunya is net opgenomen in het ziekenhuis' hoor ik die klootzak Jaouad zeggen.

'Wat !?!' Gil ik per direct.

'Oh jij noual ??' Zei jaouad geïrriteerd. 'Ja !! Ik welke ziekenhuis?' Vroeg ik. Meteen komt ismael voor me staan en kijkt me bezorgd aan. 'Ik sms wel de adres' zei hij en hing op. Ik keek ismael aan. 'We moeten gaan dunya' per direct pakken we onze jassen en tas en lopen we de deur uit. 'Ya rabbi is ze oké ik kan niet weer zonder haar' fluiter ik zachtjes en kijk naar de lucht.

Samya:

Boos bel ik Salim op. 'Wat the fuck heb je nu weer gedaan' riep ik boos en loop het ziekenhuis in. 'Ik heb niks gedaan!' Zei hij boos. 'Oh dus dunya is zelf van die berg afgesprongen! Ben je gek ik zei toch dat ik het zou regelen' ik was zoo boos op hem. Als dunya nu dood gaat. Gaat Noual me zeker verraden aan mijn ouders.

Ik loop op Jaouad af die bij de ouders van dunya stonden. 'En?' Ze schudde allemaal hun hoofden.

Noual:

Ik ren door de gangen van de ziekenhuis. Ismael die me probeerde in te halen maar ik kon niet stoppen. Ik moest weten of ze oké was. Toen ik mijn ouders zag staan samen met die van dunya. Ren ik op hun af.

'En??' Zeg ik hijgend. Ze kijken allemaal medelijdend weg. 'We mogen niet naar binnen' zei Jaouad die samen met Samya stond.

Ik liep op Samya af. 'Luister jij achter bakse hoer ik zweer het als er iets met haar gebuurd ik zal het je betaald zetten' zei ik en liep dreigend op der af. Ze keek me bang aan en mounir trok me naar achter. Waardoor ismael hem meteen weg duwde . 'Raak haar niet aan!'

Onze ouders keken ons vragend aan. 'Wat the hell is hier nu aan de hand' vroeg de vader van dunya boos. We haalde allemaal onze schouders op. En keken elkaar vies aan.
—————
Mijn geduld was letterlijk op. 'Wat duurt er nou zo lang!?' Zei ik en klopte op de deur. 'Ben je gek geworden?!' Zei mijn moeder boos. Maar toch het werkte. De dokter kwam naar buiten. 'We hebben bloed type 0 nodig' zei de dokter. 'Ik heb het!' Zei ismael. 'Ik ook maar ik ben bang voor naalden' zei mounir. 'Ik ook' zei de vader van dunya en ze liepen alle 2 naar binnen.

Mijn hart stopte niet met kloppen. Het ging razend te keer. En nu ismael weg is werd het steeds erger. Ik kan niet zonder dunya. Bloed? Ze heeft bloed verloren. Dag betekend dat het ernstig is. Hoe heeft dit kunnen gebeuren.

Hoe kwam ze helemaal aan die top van de berg? Hoe ?? Vragen die geen antwoorden hebben. Ik moest maar wachten hier...

Hicham:

'Ik moet haar zien' zei ik gestrest. 'Doe normaal Hicham. Het is een hoer?!' Zei fouad boos. Ik keek mijn moeder aan die me een teken gaf dat ze der niet mee wou bemoeien.

'Dat bepaal jij niet!!' Zei ik boos. 'Luister jij ondankbare rat! Ik heb maanden naar je gezocht ik ga je echt niet weer vrij laten om zo'n fk kech te bezoeken' zei hij boos. Ik balde mijn vuisten. 'Oh dus je gaat me slaan?' Zei hij en trok zijn wenkbrauw om hoog.

Ik sloeg de tafel weg. 'Ze hielp je toch?!' Schreeuwde ik boos. 'Zonder haar!! Waren wij hier niet' riep ik boos. 'Hicham klaar' zei mijn jongste zusje. 'Laat het gaan.. ga je op frissen'

Ik keek iedereen aan die het zelfde dacht. Boos liep ik weg en sloeg de deur hard dicht. In mijn kamer schreeuwde ik alles uit. 'Dunya aub blijf sterk' fluister ik in de hoop dat ik het ooit nog tegen der kan zeggen.

Stem en reageer 🍬

Niet gelet op spelling fouten

720 woorden 👍🏻