Dahyun's POV
I took a deep breath and release it. Sa bahay namin ako natulog,may konting galit parin akong nararamdaman,but at the same time,I also felt guilty,but I'm still mad.
I lied about everything,di ko sinabi ang lahat sa pamilya ko dahil alam kong mag a-alala nanaman sila sa akin at alam kong may malalagot sa amin.
"Are you sure you're okay,Dahyun?" Napatingin ako sa salamin ng sasakyan lung saan naka tingin si Kuya sa akin,ngumiti naman ako "yep! Better than yesterday brother!"
Nakakapagod rin pala maging plastic eh.
"Okay then,gusto mo bang magpasundo?" Tanong niya"nah,I can handle this,malaki na ako, kuya. Kaya ko nang umuwi mag-isa" Sagot ko naman "sigurado ka diyan ah,oh sige na,nan dito na tayo,ingat ah" Tumingin ako sa labas ng bintana,seing this huge White and gray structure of this building is so amazing,but when you enter,lots of tragic can be feel,hear,or see.
"I will,bye kuya" Nakipag apir naman ako sa kanya,hinintay kong maka alis yung sasakyan niya,at nung tuluyan nang umalis yung sasakyan,humarap naman ako sa main building.
"Okay Dahyun,don't be nervous,just walk and ignore them for a moment" I breathe just like I was going to enter a fight.
Habang lumalakad naman ako,pansin ko mukang walang negative ang mga nakikita ko sa kanila,yung iba nga binati pa ako,lahat sila wala na parang walang nangyari. Thank God I'm safe.
As I got in the third floor,I walk towards the door of my classroom and holds the door knob. Walang mang yayaring masama kapag hindi mo sila papansinin,Dahyun.
I confidently open the door,as usual maingay ang classroom pag bukas ko ng pintuan di ko na pinatagal ang pag libot ng mga mata ko agad naman ako nag lakad papunta sa upoan ko nang napansin kong bakante ang upoan ni JB.
He's not here yet?
Pinipigilan ko ang sarili ko na hindi tumingin sa kaliwa at kanan ko dahil makikita ko ang muka nila na humihingi ng tawad.
I just sat down and buried my face in arms that was placed in my table,no one even talked to me wich was fine,napa tingin ako sa wrist watch ko malapit na pala mag time. Pero bakit wala siya rito.
Aish,stop it Dahyun! Alam mong may ginawa siya sayo diba?
*bell rings*
Time na.
And eto,unang subject namin ngayon is Values,paiba-iba kasi kami ng schedule kaya eto.
Di nag tagal dumating na si Ms. Maiia.
"Good morning everyone" She greeted as she place her things in the table "GOOOD MORNING MS. MAIIA" Sagot namin pabalik sa kanya.
I'm not im the mood to listen today.
*
DI
S
C
U
S
S
I
O
N
**BELL RINGS*
Break time,bat nawawala lahat ng gana ko...halos ayaw ko nang tumayo,ayaw ko nang ngumiti,ayaw ko nang mag salita.
I also didn't give a single glance to Mina,Bambam,Chaeyoung,and Carl,bat naman ako titingin sa kanila?.
"Dahyun...pwede ka ba naming maka usap?" Lumapit si Chaeyoung sa akin "kung pag u-usapan man natin ang tungkol sa kahapon,pasensya na di muna ako pwede may gagawin pa ako" Dinala ko yung ibang libro ko at umalis na sa classroom.
BINABASA MO ANG
GOTWICE LIFE (on going)
Fiksi PenggemarThe world is big, there's a lot of people, pero kami ang itinadhana sa isa't isa. May tanong kami sa sarili namin "Did we just meet accidentally? O talaga bang sinadya ito ni bathala?" Weird right? When we meet each other, our lives change. Kala na...