MÜZİĞİN RİTMİ

•16

Bölüm Şarkısı: Emir Can İğrek - Kaptan
———

İşten döndüğümüzde yorgunlukla bahçeye girdim ve kendimi hamağa attım.

"Git yerinde uyu." dedi Ahmet kalkmam için hamağı hızla sallarken.

"Öf iki dakika yatayım. Rahat bırak." dedim ve eline vurdum.

"Kalk. Burada uyuyorsun sonra hasta oluyorsun." dediğinde oflayarak kalktım ve eve girip yukarı çıktım.

Tam odama girecekken kapımdaki notu görünce duraksadım.

Kapıya yapıştırılan kağıdı aldığımda etrafıma bakındım. Kimse yoktu.

Yukarı gel.

Bir süre öylece kağıda baktıktan sonra çatıya çıkan merdivenlere ilerledim. Merdivenleri çıkıp küçük kapıdan girdiğimde karşımda gördüğüm görüntüyle öylece kalakaldım.

Gökyüzündeki yıldızlar çok aydınlatıyordu geceyi.

Gelen tıkırtı sesiyle arkamı döndüm ve Orkun'u gördüm.

Hiçbir şey söylemeden yere oturduğumda o da yanıma oturdu. Bir süre birbirimize baktıktan sonra gülümsediğinde ben de gülümsedim ve kollarımı açtım.

Bunu bekliyormuşçasına sımsıkı sarıldığında gözlerimi kapattım ve bayıldığım o kokusunu içime çektim.

Bir şey dememize gerek yoktu. O da biliyordu onunla barışmak istemesem buraya gelmeyeceğimi.

Bütün gece orada durduk. Bütün gece sohbet ettik. Güneş doğduktan sonra aşağı indik.

———

Mutfağa girdiğimde Serap ve Merve kahvaltı hazırlıyordu.

"Günaydın." deyip dolaptan bir bardak alıp su doldurdum.

"Günaydın." deyip bana döndü Serap. "Hayırdır? Bir neşe var sende." Gülümsedim.

"Orkun'la barıştık." dediğimde ikisi de sevinç çığlıkları attılar.

"Sessiz olun, evi başımıza toplayacaksınız." diyerek ikisini de sakinleştirmeye çalışıyordum.

"Allah'ım, sonunda. Çok mutluyum." dedi Merve.

En sonunda sakinleştiklerinde bahçeye çıkıp masayı kurduk.

Herkes yavaş yavaş aşağı inmeye başladığında Serap ve ben minderlerde oturuyorduk.

"Ee şimdi her şey normal mi yani?"

"Bilmiyorum, öyle herhalde. Dahalık normal olup olmadığını anlayacak bir durum olmadı." dedim gökyüzüne bakarken.

"İnşallah daha küsmezsiniz ya. Çok üzüldün sen, artık mutlu ol." dediğinde gülümsedim ve Serap'a baktım.

"Canımsın ya." dedim ve kollarımı açtım. O da kollarını açtığında sımsıkı sarıldık.

"Hop hop bir dakika. Bensiz sarılamazsınız." deyip hızla yanımıza koşan Kerem'le beraber kahkaha attım.

"Hiç eksik kalma zaten." dedi Serap gülerek.

"Sus be." deyip Kerem de bize sarıldığında bahçeye çıkan Ahmet kafasını iki yana sallayıp yanımıza geldi.

"Gel." deyip Kerem ve Serap'tan kurtardığım bir kolumu açtım. Ahmet de bize sarıldığında bizi gören Yiğit koşarak yanımıza geldi ve üzerimize atladı.

"Bensiz sarılırsınız ha. Alın size." deyip bütün ağırlığını üzerimize verdi.

"Allah kahretmesin ya. Kalk üzerimden." diye bağırdım nefes almaya çalışarak.