Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 117

Aangekomen op school gingen we naar de studieruimte om iets over de Ardennen te zoeken op internet. Samir gaf ik helemaal geen aandacht, elke vraag van hem antwoordde ik kortaf. Ik kon aan hem zien dat ie het heel irritant vond.

Samir: ''zeg dan appartement of hotel?''
Ik: ''kijk zelf maar''
Samir: ''Nora ik weet niet wat er met je is, maar heb ik iets verkeerds gezegd?''
Ik: ''nee zeg ik dat dan?''
Samir: ''nee, kijk hoe je doet.''
Ik: ''ik doe gewoon normaal hoor.''
Samir: ''nou oke sorry dan.''

Hij keek mij heel zielig aan. Aach ik kreeg medelijden met hem, hij was zo lief of deed ie gewoon nep? Ik wist echt niet meer hoe ik me moest gedragen bij hem. Moest ik gewoon mezelf zijn? Ik besloot om mezelf te blijven en begon te praten.

Ik: ''gaan we naar Ardennen met de bus?''
Samir: "he he mevrouw kan ook normaal praten.''
Ik: ''eey niet stoer doen he, anders krijg je echt klappen''
Samir: ''oeeh en ook nog eens gevaarlijk..''

Ik lachtte verlegen naar hem. Ik keek hem aan, hij werd een beetje rood en hij keek gelijk naar de andere kant. Ik dacht dat ie wel stoer was maar hij had gewoon een grote bek en een heel klein hartje. De laatste paar uurtjes waren heel gezellig. Hij was me steeds aan het pesten en keek dan hoe ik zou reageren. Ik deed gewoon cool tegen hem, want wou niet laten merken dat ik iets met hem wou.

Na een tijdje gingen we naar huis. Ik nam afscheid van hem en hij zwaaide heel lief naar me. Ik keek nog een keer achterom. Oh shit! Hij keek ook. Ooh Nora wat had ik gedaan?! Nu wist ie het zeker dat ik hem ook leuk vond! Ik kon mezelf wel vermoorden. Mijn telefoon ging over. Ik pakte hem snel. Het was soumaya oh kut ik was haar helemaal vergeten!

Ik: ''ja''
Souraya:''3la b*tch waar ben je?!''
Ik: ''ik ga nu naar huis..''
Souraya: ''slet ik heb je overal gezocht waar was je?''
Ik: ''ooh ik ging even naar reisbureau''
Souraya: ''kon je dat niet even melden? Damn of was je zo druk bezig met Samir?''
Ik: ''fuck hem joh die puber.''
Souraya: ''ja ja, maar wacht even op mij op Centraal, ik kom ook zo.''
Ik: ''oke schiet op''
Souraya: ''ja kom al doei''
Ik: ''doei''

Wachtend op Souraya dacht ik aan Samir, het was een leuke jongen om te zien maar z'n innerlijk was 3 keer zo beter had ik ontdekt. Hij deed gewoon stoer in de klas, terwijl die heel lief en aardig was. Waarom deed ie eigenlijk zo? Om zichzelf te bewijzen?

Souraya: ''BOEH!''
Ik: ''ik schrok vieze hoer!''
soumaya:''ja niet te veel denken aan samir..''
Ik:''ga ga.''
Souraya: ''geef gewoon toe ik zag wel hoe je naar hem keek.''
Ik: ''ik ben nooit verliefd geweest en nu ook niet! Dus.''
Souraya: ''ja ja, maar we zien wel.''
Ik: ''ja we zien wel!''
Souraya: ''kom snel naar de trein anders halen we 'm niet.''

We liepen naar onze trein. De hele reis naar huis dacht ik aan Samir. Wat had hij bij mij gedaan? Ik kon alleen aan hem denken. Als tie verlegen werd kreeg tie rooie wangetjes wat hem echt zo schattig stond.

In Rijswijk nam ik afscheid van Souraya en ging naar huis. Ik groette mijn moeder en ging gelijk naar mijn kamer. Ik kleedde me om en deed mijn hoofddoek af. Aah mijn oren, het deed zo een pijn. Ik masseerde ze een beetje ze waren echt rood geworden. Ik voelde ineens mijn telefoon trillen. Ik keek op me schermpje, ik herkende het nummer niet.

Ik: ''ja'' zei ik zachtjes..
Onbekende: ''hoi met mij.''
Ik: ''en wie is mij?''

Ik herkende de stem niet maar kwam me wel heel bekend voor..