Love in Hate [Season-1+2]

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ညစ်ထေးနေပြီဖြစ်သော အဖြူရောင်အဝတ်စလေးမှာ တဖြည်းဖြည်းတွန့်ကြေလာသော်လည်း ဂျွန့်လက်နှစ်ဖက်ကို စည်းနှောင်ထားသောတင်းကြပ်မှုကို ပြေလျော့မလာသေး။

နှုတ်ခမ်းကိုစည်းထားသော ပုံစံတူအဖြူရောင်အဝတ်စလေးကို အားကုန်ကိုက်ဖြဲနေသော်လည်း ချည်နှောင်ထားမှုမှ လွတ်မြောက်မလာသေးသော် ဂျွန် တစ်ယောက် မိနစ်ပိုင်းအတော်ကြာလာတော့ ပင်ပန်းလာသည်။

အပြင်မှာစူးရှသော မိုးဟေဇယ်ရဲ့အသံနှင့် ခနဲ့တဲ့တဲ့ပြန်ပြောနေသော ဇေရန်ခအသံတို့မှာ သူ့အားပို၍စိတ်တိုစေသည်။

လွန်ခဲ့သောမိနစ်ပိုင်းခန့်က

လော့မချထားသောအခန်းထဲ အစောင့်နှစ်ယောက် အလောတကြီးဝင်လာပြီး လက်ထဲမှအသင့်ပါလာသော အဝတ်စဖြင့် နူးညံ့လှသော ဂျွန့်လက်နဲ့ ပါးစပ်တစ်ဝိုက်ကိုစည်းကာချည်နှောင်လိုက်သည်။

ဂျွန့်မှာ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှပြောခွင့်မရ။ ဘာမေးခွန်းတစ်ခွန်းမှမေးခွင့်မရလိုက်သည်အထိ သူတို့လုပ်ရပ်က မြန်ဆန်လွန်းခဲ့သည်။

ထို့နောက် အထဲမှလော့က်ိုချပြီး အခန်းထဲမှထွက်သွားကြသည်။

ခေါင်းမှစက်လက်ကျနေသောရေများကိုသုတ်ရင်း ဘာရယ်မဟုတ်ပြတင်းပေါက်ကိုတစ်ချက်ကြည့်မိသော ကိုဇက်မှာ ကားပေါ်မှာ ဒေါက်ဖိနပ်အချွန်နှင့်လျင်မြန်စွာဆင်းလာသော မိုးဟေဇယ်ကိုတွေ့သည်နှင့် အစောင့်နှစ်ယောက်ကိုခေါ်ကာ ချက်ချင်းဂျွန့်အခန်းထဲသို့ဝင်၍ ထိုသို့စေခိုင်းခဲ့သည်။

ဒါကြောင့်လည်း လွန်ခဲ့တဲ့မိနစ်ပိုင်းအတွင်းက မ်ိုးဟေဇယ်အပြင်က အော်ဟစ်ပြီး တံခါးရှေ့သောင်းကျန်းနေတာကို အထဲမှ ဂျွန် တုပ်တုပ်မှမလှုပ်နိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဟေဇယ် သူ့ခြံထဲကထွက်သွားပြီဆိုတာ သေချာမှာ ဂျွန့်အခန်းထဲသို့ တိတ်တဆိတ်တက်လာသည်။

ပင်ပန်းလို့ အိပ်ရာပေါ်လဲကာ အိပ်ပျော်သွားပြီဖြစ်သော ဂျွန်မှာ သူချည်ခိုင်းထားသော အဖြူရောင်ဝတ်စလေးများနှင့်ပင်။

ဇေရန်ခ နာကျည်းစွာ ထိုအဝတ်စများကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။

"ဒါတွေအားလုံးက ကိုယ် ဂျွန့်ကိုချစ်လို့လုပ်နေရတာတွေပါ...."