GOTWICE LIFE (on going)

CHAPTER 86: One Month

Tzuyu's POV

"I miss you too, my one and only Yoda..."

Bigla humigpit yung yakap sa akin. The heck?!

At dahil sa gulat at kaba, agad kong tinapakan ang paa ng taong nakayakap sa akin. MANYAK!

"ARAY! ARAYYY!" Sigaw ng lalake agad akong napalingon at masasbai mong hindi taga dito tong lalakeng to dahil sa suot neto. Manyak nga! Agad ko naman sinugod yung lalake.

"Walang hiya ka! Anong karapatan mo para yakapin mo ako?! Ha?! Kilala ba kita! At saka ang kapal mo para tawagin akong Yoda! Bakit si Yugyeom ka ba?! Ha?! Hindi ka naman isa sa mga kaibigan ko na pwedeng tumawag sa akin ng ganyan! Kaninis ka!" ilang beses kong pinalo gamit ng bag ko yung lalakeng yumakap sa akin.

Sino ba naman ang hindi magugulat at makakabahan sa ginawa niya?! At ngayon, naka dapa na yung taong inatake ko. Nakaka kilabot yun ah!

" Aray... Tzuyu naman! Isang buwan lang ako na wala kinalimutan mo na agad boses ko?"

I-isang buwan?

Biglang nanginginig yung kamay ko. At dahil naka dapa ang lalakeng to, hindi ko makita yung muka niya. Imposibleng si Yugyeom to, medyo brownish yung buhok ni Yugyeom hindi itim.  Pero bakit.. Bakit niya ako kilala?

" Sabagay, matagal na rin yung isnag buwan, arayyy ang lakas ng palo mo.." at sadyang nahihirapan naman tong lalakeng to tumayo. Bag yung ginamit ko kaya totoong malakas nga yung pag atake ko sa kanya. Pero ayaw tumigil sa panginginig ng kamay ko.

Di ako nag dalawang isip na lumapit sa kanya ng dahan-dahan. Dahan-dahan ko rin inilapit ang kamay ko sa kanya. Kahit nanginginig ginawa ko paring abutin ang balikat ng lalakeng to at iharap siya sa akin.

"Kahit kailan, di ka talaga nag bago, buti nga di na dumihaan tong damit ko"

Kahit tong boses niya. Di ko na masyado ma alala dahil halos sa muka at personalidad na ako bumabase habang iniisip ko ko siya. Pero, kabag iniharap ko to. Malalaman ko amg sagot.

Tatayo na sana yung lalake sa harap ko pero napatigil siya nung nahawakan ko yung balikat niya. Di na ito nag salita pa. Di na rin ako nag dalawnag isip ma iharap to sa akin.

Agad kong ginamit yung dalawang kamay ko. But I did the wrong way. Imbis na hilain ko siya paharap, tinulak ko ito.

"Aww! TZUYU! SAGUTIN MO NGA AKO! BAKIT BA ANG BRUTAL NG PAG WELCOME BACK MO SA AKIN?" Tanong niya. Pero agad ako napa takip ng bibig. Muling tumulo ang luha ko. Tumulo ang mga luha ko dahil sa tuwan... Luha ko dahil sa sobrang Tuwa.

Kahit pakiramdam ko nanghihina ako, agad akong lumapit para tignan ng mabuti ang muka niya. Nilinisan muna niya ang sarili niya. Pero di ko matanggal ang tingin ko sa kanya.

"Grabe, di ko I expect na gaganitohin mo ako. Kala ko bibigyan mo ako nang halik o ano jan na nakaka kilig pero--- t-teka, b-bat ka umiiyak? Huy?" hinawakan niya ang mga balikat ko. T-totoo to. Totoo to!

Inangat ko ang mga nanginginig kong kamay dahil sa wakas, ang isang buwan ng aking pag hihintay, bumalik siya.

"Yugyeom..." Hinawakan ko ang muka niya. Kahit umiiyak, may na buong ngiti  sa aking muka. He's here, bumalik na siya!

"Tzuyu, I miss you..." siya nga to. At dahil sa umaapaw na tuwa ay niyakap ko siya sabay tulak at muli naman itong napahiga. Napa lakas ang iyak ko dahil, ewan! Si Yugyeom to!

"Arayyy! Tzuyu, you're killing me! Oh gosh, I know you miss me but please, patayuin mo ako" sabi niya nung yakapin niya ako pabalik. Sinunod ko naman yung sabi niya. Umalis ako pagka yakap at tumayo siya.