GOTWICE LIFE (on going)

CHAPTER 85: I miss you too

Tzuyu's POV

Nandito ako ngayon, pinagmamasdan ang pag gana ng aking magandang plano. Kahit ako lang ang nakakakita nito, sobrang saya ko parin. Ginawa ko to para sa kanila. Ayaw kong may mangyari rin sa kanilang dalawa.

"Ikaw... Ewan, ewan ko ba kung bakit ganito ako nahulog sayo. Pero kakaiba ka, your special. Your nice to me. And I love you"

Tamanga yan. Sabihin mo lahat ng gusto mong sabihin. Nakita kong lumuha na ang mga mata ng babaeng nasa harapan niya.

"Pasensya na kung nabigla kita dati, pasensya na kung, hindi kita agad nasabihan. Pero matagal ko nang gustong sabihin to sayo... Mahal kita, Jungyeon" sa wakas, na sabi rin. Nakita kong umiiyak na si Jungyeon sa mga sinabi ni Chris.

"Sorry kung natagalan, pero seryoso tong sinasabi ko. Kahit... Kahit hindi ka pa ready, I'm willing to wait for your answer. Liligawan kita, kahit--" bago matapos ni Chris ang kanyang sinasabi. Nakita kong niyakap siya bigla ni Jungyeon.

Napatakip naman ako ng bibig dahil sa dalawang to. Ang cute kasi nilang tignan.  Nagulat naman si Chris.

"Di mo ba alam na hinihintay kong lumabas yan sa bibig mo?" Tanong ni Jungyeon. Parang nakakita ng multo si Chris dahil sa pagka gulat niya. Pinunasan ni Jungyeon yung luha niya at tumingin kay Chris.

"Mahal rin kita... At matagal ko na ring tinatago to, kaya sorry." sabi niya at napatawa. Akmang nagiging bulol pa si Chris.

"G-gusto.. E-este m-mahal mo ako? T-teka...mahal-- ah" kahit nasa malayo ako kitang-kita kong pulang-pula yung muka ni Chris dahil sa sobrang puti neto. Tumawa naman si Jungyeon "Ibig... Ibig sabihin ba nan... P-pwede maging tayo? Wait no, that's not appropriate, u-umm pwede ba kitang-- nooo... Will you b-be--"

I almost gasped loudly. Pero tinakpan ko muli anf aking bibig. Jungyeon gave Chris a quick Kiss on the cheeks! Oh my gosh!

" Yes... " sabi niya. Napa laki ang ngiti ko. Lumawak naman ang ngita ni Chris" Y-yes?? YES! " At agad silang nag yakapan. Tumingin si Chris sa direksyon ko. Nginitian ko siya, he mouthed the word 'Thank you'  and I replied with a smile and nod.

I signaled him that I should get going, uuwi na ako sa amin since its weekend tomorrow. Naka ngiti akong nag lakad ngayon papunta sa bus stop. Ilang beses na akong nakakita ng ganong sitwasyon.

Pero parang ngayon ko lang ata na ramdaman na mukang masarap sa pakiramdam na nasa harap mo ang taong mahal mo at sinabing mahal ka rin niya. I suddenly remembered my dear best friend. Pinag-sisihan ko parin ang nangyari.

At hanggang ngayon... tinatanong ko parin sa sarili ko... Kung bakit hindi ko ka agad na pansin ang nararamdaman ni Yugyeom sa akin. Ang tagal na... sobrang tagal na. Sobrang tagal na nung araw na umalis siya, mag i-isang buwan na.

And I still miss him so bad. I wanted to tell him that I love him. Pero kahit isang araw, hindi ko siya nakakusap. Naalala pa kaya niya ako? Mahal parin ba niya ako? Kilala pa ba niya ako? Babalik pa ba siya?

Minsan, napapaiyak nalang ako dahil sa mga tanong na iyon. Dumating na yung bus at umuwi na ako sa amin. Pag dating ko ng bahay agad na ako dumrestso sa kwarto.

Wala pa raw sina Mom and Dad dahil male-late raw sila. Bago man ako humiga sa kama, may kinuha ako sa drawer. Isang litrato lang naman na may maraming kahulugan.

Litrato namin ni Yugyeom.

~~~

(Sunday, 10:35 Pm)

"Talaga?! Kayo na ni Chris?!"-Nayeon

"At Kahpon lang naging kayo?!" -Jihyo