Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 95

Oh nee laat dit niet waar zijn. Mijn vader zou me onderweg naar huis echt vermoorden.

...: ''nou je hoort nog van ons Nora en beloof me dat je nooit meer zoiets geks gaat doen''
Ik: ''ja dat beloof ik''
...: ''hier zijn je spullen en je jas. Klopt alles?''
Ik: ''ja alles klopt''
..: ''nou daar is de uitgang je mag naar huis en paps zult u rustig met haar praten, dat is beter''
Papa: ''ja sjal ik toen''

En hij lachtte heel nep naar haar. Onderweg naar de auto zei hij niks. Ik had nu liever klappen dan een preek. Zijn preken waren echt erg.

Papa: ''mlih. Nu ben je crimineel geworden in Rotterdam jek? Waga als we thuis zijn mag je je spullen pakken en wegwezen ik ken jou niet meer. Je bent mijn dochter niet meer. Precies voor de vakantie doe je zoiets.''
Ik: ''papa wollah kijk ik moet uitleggen''
Papa: "WAT WIL JE UITLEGGEN EH MOSIBA?!''

Ik huilde, ik moest het huis uit van hem ik kon aan hem dat zien dat ie het meende. Waar moest ik heen? Het was al donker geworden en Akram, die had ik al zolang niet gesproken hij zou me toch niet meer willen. Mijn vader schreeuwde naar me en schold me uit voor straatmeisje.

Papa: ''jek zeggen naar werk gaan en dan ondertussen gaan stelen. Waga mlih. Weet je je gaat niet weg van huis ik weet wat beters. Zaterdag gaan we naar Marokko. Jij blijft daar bij je oom, word je weer opnieuw opgevoed, want jou als kind? Allah y hfad''

Ik huilde nog meer en durfde niks terug zeggen de hele rit naar huis schreeuwde hij. Ik werd gek van z'n stem. Ik had echt liever paar vuisten gehad. Eindelijk waren we thuis want ik was bijna doof geworden. Ik rende snel naar huis, zodat ik sneller was dan mijn vader. Als we tegelijk binnen kwamen zou die me gelijk slaan, daar had ik geen zin in. Ik kwam boven en deed de deur open. Laila zat in mijn kamer. Ik deed de deur op slot.

Laila: ''zeg wollah is dit allemaal waar of is het gewoon een nachtmerrie''
Ik: ''echt man. Wollah Laila ik moet hier weg. Nabil vermoord me. Morgenochtend ga ik weg saffi ben het zat''
Laila: ''ben je gek waar wil je heen?''
Ik: ''kan me niks schelen ver van huis''
Laila: ''waar is Souraya trouwens''
Ik: ''oh ja shit mijn telefoon''

Ik deed hem aan. Ik kreeg allemaal smsjes binnen van Souraya. Waar ben je? Hebben ze je gepakt? Ik belde haar snel terug meskiena ze maakte zich zorgen.

Sour: ''ja'
Ik: ''hoi met mij''
Sour: ''oh schat waar was je?''
Ik: ''ik vertel je nog wel mijn vader komt nu binnen doei''

Ze wou nog doei zeggen maar ik hing al op.

Laila: ''wat zei wewe?''
Ik: ''je geouwehoer enzo man''
Laila: ''echt dom ben je. Wie gaat er nou stelen?''
Ik: ''ja oke, ik weet het wel hoor saffi heb het vandaag zeker wel 100 keer gehoord''
Laila: ''waa Nabil maakt je af''
Ik: ''ja daarom moet ik hier weg''
Laila: ''jij gaat echt niet weg wollah anders ga ik het zeggen''
Ik: "tazz dat durf je niet''
Laila: ''wollah wel beetje onze familie te schande brengen no way!''
Ik: ''wat moet ik dan?''
Laila: ''gewoon klappen opvangen en dan is alles goed'
Ik: ''ga ga ik moet taakstraf doen enzo. Je weet wel schoonmaken of bij de gemeente is nog erger''
Laila: ''ja eigen schuld''
Ik: ''waarom zegt papa niks? Hij is toch binnen gekomen''
Laila: ''ik weet niet misschien is tie naar yemma''
Ik: ''ooh nee ik hoop het niet''
Laila: ''allemaal door jou ezel''
Ik: ''alsjeblieft ga kijken.''

Mijn zusje ging kijken waar mijn vader was en ik wachtte zenuwachtig op haar. Ik wou de reactie van mijn moeder weten. Meskiena. Elke keer deed ik haar pijn terwijl ik had beloofd dat ik mijn leven zou verbeteren. Wat was ik toch voor een dochter?