Love in Hate [Season-1+2]

အပိုင်း (၄၂)

စိမ့်နေသော ညလေအေးကို အန်တုကာ လှချင်တိုင်း လှနေသော New Zealand နိုင်ငံ၏ ညဘက်ရှုခင်းသည် မီးရောင်စုံ စားသောက်ဆိုင်၊ Bar များနှင့် အထပ်မြင့်မိုးမျှော်တိုက်များ၊ Hotel များ၊ Condo များစသဖြင့် လှပထည်ဝါသော အဆောက်အအုံမျိုးစုံကြောင့် ကားမှန်ကိုဖွင့်ကာ မျက်စိတစ်ဆုံး ငေးမဆုံးဖြစ်နေရသည်။

"Zion မှန်ပိတ်ထားလေ အေးတယ်.."

Radio မှလာနေသော သီချင်းသံတိုးတိုးကြား စိုင်းလင်းထက်အသံ တစ်စွန်းတစ်စ ထွက်လာသည်။

ခပ်တိုးတိုးသာပြောလိုက်သော်လည်း သီချင်းသံကို ဖုံးသည်။

Zion ဘာမှမတုံ့ပြန်ပဲ ကားမှန်ကိုပိတ်ကာ ဆက်ငေးနေသည်။

နေ့တိုင်းဆေးရုံခန်းထဲတွင် ထောင်ကျသလို ပိတ်မိနေခဲ့သော Zion အတွက် ဒီညဟာ အလွတ်လပ်ဆုံးနဲ့ အလှပဆုံးည ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ကြွေပြားများအပြည့်ကပ်ထားသော အိမ်ခန်းထဲဝင်လိုက်ချိန်တွင် အပြင်မှလေနှင့်အတူ အေးစက်မှုကို ခံစားရသည်။ ပါကေးခင်းထားသော ကြမ်းပြင်ကိုနင်းလိုက်ချိန်တွင်လည်း လူမနေတာကြာသော အိမ်ထဲဝင်လိုက်ရသကဲ့သို့ အအေးဓာတ်က ကြိုဆိုနေပြန်သည်။ ခြေအိတ်ဝတ်ထားသော်လည်း ခြေအိတ်မှတစ်ဆင့် အေးစိမ့်စိမ့်သောအရသာဟာ ခြေဖဝါးကနေ တစ်ကိုယ်လုံးစီးဝင်သွားသည်ဟုပင်ထင်ရသည်။

တစ်နေကုန် အလုပ်တွင်သာ အချိန်ကုန်နေတတ်သည့်အပြင် တစ်ခါတစ်ရံ အလုပ်မှာသာအိပ်ရသောရက်များပင် ရှိသောကြောင့် အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်ချိန်မှာ အခန်းဟာ အသစ်လိုပင် ဖြစ်နေတော့သည်။

အေးစက်မှုက နွေးထွေးစွာ ကြိုဆိုလျက်။

ဖိနပ်ချွတ်နေရာတွင် ရှုးဖိနပ်ကြိုးဖြည်တာကြာနေသော Zion နားသွားလိုက်သည်။

"ဖယ်.. ကိုယ်လုပ်ပေးမယ်.."

"ဗျာ.. ရပါတယ်ဗျ.. ကျွန်တော်.."

စကားပင်မဆုံးလိုက်။ Zion ခေါင်းမော့သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားသော စိုင်းဆီမှ အကြည့်များကို မမျှော်လင့်ပဲ ရလိုက်သည်။

အဆုံးမရှိသော စကားနောက်မှာ အဆုံးမရှိသော အကြည့်များနှင့် ဖိနပ်စင်တွင် နှစ်မိနစ်လောက် ကုန်သွားသည် ထင်ရသည်။