K.İ.T. I (Cevapsız Sorular) -FİNAL OLDU-

18. Bölüm- Onu Da Kaybetmem Değil Mi Papatyam?"

"Şimdi ne olacak?" diye mırıldandı Masal üzgün bir sesle.

Korkut'la giden Eda hariç, hepsi davetin yapılacağı yerin yanındaki parkta, banklara oturmuşlardı.

"Abim çok kötüydü. Saçma bir şey yapmaz değil mi? Burak?"

Çaresiz çıkan sesiyle adama baktı kız. Burak, başını olumsuz anlamda salladı.

"Yapamaz! Hatta... Gidebildiğini bile sanmıyorum!"

"Buralarda mıdır sence?"

Burak acıyla gülümsedi ve başıyla onayladı.

"Bir kere gördü! Korkusu da buydu zaten. Bundan sonra gidebileceğini sanmıyorum."

"Bu... Kötü bir şeymiş gibi söylüyorsun!" dedi Hilal şaşkın bir ses tonuyla.

"İyi bir şey olduğu söylenemez! Aralarında... Her şeyden önce Yağız'ın... Korkuları var. Koskoca 6 yılı da unutmayalım!"

"Almina'nın hiçbir söz hakkı yok mu?" diye soran Hilal'in sesindeki öfke farkediliyordu.

"Farketmedin mi? Kız tüm konuşma boyunca Yağız'a baktı. O olduğunu anladı. Konuşmak isteseydi gitmezd..."

"Şaka mısın Burak? Ben gerçekten... Sana inanamıyorum!"

Hilal'in söylenmesiyle Burak ona baktı.

"Ne oldu? Abinin değil de... Tanımadığın bir kızın tarafındasın!"

"O tanımadığım kızın... Ne hissettiğini biliyorum demek ki!" diye mırıldandı Hilal ve devam etti.

"Bu sefer abim haksız! Ve ben... Abimin bile isteye kendi hayatını mahvetmesine izin vermeyeceğim!"

Sözünü bitiren Hilal, ayağa kalktı ve binaya doğru yürümeye başladı.

Burak kolundan tutarak "Nereye?" diye sordu.

"O kıza bir şans vermeye!" diyen Hilal kolunu çekti.

"Saçma sapan bir şey yapmana izin vermeyeceğim!"

"Senin dediklerini yapıyor olsaydım... Şu an yanında olmazdım!.. Bırak kolumu! Bu işin peşini bırakmayacağımı biliyorsun. Ben... En azından kıza bir şans vereceğim! Nedenleri, niçinleri onları ilgilendirir. Ben sadece... Mavera'dan bahsedeceğim. Görülenin ötesi de olduğundan... Onu bırakıp giden adamın, sandığı gibi mutlu olmadığından!"

"Abim bundan hiç hoşlanmayacaktır. Karışma! Her şeye burnunu sokma!"

Hilal, kolunu tıtan adamın kulağına fısıldadı.

"Kendi hayatıma karışma iznim zaten yok! Senin deyiminle 'Bizim için hiçbir ümit yok!'. Fakat ben o gözlerindeki... Herkesten sakladığın, fakat benden saklayamadığın o küçük çocuğu görüyorum. Bu yüzden de... Seni bırakamıyorum. Almina'nın da... Abimin içindeki çocuğun varlığından haberdar olması gerekiyor. Onun acılar içinde kıvrandığından..."

Burak, kararlı gözüken kızın kolunu yavaşça bıraktı.

"Hâla onaylamıyorum!"

"Şaşırmadım!" diye söylenen kız binaya doğru yürümeye başladı.

Burak derin bir nefes vererek onu takip etmeye başladı. Diğerleri de birbiriyle bakıştıktan sonra peşlerine takıldı.

🦋

Oldukça dağılmış olan Almina, lavabodan çıktı.

"İyi misin?" diye sordu yardımcısı olan komiser Orkun.