MÜZİĞİN RİTMİ

•37

Bölüm Şarkısı: Aydilge - Takıntı
———

"Annem. Ay nasıl özlemişim."

Ahmet'in bir tek bana yapmacık gelen özlem gidermesine daha fazla katlanamayıp televizyon ünitesinin önündeki biblolarla oynayan Rüzgar ve Çınar'ın yanına gittim.

Ben onlarla oynarken Ahmet anneme yağ yapıyordu. Gerizekalı, annemi buraya daha da alıştıracaktı.

"Ahmet, hadi gel seninle masayı kuralım. Dolapta yemek vardı."

"Sen hazırla, ben annemle hasret gideriyorum."

Kaş göz yapıp mutfağı işaret ettim.

"Hadi." Dişlerimin arasından söylendiğimde zorla ayağa kalktı ve mutfağa girdik.

Dolaptan yemek tencerelerini çıkarıp Ahmet'e döndüm.

"Sen beyinsiz misin?" Aniden dediğim için irkilip bana baktı.

"Yine ne yaptım ya?"

"Annemi yağlıyorsun ballıyorsun. İki hafta sonra 'Ben gitmeyeceğim, burada çok rahatım.' derse görürsün."

"Aa ben bunu hiç düşünmemiştim." Kafamı salladım.

"Şaşırmadım niyeyse?"

Yemekten sonra odama çıkıp üzerimi değiştirirken bir yandan da telefonumdan gruptaki konuşmalara yetişmeye çalışıyordum.

Annemler gruptan buraya geleceklerini söyledikleri için diğerleri de fırsat bu fırsat deyip ayaklanmışlardı.

"Nereye?"

Merdivenlerden inerken annemin sorusuyla durakladım. O sırada Ahmet de arkamdan gelmişti.

"İşe."

"Bugün de mi?" Kaşlarımı çatıp aşağı indim.

"Bugün ne var ki?"

"E biz geldik. İlk günden böyle işe mi gideceksiniz?"

"Anne patrona 'annem geldi onunla kalmam lazım' diyemeyiz ki. Zaten siz birazdan yatarsınız. Aynı hesaba geliyor."

"Çalıştığınız yeri merak ediyoruz. Aysun'a söyleyeyim de biz de gelelim."

"Anne, Çınar'la Rüzgar'ı almazlar oraya." İçkili bir mekan olduğu için yaş sınırlaması vardı haliyle.

"Baban evde. Bakar o çocuklara."

Her zamanki gibi ikna edilemeyeceğini anlayıp ikimiz de üstelemedik.

Annemle beraber evden çıktığımızda sahile indik ve her zamanki yerde toplandık.

"Sizinkiler ne zaman geliyor?"

"Yarın sabah burada olurlar."

Yiğit yıkılmıştı resmen. Annesini tam olarak tanımasam da anlatılanlara göre çok kuralcı olmasa da dediğim dedik biriydi.

Kerem ise olması gerekenden rahattı. Çünkü annesi de tıpkı onun gibi kafa dengi bir kadındı ama gerektiğinde annemden de beter oluyordu.

Serap zaten yıkılmadım ama ayakta da değilim modundaydı.

Şu an en rahatı Merve'ydi. Ailesi İstanbul'un bize birkaç semt uzaklıktaki bir yerinde oturuyordu. Merve bazı haftasonları onları ziyaret ettiğinden ona karışmıyorlardı.

"Ay İstanbul'a gelmeyeli bayağı olmuştu. Özlemişim."

Aysun Teyze iç çekerek denize bakıyordu.