Swimming Fool | YoonMin

tatlumpu't apat

sampung minuto. bilang na bilang ko ang oras dahil wala akong ibang ginawa kundi ang titigan ang mga daliri mo, pero ang totoo. sa isang bagay lang nakatuon ang pansin ko ngayon.

ito ay sa suot mong singsing, yoongi.

natural lang naman na nakasuot ka ng singsing dahil alam ko kung gaano ka kahilig sa mga abubot sa katawan. tanda ko pa noon na pinagmamayabang mo pa sakin yung nabili mo sa los angeles na three dollar chain.

pero iba itong singsing na suot mo ngayon. well this isn't the first time you had wear it. halos araw-araw, ni hindi mo nga ito magawang hubarin.

isa yan sa mga dahilan kung bakit hanggang ngayon hindi ko maiwasan na pagduduhan ang nararamdaman mo sakin. you can't even take rid off of the things that make you remembered him.

it was your engagement ring. if i'm not mistaken. supposedly. but something unexpected things happened.

i blinked for several times, inangat ko ang tingin ko sayo kung saan nakatingin ka lang sa kawalan, pinagmamasdan ang papalubog na araw. hinahangin ang buhok mo na tumatabing sa malamlam mong mga mata, pinapakiramdaman ang paligid. you've become sensitive when it comes to me, or when it comes to my brother.

" sorry. "

dahil sa salitang iyon, napako na ako sa kinauupuan ko. tuluyan ko nang hindi maialis ang tingin ko sayo. lalo na ng hubarin mo ang singsing na suot mo, siguro naramdaman mo na panay ang titig ko dito.

" i'm really sorry, jimin. "

hindi mo inalis ang tingin mo sa araw na papalubog, ay ganun din ako, hindi ko maialis ang mga mata ko sayo.

i'm really trying to figured you out, you're sometimes transparent.. so easy to read despite you're a reserved person. pero ngayon, hindi ko mabasa ang kung ano man ang iniisip mo. nahihirapan ako, all i can see is your dull eyes, your expressionless face, seems like you're still a prisoner of the past. drowning yourself into emptiness.

" i'm so sorry.. "

it was the third time you had said that. what are you really sorry about?

are you saying sorry just because it is still my brother who you still love? and that i'm still a second choice for you.

napayuko ako, hindi ko kayang makita kung gaano ka parin nasasaktan hanggang ngayon. na ako pa rin hanggang ngayon ang sinisisi mo sa lahat ng nangyayari.
all this time, nagpapakatanga pa rin pala ako.
i still can feel it, yoongi. hindi pa rin ako ang mahal mo kahit hindi mo sabihin. ramdam ko pa rin.

" si taemin.. " you folded your hand into a ball. letting your nails to buried at your palm. " i'm trying to forget about him, but i didn't know why it is so hard to do. believe me, jimin. i want to be free from his memory. i really want to. "

sabi mo sakin habang pilit na piniligilan na tumulo ang luha sa mga mata mo, pilit na inaayos ang boses mo ng sa ganun ay hindi ito tuluyang mabasag dala ng sobrang emosyon na umaagos ngayon jan sa loob mo.

tumikhim ang bibig ko, natahimik ako. hindi dahil sa wala akong masabi kundi dahil ito ang pinili kong gawin, mas minabuti ko na huwag nalang magsalita para ng saganun wala na rin akong masabi na ikakagalit pa natin sa isa't-isa. o ikahaba pa ng usapan na ito. i'm playing safe, trying to save myself into possible painful words you could feed me if ever.

parehas lang naman tayo nagiging emosyonal oras na si taemin na napag-uusapan. iba nga lang yung epekto sayo at maging sakin.

" t-teka, anong ginawa mo? "

you only gave me a reassuring smile along with your doleful eyes. you slid your arm around my waist and pulled me closer to you. alam mo ba na halos mabinge na ako dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko, naririnig ko deretsyo sa tenga ko ang bawat pilantik ng pulso ko. may halong pagtataka at kaba ang nararamdaman ko ngayon. i couldn't imagine that you can just throw that ring away

" gusto kong patunayan sayo na unti-unti, sinusubukan ko.. ayaw ko na pagdudahan mo ako parati, jimin. saating dalawa, alam ko na ako ang mali. ako talaga ang siyang may kasalanan sayo. "

hindi nagbago ang reaksyon mo, hindi nawala ang lungkot sa mga mata mo habang sinasabi mo sakin ang mga salitang yan. alam ko kung ano ang tinutukoy mo, alam ko na naalala mo yung mga panahon kung kailan ikaw at ako lang ang magkasama, kung kailan masaya na tayo sa presensya ng isa't-isa, kung kailan nahulog ako sayo at inamin mo na pareho tayo ng nararamdaman.

wala akong sinisisi, yoongi. ni hindi ko rin sinisisi ang kapatid ko. ang pagmamahal naman talaga kusa mong mararamdaman yan. hindi mo mapipigilan, oras na tinamaan ka, tinamaan ka..

ang mahalaga naman yung ngayon. at least bumabawi ka sakin. at least ipinagpapatuloy natin kung ano man yung naudlot sa pagitan natin.

sinubukan kong pigilan at itago ang luha ko, ngunit hindi ako magaling magpigil ng emosyon. nakita mo pa rin kung paano mangilid ang maiinit na likido na iyon sa mga mata ko.

tinitigan mo ako. you just stared at me, with a hint of sadness, and i hate that. you know how much i hate it when someon show me some sympathy because that makes me feel more pathetic.

natigil lang ang staring contest sa pagitan natin ng tumunog ang cellphone mo. agad mo itong sinagot ng makita mo na si hoseok ang tumatawag sayo.

" hello, hoseok? bakit ka napatawag? "

that expression. hindi ko gusto kung paano kumunot ang noo mo. alam ko na may hindi magandang nangyayari.

you hurriedly get up murmuring a words i couldn't understand. the last thing i had heard. you cussing out.

" tangina! "

—