Noual en dunya.

Deel 69

Noual:

Ik keek naar de dozen in de woonkamer. Oké ben ik wat vergeten ?

Meteen check ik alle kamers opnieuw. Ismael is nu effe naar zijn werk gegaan om alles af te ronde. En de vliegtuig vertrekt vannacht om 1 uur.

Ik kijk op mijn telefoon en zie 3 gemiste oproepen van Salim mijn voormalige baas. Ik had gister een ontslag mail geschreven en opstuurt.

Ik beslis om niet op te nemen en effe naar het ziekenhuis te gaan. Dag zeggen tegen dunya.

Ik hoorde gister de moeder van ismael schreeuwen. Ik wou haar niet spreken. Ze kwam binnen en begon ruzie te maken met haar zoon. Op het einde vertrok ze boos en zei dat we haar nooit meer 'mama' mogen noemen.

Ik hoop dat ik haar vandaag niet tegen kom. Die vrouw was vroeger een angel. En nu ?

De duivel...

Maar ik begrijp der ook. Ze was haar dochter verloren en nu was ze haar bijna weer verloren.

Ik pak mijn tas en mijn auto sleutels en wil de deur uit lopen.

Wanneer ik de deur open trek. Zie ik Salim voor de deur staan. Hij zat op het punt om aan te bellen. 'Salim ?' Vraag ik verbaast.

'Hallo Noual. Ik belde je maar je nam niet op' zei hij en keek naar de dozen achter me. 'Je gaat weg' zei hij verbaast.

Ik deed de dier achter me dicht en knik. 'Sorry dat ik je niet terug belde. Maar ik heb het druk' zei ik en we liepen allebei de trap af.

'Waar gaan jullie naar toe' vroeg hij. 'Hij heeft een nieuwe baantje gekregen in dubai' zei ik. We stonden stil voor mijn auto.

'Ooh.. ik ga je missen' zei hij uit het niets. Ik glimlachte. 'Danke' zei ik. Ja wat dacht je. Ik ga zeggen ik mis jou ook nee dankje😂.

'Het word best stil op werk zonder jou' lachte hij opeens. Ik moest lachen en knikte. 'Ach je went eraan' zei ik. Hij schudde zijn hoofd. 'Ik kan geen leven voorstellen met jou der niet in' zei hij opeens. Ik stopte meteen met glimlachen en keek hem aan.

Wacht wat ?!

Net voordat ik wat wou zeggen. Buigt hij naar voren. OMG hij gaat mij kussen. Meteen duw ik hem met alle kracht naar achter. 'Gast !! Ik ben getrouwd?!' Riep ik. Paar mensen keken ons raar aan die langs liepen.

Ik stap meteen in mijn auto. En rij zo snel mogelijk weg. Hij bleef staan en keek mijn auto weg rijden.

Ik kon nog steeds niet geloven dat dat echt is gebeurd.

——-

Ik loop de ziekenhuis binnen. En groet een paar verpleegsters die ik ken van dunya's afdeling.

Ik loop de trap op naar de 3e verdieping. Ik loop de gang in en check snel of haar moeder in de kamer was om door het raam te gluren.

En ja hoor ze zit te bidden. Meteen loop ik de kamer in. Ja ze bid dus ze mag haar gebed niet verbreken.

Ik loop naar dunya's bed en pak dunya's hand vast. 'Hay.. ik ga weg. Samen met ismael. Ik heb hier een brief met alle details. En als je wakker word kan je naar ons komen. Love you dunya' fluister ik en wil weg lopen. Opeens pakt iemand mijn pols stevig vast.

'Jij durft!! Wat heb ik tegen jou gezegd' zei mijn schoonmoeder boos. 'Au je doet me pijn' zei ik.

'Mama laat haar los nu !!!'

Verbaast keken we op...

Het wAs...

Mounir de sukkel die de kamer in kwam. Meteen laat ze me los. En keek ze me vies aan. Voordat ze nog wat kon zeggen was ik weg.

Ik rende het ziekenhuis uit. Ik haat Nederland en iedereen die hier leeft.

Kan niet wachten om hier weg te zijn!

Stem en reageer

Noual wilt weg ?? Maar zo simpel is dat niet.

Waar blijft Hicham???