K.İ.T. I (Cevapsız Sorular) -FİNAL OLDU-

27. Bölüm- Olric ve Kelebek

Burak duvara yaslanmış, 2 gündür görmediği Hilal'in, Sevda annesiyle görüşmesini izliyordu. Adam, onsuz geçen 2 günde Kelebeğini o kadar çok özlemişti ki, 2 gün 2 asra bedel geçmişti.

Salona geçtiklerini gördüğünde, Hilal'i kolundan tuttuğu gibi yaslandığı duvara doğru çekti. Bu hareketini beklemeyen kızdan ufak bir çığlık kopmuştu. Kelebeğinin sırtı duvara çarpıp da canı yamasın diye, duvarla kızın arasına elini kalkan eden adam, gözlerini sadece 2 günde deliler gibi özlediği elalarla buluşturdu.

Kızın gözleri, Burak'ın yeşilleriyle buluştuğunda sevinçle parlamaya başlamıştı. Adam, dudaklarında beliren mutlu tebessümle usulca eğildi ve kızın yanağına minik bir öpücük bıraktıktan sonra fısıldadı.

"Bana 'Hoş buldum.' demek yok mu Kelebeğim?"

Bu temas karşısında kalbi hızlanan kız sessizce yutkundu. Burak'ın yakınlığı başını döndürürken, yaşadığı heyecan anlaşılmasın diye bilmişlikle adama çıkıştı.

"Sen bana 'Hoş geldin.' dedin mi de cevabını bekliyorsun?"

Kızın bu çıkışı karşısında Burak'tan eğlenceli bir kahkaha yükseldi.

"Kelebeğim hiç de altta kalmazmış!.. Siz yeter ki isteyin Asena Hanım. Ben size sabaha kadar hoş geldin derim!" diyen adam bir anda kıza sıkıca sarıldı. Tüm bedeni özlemini haykırırken, başını kızın boynuna gömdü ve derin bir nefes alarak kokusunu içine çekti.

"Hoş geldin Papatyam!"

Burak'ın kendisine sarılması ve özlem dolu kısık sesiyle birlikte gözlerini kapatan Hilal, kollarını adamın boynuna doladı ve mırıldandı.

"Hoş buldum Alfa'm!"

'Bir insanın bir insanı sadece 2 gün içerisinde bu denli özlemesi normal miydi? Peki kendisinin litrelerce gözyaşı dökmesine sebep olan adamın kollarında bu denli huzur bulması...?'

Hilal bu düşünceler içerisindeyken Burak'ın güçlükle işitilen sesini duydu.

"Ben özledim galiba seni!"

Duyduğu cümleyle kesik bir nefes alan kızın dudaklarında kocaman bir tebessüm belirdi.

'O adamı tüm hayatın yapmışsan ve ondan da aynı karşılığı alıyorsan... Normal!' diyerek az önceki düşüncelerine cevap verdikten sonra sarılışını sıkılaştırdı ve fısıldadı.

"Ben de özledim!"

Bir süre bu şekilde kaldıktan sonra ayrıldılar. Burak'ın kendisine yönelen yoğun bakışları karşısında eli ayağı birbirine dolaşan Hilal, ortamdaki havayı dağıtmak için şakacı bir sesle konuştu.

"Evveeet. Söyle bakalım! Sen kimsin ve öküz Burak'a ne yaptın?"

"Öküz falan... Ayıp oluyor ama Kelebeğim!" diye serzenişte bulunan Burak'ın elleri kızın kollarının üstündeydi. Ondan bir an bile ayrılmak istemiyordu.

"Yalan mı Burak? Kaç aydır söylemediğin şey kalmad..."

"Bugün yapmasak? Ben... O günleri şu an hatırlamak istemiyorum. Bugün sadece... Olric ve Kelebek olsak? Kütüphane günlerimizdeki gibi..."

Hilal, adamın yumuşak sesli ricasını gülümseyerek onayladı.

"Olur! Fakat... Alfa demekten vazgeçmem. Bilgilerinize!"

Kızın kesin bir sesle söyledikleriyle Burak'ın dudaklarında bir tebessüm belirdi.

"Vazgeçme zaten!"